“Το σπουδαιότερο πράγμα που θα μάθεις, είναι ν’ αγαπάς και ν΄ αγαπιέσαι”. Η επιτυχία του Νατ Κινγκ Κόουλ, που έγραψε ένας πρώιμος χίπις

Tην Άνοιξη του 1948 το τραγούδι “Nature Boy“ του τραγουδιστή της τζαζ Nατ Κινγκ Κόουλ έφτασε κατευθείαν στην πρώτη θέση των αμερικανικών charts, όπου παρέμεινε για οκτώ εβδομάδες. Από τότε μέχρι σήμερα έχει γράψει ιστορία ως ένα από τα δημοφιλέστερα λυρικά τραγούδια όλων των εποχών. Η ιστορία του συνθέτη όμως είναι ακόμη πιο συναρπαστική.

Πολλοί καλλιτέχνες έχουν διασκευάσει το τραγούδι με την ιδιαίτερη μελωδία. Ο David Bowie και οι Massive Attack, o Frank Sinatra και ο James Brown, o Miles Davis και ο John Coltrane. Η Grace Slick και oι ψυχεδελικοί Gandalf. O Ντέμης Ρούσσος, οι Έλληνες progressive rockers Will Ο The Wisp. O Alex Chilton και ο David J των Bauhaus. Οι καλλιτέχνες είναι μερικοί απ’ αυτούς που έχουν διασκευάσει τη διαχρονική επιτυχία του Eden Ahbez, όπως είναι το όνομα του δημιουργού.

Ο παράξενος δημιουργός

O Eden Ahbez όπως έγινε γνωστός, λεγόταν George Alexander Aberle και γεννήθηκε στο Brooklyn της Νέας Υόρκης το 1908. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε ορφανοτροφείο μέχρι να υιοθετηθεί το 1917.

Την δεκαετία του ’30 ζούσε στο Kάνσας και έπαιζε πιάνο  σε χορευτικές μπάντες. Το 1941 μετακόμισε στο Los Angeles και εμφανίσθηκε σε ένα μικρό καφέ-εστιατόριο υγιεινής διατροφής. Εκεί σύχναζαν οι Nature Boys οι καλιφορνέζοι υποστηρικτές του εναλλακτικού και υγιεινού τρόπου ζωής.

Τον καιρό της σύνθεσης αυτού του μελαγχολικού και μυστηριακού τραγουδιού, ο Άχμπεζ είχε δικαιολογήσει πλήρως τον τίτλο του, “Παιδί της φύσης”. Ζούσε σε δάση και μέχρι τα 30 του είχε περπατήσει σχεδόν όλη την Αμερική, επιβιώνοντας με τρία δολάρια κάθε εβδομάδα και τρώγοντας μόνο λαχανικά.

Ο Ίντεν ‘Αχμπεζ ήταν μια παράξενη και αντισυμβατική μορφή για τα δεδομένα της εποχής. Κατά γενική ομολογία, υπήρξε μεγάλη επιρροή για τους hippies που εμφανίστηκαν σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια αργότερα.

Zούσε σε sleeping bag, κάτω από το πρώτο L της γνωστής διαφημιστικής πινακίδας του Hollywood, ήταν φυσιολάτρης, μελετούσε ανατολίτικο μυστικισμό και έγραφε μουσική. Είχε μακριά μαλλιά και γένια, κυκλοφορούσε φορώντας σανδάλια και λευκές κελεμπίες και τρεφόταν με καρπούς, λαχανικά και φρούτα. Έγραφε με μικρούς χαρακτήρες το όνομά του γιατί θεωρούσε πως μόνο στις λέξεις Θεός και Άπειρο αρμόζει να γράφονται με κεφαλαία.

«Δείχνω τρελός, αλλά δεν είμαι. Και το αστείο είναι ότι άλλοι που δεν φαίνονται τρελοί, είναι» είχε πει σε συνέντευξή του.

Η επιτυχία

Κάποια στιγμή γνώρισε τον μάνατζερ του Νατ Κινγκ Κόουλ και του μίλησε για το τραγούδι του. Ο μάνατζερ όμως προφανώς αγνόησε τον παράξενο τύπο. Ο Άχμπεζ τότε πλησίασε τον παρκαδόρο του τραγουδιστή, και τελικά το ρολό με τη χειρόγραφη παρτιτούρα, έφτασε στον Νατ Κινγκ Κόουλ.

Αργότερα, όταν ο Κόουλ είδε το τραγούδι, του άρεσε και θέλησε να το ηχογραφήσει. Πρώτα όμως έπρεπε να βρει τον μυστηριώδη άνθρωπο, για να κατοχυρωθεί η πνευματική ιδιοκτησία. Τελικά τον ανακάλυψε κάπου στη Νέα Υόρκη και όταν τον ρώτησε που μένει ο Ίντεν Άχμπεζ απάντησε ότι έμενε στο καλύτερο ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, έξω στη φύση,  στο Central Park.

Το τραγούδι έγινε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Κόουλ. Οι πωλήσεις,  ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο και απογείωσαν τη σόλο καριέρα του.

Το τραγούδι όμως έκανε διασημότητα και τον Άχμπεζ. Τα μέσα ενημέρωσης ήθελαν να μάθουν πληροφορίες για τον παράξενο και μυστηριώδη άντρα που έγραψε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εποχής. Ανακάλυψαν την ιστορία της ζωής του και όπως εκείνος τους εξήγησε “απλά δεν ταίριαζε ποτέ, πουθενά και πάντα έψαχνε για κάτι”.

Τα δικαστήρια και ο ρατσισμός

Μετά την επιτυχία του τραγουδιού, ο συνθέτης Χέρμαν Γιαμπολόκοφ κατηγόρησε τον Άχμπεζ για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, λόγω της ομοιότητας της μελωδίας με το «Shvayg Mayn Harts» (“Be Still My Heart”). Παρά το γεγονός ότι ο Άχμπεζ ισχυρίστηκε ότι η μελωδία του ήρθε όταν ζούσε στα βουνά της Καλιφόρνια, η υπόθεση πήρε τη δικαστική οδό.

Την ίδια στιγμή ο Κόουλ έπρεπε να φορά λευκό μακιγιάζ, ώστε να ερμηνεύει το τραγούδι σε τηλεοπτικές εμφανίσεις, ενώ έξω από το καινούριο σπίτι του στη γειτονιά “των λευκών” του Λος Άντζελες,  οι ρατσιστές έστηναν σταυρούς που καίγονταν.

Όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν το Άχμπεζ για τον ρατσισμό, εκείνος απάντησε:

“Μερικοί λευκοί μισούν τους μαύρους και κάποιοι λευκοί αγαπούν τους μαύρους, κάποιοι μαύροι μισούν τους λευκούς και μερικοί μαύροι αγαπούν τους λευκούς. Όπως καταλαβαίνετε δεν τίθεται θέμα μαύρων και άσπρων, αλλά θέμα ανθρώπων που αγαπούν και ανθρώπων που μισούν».

“Το παράξενο, περιπλανώμενο αγόρι”

«Το παράξενο, περιπλανώμενο αγόρι που διδάσκει ότι το πιο σπουδαίο πράγμα είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι», πέθανε στις 4 Μαρτίου 1995 από τραύματα που υπέστη σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σε ηλικία 86 ετών. Είχε προηγηθεί ο θάνατος της γυναίκας του σε νεαρή ηλικία και του γιου του σε δυστύχημα.

Ένα ακόμα άλμπουμ, το “Echoes from Nature Boy”, κυκλοφόρησε μετά θάνατον.

Το 2009, ο βουλευτής Bill Aswad απήγγειλε τους τελευταίους στίχους του “Nature Boy” ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βερμόντ κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τους γάμους ομοφύλων της πολιτείας του το ’09.