“Ξέρω πως πρέπει να τρέχω”. Η απίστευτη κούρσα του Κεντέρη στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ. Το μυστικό με τον πάτο στο παπούτσι

“Ποιος είναι αυτός ο Con;”αναρωτιόταν η εφημερίδα The Sydney Morning Herald. O άγνωστος τότε Έλληνας αθλητής, Κώστας Κεντέρης είχε μόλις περάσει στο πάνθεον των Ολυμπιονικών.

28 Σεπτεμβρίου 2000. Για την τελική κούρσα τω ανδρών στα 200 μέτρα ήταν συνδεδεμένα για απευθείας κάλυψη του αγωνίσματος 145 τηλεοπτικά δίκτυα και περίπου 450 εκατομμύρια τηλεθεατές από όλο τον πλανήτη ήταν συντονισμένοι για την κούρσα.

Οι υπεραθλητές του τελικού

Τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στους δύο Αμερικανούς αθλητές που είχαν φτάσει στους τελικούς με χρόνους κάτω των 20 δευτερολέπτων. Ο Τζον Καπέλ, ο καλύτερος Αμερικανός 200άρης με χρόνο 19.85 ήταν ένα από τα φαβορί ενώ τα 19.96 δευτερόλεπτα του Κόμπι Μίλερ, με τα οποία προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς, προμήνυαν μια θέση στο Ολυμπιακό βάθρο. Στην κούρσα αντίπαλοι τους ο Βρετανός Ντάρεν Κάμπελ, ο οποίος είχε στις πλάτες του ήδη δύο χρυσά ευρωπαϊκά μετάλλια και ο Άτο Μπόλντον με χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο στο ίδιο αγώνισμα. Ανάμεσα σε αυτούς τους υπεραθλητές ήταν και ο Κώστας Κεντέρης.

Η κούρσα ξεκίνησε και ο Έλληνας αθλητής είχε μία από τις χαμηλότερες αντιδράσεις αφού έφυγε πέμπτος και έμεινε λίγο πίσω.

Στα 100 μέτρα άρχισε να καταβροχθίζει τους αντιπάλους του. Πήρε καθαρή διαφορά, νίκησε τον αντίθετο άνεμο, που ήταν κόντρα -0.6, σήκωσε τα χέρια θριαμβευτικά και πέρασε πρώτος πάνω από τη γραμμή τερματισμού.Το χρονόμετρο είχε σταματήσει στα 20.09 δευτερόλεπτα.Ο Κεντέρης είχε τρέξει τον αγώνα της ζωής του. Σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ και κατέκτησε ένα πιο ιστορικά χρυσά μετάλλια στην ιστορία μας.

“Τα έχω όλα προγραμματίσει στο μυαλό μου εδώ και έξι μήνες. Ξέρω πως πρέπει να τρέχω. Οι 200αρηδες δεν πρέπει να έχουν δυνάμεις μόνο στα 150μέτρα τα τελευταία 50 κάνουν τη διαφορά”. Και αυτά τα τελευταία δικά του χάραξαν τη νίκη.

Ο πάτος στο παπούτσι

Το στάδιο σείστηκε από τους πανηγυρισμούς. Αμέσως έτρεξε συγκινημένος προς την πλευρά όπου ήταν μαζεμένοι οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι και τους πέταξε τα “χρυσά” παπούτσια που τον βοήθησαν να φτάσει στο θρίαμβο. Στο ένα μάλιστα είχε τοποθετήσει ένα ειδικό πάτο ώστε να έρθουν στο ίδιο ύψος τα πόδια του. Ήταν ένα τέχνασμα του φυσιοθεραπευτή του, Χρήστου Καρβουνίδη επειδή το ένα πόδι του ήταν κατά ενάμιση εκατοστό κοντύτερο από το άλλο. Ο αθλητής από την Μυτιλήνη είχε γράψει ιστορία. Έγινε ο ο πρώτος λευκός αθλητής που κατάφερε να κερδίσει την κούρσα των 200 μέτρων μετά από 20 χρόνια. Κάτι ανάλογο είχε πετύχει ο Ιταλός Πιέτρο Μενέα στην Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980 αν και τότε απουσίαζαν οι Αμερικάνοι λόγω μποϊκοτάζ.

Στο βροχερό “Οστράλια Στάντιουμ” στο Σίδνεϊ μπροστά σε 110.000 θεατές και πάνω στο πρώτο σκαλί του βάθρου ο Κώστας Κεντέρης ψέλλιζε “ευχαριστώ Θεέ μου”. Το πανελλήνιο ρεκόρ που σημείωσε στη χρυσή κούρσα δεν ήταν το μοναδικό που έσπασε.

Η αποθέωση από τον Τύπο

Όλοι ρωτούσαν για τον άγνωστο τότε Έλληνα Αθλητή. Στο Κέντρο Τύπου, στη μεικτή ζώνη τα ξένα δημοσιογραφικά συνεργεία ήταν μπροστά σε μία ανεξερεύνητη πτυχή του στίβου.

Ο Τζον Σμιθ, ο προπονητής του παγκόσμιου ρεκόρντμαν στα 100 μέτρα και χρυσού ολυμπιονίκη Μόρις Γκριν και του Άτο Μπόλντον, παραδέχτηκε την κλάση και το ταλέντο του Κεντέρη:

“Για μένα δεν είναι έκπληξη το ότι νίκησε ένας Έλληνας αθλητής. Κερδίζει ο καλύτερα προετοιμασμένος και αυτός ήταν ο Κεντέρης. Για μένα δεν έχει σημασία λευκός ή μαύρος. Ποιος το λέει ότι οι μαύροι δεν χάνουν στα σπριντ…”

Τα ξένα μέσα ενημέρωσης σχολίαζαν εξίσου εγκωμιαστικά για την αναπάντεχη πρωτιά του Κεντέρη. Συγκεκριμένα το ΝΒC χαρακτήρισε τη νίκη Κεντέρη “έκπληξη πρώτου μεγέθους από έναν αθλητή, που υπόσχεται πολλά και σίγουρα βάζει υποψηφιότητα για άλλο ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς”.

Το CNN περιέγραφε τον αθλητή που “ξεπετάχτηκε στα τελευταία μέτρα ανάμεσα σε υπεραθλητές και κατόρθωσε να κάνει τη μεγάλη έκπληξη ενώ το TVE της Ισπανίας χαρακτήριζε τον χρυσό Ολυμπιονίκη «Παιδί θαύμα που έρχεται από τα πλάγια να περάσει ανάμεσα σε κολοσσούς”.

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Ο Σπύρος Λούης έτρεξε στους Ολυμπιακούς του 1896 για τα μάτια της ωραίας Ελένης από το Μαρούσι. Πως ο φτωχός νερουλάς μπήκε την τελευταία στιγμή στη λίστα των αθλητών και κέρδισε το χρυσό