ΡΑΦ εναντίον Λουφτβάφε. Η τιτανομαχία στον αέρα ανάμεσα στα δυο επίλεκτα σώματα. Πώς οι Άγγλοι κατάφεραν να καλύψουν τη διαφορά και να επικρατήσουν στον αέρα

Στην αρχή του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία πόνταρε στο μεγάλο και σύγχρονο όπλο της. Την αεροπορία.

Στον αέρα η  Λουφτβάφε ήταν η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου, με γερά και εξελιγμένα αεροσκάφη.

Οι εξορμήσεις της ήταν εντυπωσιακές ωστόσο οι Γερμανοί ειδικοί έβλεπαν το μέλλον με ανησυχία καθώς γνώριζαν ότι η Λουφτβάφε δεν διέθετε καλή διοίκηση και  ήξεραν ότι οι επιτυχίες της δεν οφείλονταν μόνο στις ικανότητές της αλλά στις αδυναμίες των αντιπάλων της.

Τι θα γινόταν όταν άλλαζαν οι ισορροπίες;

Στην αρχή του πολέμου η Αγγλία δεχόταν τις πιο πολλές και σκληρές επιθέσεις,  περισσότερο από πείσμα παρά για στρατηγικούς λόγους.

Μέχρι που άρχισαν να οργανώνουν την αεροπορία τους.

Η Λουφτβάφε έριξε πάνω από 1170 τόνους βομβών στο Λονδίνο, αλλά χωρίς σοβαρά αποτελέσματα γιατί η περιοχή ήταν τεράστια σε έκταση. Ο τελευταίος και πιο καταστροφικός βομβαρδισμός ήρθε τον Μάιο του 1940. Από τότε και μέχρι  το 1945 όλες οι επιθέσεις της ήταν για λόγους αντιποίνων ή εκφοβισμού, επειδή οι βρετανοί βελτίωσαν την άμυνα τους.

Ο Χίτλερ έπρεπε να στραφεί προς την ανατολή.

Οι αεροπορικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από τις βάσεις της Γαλλίας, του  Βελγίου και της Ολλανδίας και εγκαταστάθηκαν στην Πολωνία και τη Ρουμανία.

Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν την Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941, η Λουτβάφε παρέταξε κατά μήκος του ανατολικού μετώπου μεγάλο αριθμό βομβαρδιστικών για να αντιμετωπίσει τον κολοσσό που είχε απέναντί της.

Άλλωστε η ρωσική αεροπορία ήταν κατώτερη από την γερμανική. Διέθετε παλιά και βραδυκίνητα αεροσκάφη.

Εκτός αυτού οι Σοβιετικοί έκαναν το λάθος να συγκεντρώσουν τα αεροπλάνα στα αεροδρόμια κοντά στα σύνορα με αποτέλεσμα το πρώτο 24ωρο να καταστραφούν από τα Στούκας στο έδαφος ενώ συνολικά η ρωσική αεροπορία μέσα σε έναν χρόνο έχασε 13.000 αεροσκάφη.

‘Ομως οι Σοβιετικοί ήταν σκληροί μαχητές και σημείωσαν πολλές επιτυχίες, που πόνεσαν ουσιαστικά τη Λουτβάφε..

Ακολούθησαν οι βομβαρδισμοί της Μόσχας. Οι Ρώσοι απάντησαν με επίθεση στο Βερολίνο μετά από ισχυρή αγγλική επιδρομή.

Είχαν προηγηθεί τον Ιανουάριο του 1941 οι επιχειρήσεις Γερμανών και Ιταλών εναντίον της Μάλτας, η οποία όμως βελτίωνε συνεχώς την άμυνά της με τη βοήθεια και των Άγγλων. Η Μάλτα δεχόταν ανηλεείς βομβαρδισμούς αλλά δεν έπεφτε. «Για να πάρουμε τη Μάλτα, πρέπει πρώτα να τη βυθίσουμε» έλεγε Γερμανός πιλότος.

Στο μεταξύ οι Ιταλοί δεν κατάφερναν πολλά γιατί ο Μουσολίνι δεν είχε κάνει τίποτα για τον εκσυγχρονισμό της αεροπορίας. Τα αεροπλάνα των Ιταλών ήταν πολύ κατώτερα από τα γερμανικά και σίγουρα δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα αεροπλάνα της ΡΑΦ.

Τα δίπλανα ΦΙΑΤ cr 42, με ακάλυπτο το θάλαμο χειρισμού ήταν εύκολη λεία.

Εκτός αυτού η διοίκηση της ιταλικής αεροπορίας  είχε σημαντικά προβλήματα: στη Μάλτα οι επιδρομές έγιναν εντελώς απρογραμμάτιστα και σε κλίμα σύγχυσης.

Η αναμέτρηση στους αιθέρες

Το 1941 η ΡΑΦ δεν είχε γίνει ακόμα υπολογίσιμη δύναμη. Αν και ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα στην προσπάθεια για την  άμυνα των βρετανικών νησιών, δεν μπορούσε να συγκριθεί με τη δύναμη της Λουφτβάφε. Ωστόσο, τα λάθη τακτικής των Γερμανών που δεν επέτρεπαν στην Λουφτβάφε να γίνει αποφασιστικός παράγοντας για την έκβαση του πολέμου, άφησαν «χώρο» στην Αγγλία να μεταβάλλει την αεροπορία της σε υπερδύναμη.

Οι Γερμανοί παρήγαγαν τα αναχρονιστικά ενμποπτερα Χάινκελ 111 και συνέχισαν την παραγωγή του Μέσσερσμιτ 110 που ήταν κατώτερο των προσδοκιών. “Καλό αλλά για δευτερεύουσες αποστολές”, το είχαν χαρακτηρίσει.

Το γιούνκερ 88 ήταν εξαιρετικό αλλά δεν μπορούσε να εκτελέσει μακρινές αποστολές. Παράλληλα δεν κατάφερε ποτέ να δημιουργήσει βομβαρδιστικά μεγάλης ακτίνας δράσεως.

Οι Άγγλοι με τη βοήθεια των αμερικανών και με την απρόσκοπτη ροή ανταλλακτικών, ανέβηκαν ένα επίπεδο πάνω από τους αντιπάλους τους και κέρδισαν τη μάχη των ουρανών, που ήταν τόσο σημαντική για την τελική επικράτηση. Όχι βέβαια όσο οι χερσαίες επιχειρήσεις.

Οι Άγγλοι, σε αντίθεση με τους Γερμανούς  δεν διέθεταν αεροσκάφη με  σύστημα τηλεκατεύθυσης ώστε να  πετυχαίνουν με ακρίβεια τους στόχους τους. Το μεγάλο αεροπορικό όπλο θα ερχόταν λίγο αργότερα. Ήταν το βομβαρδιστικό Λάνκαστερ που έκανε τους Γερμανούς να χάσουν τον ύπνο τους. Το 1941 ήταν η αρχή του τέλους για τη Λουφτβάφε, που σταδιακά είχε και προβλήματα με τις πολύτιμες πρώτε ύλες για την κατασκευή των αεροπλάνων.

Τα επόμενα χρόνια τα τετρακινητήρια Λάνκαστερ θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου αν και βέβαια ο πόλεμος δεν κρίθηκε στον αέρα αλλά στη γη.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο βομβαρδισμός του Λονδίνου από τη Λουφτβάφε. Η βόμβα άνοιξε κρατήρα που «ρούφηξε» ένα λεωφορείο. Δεκάδες άμαχοι πνίγηκαν από τα νερά κατεστραμένου αγωγού