“Πυρετός το Σαββατόβραδο” και το “κομμένο” χορευτικό του Τραβόλτα. Γιατί η ταινία θεωρούσαν ότι ήταν καταδικασμένη να αποτύχει

Η ταινία Saturday Night Fever (Πυρετός το Σαββατόβραδο), χαμηλού προϋπολογισμού, με άγνωστους ηθοποιούς, άπειρο συνεργείο, αλλά έναν αποφασισμένο παραγωγό, έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία όταν προβλήθηκε το 1977.

Την αμερικανική χορευτική δραματική ταινία σκηνοθέτησε ο Τζον Μπάνταμ με παραγωγό τον Ρόμπερτ Στίγκγουντ και πρωταγωνιστή τον Τζον Τραβόλτα ως Τόνι Μανέρο, έναν νεαρό Ιταλοαμερικανό από την περιοχή του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

O 19χρονος Tόνι εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής, είναι ο βασιλιάς της πίστας στην τοπική ντίσκο και ονειρεύεται να ξεφύγει από την ανιαρή και αδιέξοδη ζωή του. Η ταινία, βάση των προβλέψεων, ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, αλλά έσπασε ταμεία και έγραψε ιστορία.

Το σενάριο

Το 1976 ο Στίκγουντ διάβασε  ένα αφιέρωμα στο περιοδικό New York με θέμα “Tribal Rites of the New York Saturday Night” (Οι φυλετικές τελετουργίες της Νέας Υόρκης τη νύχτα του Σαββάτου), του Νικ Κον.

Περιέγραφε πώς νεαροί εργαζόμενοι του Μπρούκλιν που δούλευαν όλη την εβδομάδα, περίμεναν το βράδυ του Σαββάτου για να “βάλουν τα καλά τους”, να διασκεδάσουν και να “κυριαρχήσουν” στις τοπικές ντίσκο.

Ο Βίνσεντ, όπως αναφερόταν στο άρθρο, ήταν ο ηγέτης της παρέας, και αποτέλεσε έμπνευση για τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή.

Ο νεαρός ήταν ο καλύτερος χορευτής της περιοχής και το όνειρό του ήταν να ξεφύγει από τον Μπρούκλιν, όπου δεν έβλεπε κανένα μέλλον. Ο παραγωγός το βρήκε εξαιρετική ιδέα για το σενάριο που έψαχνε και αποφάσισε να το κάνει ταινία με πρωταγωνιστή τον Τραβόλτα.

Ο ταλαντούχος πρωταγωνιστής και ο δύσκολος σκηνοθέτης

Ο έμπειρος παραγωγός  είχε ξεχωρίσει  τον 17χρονο  Τραβόλτα από το 1971, όταν τον είδε σε μια οντισιόν και προέβλεψε ότι θα γίνει μεγάλος σταρ. Πέντε χρόνια αργότερα όταν τον είδε στην τηλεοπτική σειρά που πρωταγωνιστούσε, υπέγραψε μαζί του συμβόλαιο για τρεις ταινίες.

Η πρώτη δυσκολία που είχε να αντιμετωπίσει ο 23χρονος, άπειρος βοηθός παραγωγής Κέβιν Μακόρμικ, ήταν να βρει σκηνοθέτη. Κανείς δεν ήθελε να αναλάβει διότι, όπως του απαντούσαν, έκαναν ταινίες και όχι άρθρα από περιοδικά, ενώ θεωρούσαν ότι το θέμα της ταινίας που ήταν η ντίσκο, ήταν ξεπερασμένο.

Τελικά του πρότειναν τον Τζων Άβιλντσεν που μόλις είχε κάνει μια ταινία μικρού προϋπολογισμού, το γνωστό “Ρόκι”, που τελικά κέρδισε τρία Όσκαρ και έκανε τον άσημο τότε Σιλβέστερ Σταλόνε, σταρ.   Ο Άβιλτσεν ήταν δύσκολος στη συνεργασία, διαφωνούσε σχεδόν με όλα,  ήθελε να τα αλλάξει όλα.

Τελικά ο Στίκγουντ τον απέλυσε. Προσέλαβε έναν άπειρο στον κινηματογράφο, σκηνοθέτη Τζον Μπάνταμ που είχε δουλέψει μόνο για την τηλεόραση

Ο Ρόμπερτ Στίκγουντ  ασχολούνταν και με τη μουσική βιομηχανία και ήταν γνωστός και επιτυχημένος στο χώρο του θεάματος. Πίστευε σ’ αυτή την ταινία τόσο, που αποφάσισε να τη χρηματοδοτήσει μόνος του, διαθέτοντας  3,5 εκατομμύρια δολάρια.

‘Ολοι πίστευαν ότι είχε τρελαθεί, εκείνος όμως ακολούθησε το ένστικτό του.

Τα δύσκολα γυρίσματα

Τρεις εβδομάδες πριν από τα γυρίσματα δεν είχαν βρεθεί ακόμη οι ηθοποιοί, η ντίσκο και το στούντιο που θα αναλάμβανε τη διανομή. Τελικά η παραγωγή αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη ντίσκο που αναφερόταν στο αφιέρωμα του άρθρου.

Χρειάστηκε όμως να την ανακαινίσουν και από σκοτεινή και απεριποίητη, τη μετέτρεψαν στον  λαμπερό και εντυπωσιακό χώρο που φάνηκε στην ταινία. Η ακριβή πίστα που αναβόσβηνε και η ντισκομπάλα θα γινόταν σήμα κατετεθέν, όπως και το λευκό κοστούμι του πρωταγωνιστή.

Χρειάστηκε η βοήθεια της αστυνομίας για να προστατέψει τον Τζον Τραβόλτα από τις χιλιάδες θαυμάστριες που μαζεύονταν στο Μπέι Ριτζ,  τον τόπο των γυρισμάτων.

Η κάτοικοι επίσης ήταν απειλητικοί και  δυσανασχετούσαν για την αναστάτωση που προκλήθηκε στη γειτονιά τους, ενώ δέχτηκαν απειλές και από την τοπική μαφία, την οποία τελικά η παραγωγή πλήρωσε προκειμένου να ολοκληρώσει τα γυρίσματα της ταινίας.

Η παραίτηση του Τραβόλτα από τα γυρίσματα

Ο 23χρονος Τραβόλτα είχε να αντιμετωπίσει μια δύσκολη προσωπική κατάσταση, καθώς η σύντροφός του πέθανε από καρκίνο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Σύμφωνα με τους συντελεστές, στα διαλείμματα θρηνούσε για την απώλεια της αγαπημένης του, αλλά την ώρα των γυρισμάτων, έβρισκε το κουράγιο να κάνει τη δουλειά του.

Εκεί όμως που δεν υποχώρησε ήταν όταν είδε ότι το χορευτικό του σόλο, για το οποίο προετοιμαζόταν επί 9 μήνες, “κόπηκε” σχεδόν όλο στο μοντάζ, κρατώντας μόνο ένα κοντινό πλάνο.

Ο Τραβόλτα αποσύρθηκε από την ταινία και επέστρεψε όταν τελικά μπήκε όλο το χορευτικό.

Bee Gees

Βασικός παράγοντας επιτυχίας της ταινίας ήταν η μοναδική μουσική της, που την απογείωσε. Ο παραγωγός επέλεξε τους Bee Gees, όχι μόνο γιατί  ήταν ο μάνατζέρ τους, αλλά πίστευε πολύ σ’ αυτούς.

Το συγκρότημα είχε κάνει κάποιες επιτυχίες στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές του ’70, αλλά εκείνη την εποχή ήταν στα “αζήτητα”.

Με την υποστήριξη του Στίκγουντ, το ομώνυμο άλμπουμ που ηχογράφησαν εκτόξευσε την καριέρα τους και αποτέλεσε ορόσημο στη μουσική σκηνή της δεκαετίας του 70. Το σάουντρακ έγινε τεράστια επιτυχία πριν προβληθεί η ταινία και υπήρξε εξαιρετικό μέσο προώθησής της.

Η αμφισβήτηση και η τεράστια επιτυχία

Το στούντιο της Παραμάουντ που είχε αναλάβει τη διανομή, αμφισβητούσε σε μεγάλο βαθμό την ταινία. Υπήρχαν σκληρές σκηνές, βρισιές, οι ηθοποιοί ήταν άγνωστοι και θεωρούσαν ότι το θέμα της δεν θα είχε απήχηση, αφού πίστευαν πως οι ντίσκο είχαν “πεθάνει”.

Οι κριτικοί την κατέκριναν πριν προβληθεί, αλλά έγραφαν θετικά σχόλια για την ερμηνεία του πρωταγωνιστή.

Όταν στις 16 Δεκεμβρίου του 1977  η ταινία προβλήθηκε  για πρώτη φορά, κανείς δεν περίμενε αυτή την υποδοχή. Οι μόνοι που πίστευαν στην επιτυχία της ήταν ο παραγωγός, οι ηθοποιοί και το συνεργείο.

Αυτό που συνέβη όμως την πρώτη εβδομάδα προβολής ήταν έκπληξη, ακόμη και για κείνους.

Ο κόσμος σχημάτιζε ουρές για να δει την ταινία και η Πάραμαουντ νόμιζε ότι πήγαν εκεί κατά λάθος

Όταν  είδαν τις εισπράξεις δεν πίστευαν ότι το νούμερο ήταν σωστό. Η ταινία συγκέντρωσε 11 εκατομμύρια δολάρια τις πρώτες 11 μέρες προβολής και 300 εκατομμύρια παγκοσμίως.  Το άλμπουμ με το σάουντρακ πούλησε πάνω από 40 εκατομμύρια αντίτυπα.

Η ταινία εντυπωσίασε από την αρχή της με τον Τραβόλτα να περπατάει αγέρωχος με χορευτικό βήμα στους δρόμους της Ν. Υόρκης, υπό τον ήχο του εμβληματικού “Staying Alive” των Bee Gees:

Το στίγμα μιας εποχής

Το “Saturday Night Fever” είχε τεράστιο αντίκτυπο στην ποπ κουλτούρα στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Η ταινία βοήθησε στη διάδοση της μουσικής ντίσκο σε όλο τον κόσμο και ξεκίνησε μια σειρά από συνεργασίες μεταξύ κινηματογραφικών στούντιο και δισκογραφικών εταιρειών.

Έκανε επίσης διάσημο τον Τραβόλτα, ο οποίος προτάθηκε για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του, και έγινε ο πέμπτος νεότερος υποψήφιος στην κατηγορία. Η ταινία ανέδειξε πτυχές της μουσικής, του χορού, της ένδυσης και της υποκουλτούρας της ντίσκο και θέματα όπως τη σεξουαλική απελευθέρωση, πριν από το AIDS.

Το σάουντρακ της ταινίας, με τραγούδια ντίσκο των Bee Gees, είναι ένα από τα σάουντρακ με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία. Ο Τζον Τραβόλτα επανέλαβε τον ρόλο του Τόνι Μανέρο στην ταινία “Πυρετός τα μεσάνυχτα” το 1983, αλλά αποδοκιμάστηκε από τους κριτικούς, παρά την επιτυχία του στο box office.

Το “Πυρετός το Σαββατόβραδο” έλαβε θετικές κριτικές και θεωρείται από πολλούς κριτικούς ως μια από τις καλύτερες ταινίες του 1977.  Μια κριτική έχει αναφέρει: Με μια έξυπνη, συγκλονιστική ιστορία, ένα κλασικό σάουντρακ και μια εντυπωσιακή ερμηνεία από τον Τζον Τραβόλτα, η ταινία  κατατάσσεται στις καλύτερες δραματικές της δεκαετίας του 1970″.

Το 2010, η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.