“Ρίχτους εσύ που είσαι και ζόρικος”. Τι συνέβη όταν ο στρατιώτης Κώστας Χατζηχρήστος αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή του λοχαγού του να πυροβολήσει δύο Ιταλούς στο έπος του 40

Τους σημαδεύω, αλλά βλέπω ότι έχω να κάνω με δυο αμούστακα παιδιά, σχεδόν στην ηλικία μου. Άι στο διάολο λέω, και τους πάω πίσω ζωντανούς.

Τους βλέπει ο λοχαγός, θεριό σωστό. “Γιατί τους έφερες εδώ, δε σου είπα ρίχτους;” Τσαντίζομαι εγώ, του δίνω το όπλο και του λέω:

Ρίχτους εσύ που είσαι και ζόρικος

Ο λοχαγός με κοίταξε λιγάκι και μου λέει: ”Πως σε λένε ρε;” ”Κώστα Χατζηχρήστο” του λέω. Αυτός χαμογέλασε και μου λέει μαλακά:

”Πάρτους, δέστους σε κανένα δέντρο, άστους και ψωμί και θα τους βρούνε οι δικοί τους. Εμείς σε μια ώρα φεύγουμε και οι Ιταλοί θα ‘ναι εδώ σε δυο, τρεις ώρες.

Κι έτσι γλίτωσαν οι δυο Ιταλοί…

Πορεία οπισθοχωρούντων Ιταλών στρατιωτών μέσα στα χιόνια στην Αλβανία

Ο Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και τελείωσε τις σπουδές του στην Καβάλα. Στην καρδιά της κατοχής, το 1943, κι ενώ αναζητείται από του Γερμανούς, ενσωματώνεται στον περιοδεύοντα θίασο του Λούκη Μυλωνά και αρχίζει απροσδόκητα μία λαμπρή καριέρα. Από το 1945 έως το 1948 δούλεψε με το θίασο οπερέτας του Παρασκευά Οικονόμου, ενώ το 1949 συμμετείχε στο μουσικό θίασο της Κούλας Νικολαϊδου στο θέατρο «Βερντέν» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Σε αυτό το θέατρο θα κάνει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο ρόλο του βλάχου Θύμιου, έναν ρόλο τον οποίο θα επαναλάβει πολλές φορές στο μέλλον με επιτυχία στο θέατρο και στον κινηματογράφο.