“Σαν να κλέβαμε τις ψυχές τους”. Επιζώντες του αεροπορικού δυστυχήματος στις Άνδεις διηγούνται πώς έγιναν κανίβαλοι

“Σαν να κλέβαμε τις ψυχές τους”. Επιζώντες του αεροπορικού δυστυχήματος στις Άνδεις διηγούνται πώς έγιναν κανίβαλοι

Η αεροπορική τραγωδία στις Άνδεις άλλαξε τη ζωή 45 ανθρώπων στις 13 Οκτωβρίου 1972. Τώρα, η ζοφερή ιστορία του Netflix «Society of the Snow» θα προσφέρει στους θεατές μια εσωτερική ματιά στη σκληρή πραγματικότητα των επιζώντων επιβατών.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πιλότος, ο αντισυνταγματάρχης Dante Héctor Lagurara, συνειδητοποίησε ότι το αεροπλάνο του βρισκόταν 43 μίλια μακριά από το σημείο όπου έπρεπε να προσγειωθούν όταν συνετρίβη στα βουνά των Άνδεων στη Νότια Αμερική.

Κατέφυγαν στον κανιβαλισμό για να ζήσουν

Δώδεκα επιβάτες πέθαναν αμέσως, άλλοι 17 έχασαν τη ζωή τους από τραυματισμούς και ασφυξία από χιονοστιβάδα και 16 επιβάτες επέζησαν τρώγοντας τη σάρκα και τα όργανα από τα σώματα των νεκρών φίλων τους.

Η ταινία «Society of the Snow» περιγράφει λεπτομερώς τις 72 ημέρες που οι επιβάτες πάλευαν για να επιβιώσουν μέσα στα χιόνια, θα κυκλοφορήσει αύριο στις αίθουσες της Ουρουγουάης, στην Ισπανία στις 15 Δεκεμβρίου και θα είναι διαθέσιμη στο Netflix από τις 4 Ιανουαρίου.

Η επερχόμενη ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Πάμπλο Βιέρτσι, το οποίο εκδόθηκε το 2009. Ο Βιέρτσι δεν ήταν στο αεροπλάνο, αλλά πήγαινε σχολείο με τους επιβάτες του άτυχου αεροπλάνου. Ένας από τους πραγματικούς επιζώντες που πρότεινε την ιδέα του κανιβαλισμού, ο Ρομπέρτο Κανέσα, έγραψε επίσης ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2016 σχετικά με τις εμπειρίες του.

Η αυτοβιογραφία του ονομάστηκε «I Had to Survive: How a Plane Crash in the Andes Inspired My Calling to Save Lives» (Έπρεπε να επιβιώσω: Πώς ένα αεροπορικό δυστύχημα στις Άνδεις ενέπνευσε την κλήση μου να σώσω ζωές).

Παρά το γεγονός ότι η ιδέα ήταν του Κανέσα, ο επιζών παραδέχτηκε ότι η σκέψη να φάει τα λείψανα των φίλων του ήταν «πολύ τρομερή για να την σκεφτεί κανείς». «Για μεγάλο χρονικό διάστημα, παλεύαμε. Βγήκα στο χιόνι και προσευχήθηκα στον Θεό για καθοδήγηση» έγραψε προσθέτοντας: «Χωρίς τη συγκατάθεσή Του, ένιωθα ότι θα παραβίαζα τη μνήμη των φίλων μου – ότι θα έκλεβα τις ψυχές τους. Αναρωτηθήκαμε εάν τρελαινόμασταν ακόμα και στη σκέψη κάτι τέτοιου. Είχαμε μετατραπεί σε κτηνώδεις; αγρίους;» έγραψε στο βιβλίο του και συνέχισε: «Ήταν το μόνο λογικό πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε; Πραγματικά, φτάναμε στα όρια του φόβου μας»

Η ταινία γυρίστηκε στο ίδιο σημείο με τη συντριβή

Κατά τη συζήτηση για τη δημιουργία της ταινίας και τη συγγραφή του σεναρίου, ο σκηνοθέτης J.A. Bayona . Αποκάλυψε ότι οι επιζώντες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της. Είπε επίσης ότι η ταινία γυρίστηκε στο σημείο της συντριβής. «Γυρίζαμε σε ύψος 12.000 ποδιών, ακριβώς στο ίδιο σημείο όπου συνετρίβη το αεροπλάνο, την ίδια εποχή του χρόνου» δήλωσε στους Sunday Times.

Η ταινία ετοιμάζεται εδώ και 10 χρόνια και είναι ένα έργο πάθους, στο οποίο ο Bayona επέστρεφε διαρκώς ανάμεσα στη σκηνοθεσία ταινιών και τηλεοπτικών σειρών όπως το « Jurassic World: Fallen Kingdom» και τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών: Τα Δαχτυλίδια της Δύναμης».

Οι επιζώντες ξαναζούν την τραγωδία

Η αυθεντικότητα της ιστορίας είναι ένα από τα κύρια σημεία έλξης, η οποία βασίστηκε σε επιζώντες για να μεταφέρει τα συναισθήματα όσο το δυνατόν καλύτερα. «Νόμιζα ότι θα πέθαινα» δήλωσε ο επιζών της αεροπορικής τραγωδίας Δρ. Ρομπέρτο Κανέσα, ο οποίος μαζί με έναν φίλο του ολοκλήρωσε μια 10ήμερη πεζοπορία στη Χιλή, με αποτέλεσμα τη διάσωση των φίλων του.

Όπως είπε η παρακολούθηση της ταινίας ήταν πολύ δύσκολη για εκείνον: «Βυθίστηκα ξανά σε εκείνο το μέρος. Βρισκόμουν ξανά στην άτρακτο» λέει.

Το λιγοστό φαγητό που είχαν διαθέσιμο για να φάνε

Τη στιγμή της συντριβής, οι επιζώντες επιβάτες δημιούργησαν ένα πρόχειρο καταφύγιο στην άτρακτο που είχε απομείνει. Στριμώχτηκαν εκεί μέσα και αφαίρεσαν σπασμένα καθίσματα για να τα χρησιμοποιήσουν για να καλύψουν το ανοιχτό άκρο αυτού που είχε απομείνει από το αεροπλάνο.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης νύχτας, πέντε επιβάτες πέθαναν από τις ακραίες καιρικές συνθήκες στην χιονισμένη βουνοκορφή των Άνδεων, και οι υπόλοιποι επιζώντες έμειναν με ελάχιστα έως καθόλου τρόφιμα. Σύμφωνα με το Fox News, το μόνο που είχαν να φάνε οι επιβάτες ήταν 8 σοκολάτες, μια κονσέρβα μύδια, μερικοί χουρμάδες, μια κονσέρβα αμύγδαλα, τρία μικροσκοπικά βάζα με μαρμελάδες, αποξηραμένα δαμάσκηνα, καραμέλες και αρκετά μπουκάλια κρασί.

Στη βιογραφία του, ο Νάντο Παράντο, ο οποίος ήταν ένας από τους δύο που έφεραν τελικά βοήθεια, αποκάλυψε ότι έφαγε ένα αμύγδαλο με σοκολάτα μέσα σε διάστημα τριών ημερών. Επίσης, σε αυτές τις ακραίες καιρικές συνθήκες, δεν υπήρχε βλάστηση ή ζώα διαθέσιμα για να κυνηγήσει κανείς προκειμένου να φάει κάτι.

Οι επιζώντες σύντομα διαπίστωσαν πως οι προσπάθειες διάσωσης για την ανεύρεσή τους ματαιώθηκαν την πρώτη κιόλας εβδομάδα, όταν κατάφεραν να κάνουν ένα μικρό ραδιόφωνο τρανζίστορ στο αεροπλάνο να λειτουργήσει.

Στις πρώτες 17 ημέρες, μια χιονοστιβάδα έπληξε το ήδη κατεστραμμένο αεροπλάνο και στοίχισε τη ζωή σε οκτώ ακόμη επιβάτες. Όσοι επέζησαν από αυτήν εγκλωβίστηκαν μέσα σε ένα μικρό χώρο με τα πτώματα για τρεις ημέρες. Ο Κανέσα αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αποφάσισαν να φάνε τους νεκρούς επιβάτες.

Όταν ήρθε η βοήθεια

Στη συνέχεια, ο Κανέσα και ο Παράντο αποφάσισαν να ανέβουν σε μια ψηλότερη κορυφή σε μια προσπάθεια να βρουν βοήθεια. Με ελάχιστη προστασία από τον ψυχρό καιρό, έπεσαν πάνω σε μια ομάδα Χιλιανών βοσκών που τους βοήθησαν τελικά να διασωθούν από την Πολεμική Αεροπορία της Χιλής.

«Μου δόθηκε μια ευκαιρία για μια δεύτερη ζωή» δήλωσε ο Κανόσα σε γερμανικό πρακτορείο το 2022. «Νόμιζα ότι θα πέθαινα, γιατί σίγουρα πεθαίνεις σε ένα αεροπλάνο που πέφτει κατευθείαν πάνω σε ένα βουνό. Ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα μπορούσα να σωθώ, και έτσι το σύνθημα “72 ημέρες: Όσο υπάρχει ζωή και ελπίδα, ίσως υπάρξει αύριο” έγινε η κινητήριος δύναμη στη ζωή μου».