“Πόδια. Τι τα χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;”. “Αυτό που δεν με σκοτώνει, με θρέφει”. Τα αποφθέγματα και οι σκέψεις της Φρίντα Κάλο

Εκρηκτική, δυναμική, γοητευτική, αλλά και μια από τις πιο τραγικές φιγούρες στην ιστορία της τέχνης. Η Μεξικανή ζωγράφος Φρίντα Κάλο έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο για τα ιδιαίτερα έργα της, αλλά πολύ περισσότερο για την προσωπική της ζωή που σημαδεύτηκε από θυελλώδεις έρωτες, ατυχήματα και φρικτούς πόνους που προκλήθηκαν και από τα δυο. 

Η Φρίντα Κάλο γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907 στο Μεξικό. Από μικρή ηλικία ήρθε αντιμέτωπη με δραματικά γεγονότα.

Όταν ήταν μόλις έξι ετών αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και σχεδόν παράλυτο. Στα 18 της ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε.

Τραυματίστηκε στην κοιλιά, έπαθε πολλαπλά κατάγματα στη λεκάνη και στη σπονδυλική στήλη και το πόδι της σχεδόν διαλύθηκε. Από τότε υποβλήθηκε συνολικά σε 35 εγχειρήσεις.

Για μεγάλα χρονικά διαστήματα, η Κάλο καθηλωνόταν στο κρεβάτι. Όμως, αυτό που της στοίχισε περισσότερο ήταν ότι το ατύχημα της στέρησε την ικανότητά της να κάνει παιδιά.

Ο δεύτερος σταθμός της ζωής της ήταν ο ζωγράφος και τοιχογράφος Ντιέγκο Ριβέρα. Παντρεύτηκαν το 1929, χώρισαν δέκα χρόνια αργότερα και ξαναπαντρεύτηκαν το 1941. Ο Ντιέγκο την απατούσε συχνά. Μεταξύ των γυναικών που πέρασαν από το κρεβάτι του Ντιέγκο ήταν και η αδερφή της Κάλο, κάτι που την πλήγωσε βαθύτατα.

Τα περισσότερα έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες με έντονα χρώματα, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της.

Η Κάλο πέθανε στις 13 Ιουλίου του 1954, μια εβδομάδα αφού έκλεισε τα 47 της χρόνια. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε χρειαστεί να ακρωτηριάσει το πόδι της. Μετά την εγχείρηση κατέρρευσε ψυχικά και προσπάθησε να αυτοκτονήσει.

Πέρα από τα έργα της, η Φρίντα έχει αφήσει πλούσια αποφθέγματα που αποτύπωναν τον ψυχισμό της, αλλά και διάφορες φάσεις της ζωής της.

Για τη ζωή και τα προβλήματα

“Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε”

“Πόδια. Τι τα χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;”

“Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το γέλιο. Είναι δύναμη το να μπορείς να γελάς, να αφήνεις τον εαυτό σου να νιώθει ελαφρύς. Η τραγωδία είναι το πιο γελοίο πράγμα”.

“Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όλα αλλάζουν, κινούνται, τα πάντα περιστρέφονται, τα πάντα πετούν και φεύγουν μακριά”.

“Αυτό που δεν με σκοτώνει, με θρέφει”.

“Έπινα για να πνίξω τη θλίψη μου, αλλά η καταραμένη βρήκε τρόπο να κολυμπά”.

“Πιστεύω ότι λίγο λίγο θα καταφέρω να λύσω τα προβλήματά μου και θα επιβιώσω”.

“Συνήθιζα να πιστεύω ότι ήμουν ο πιο παράξενος άνθρωπος στον κόσμο, αλλά ύστερα σκέφτηκα ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στον κόσμο, πρέπει να υπάρχει κάποιος σαν κι εμένα που να νιώθει περίεργος και ατελής με τους ίδιους τρόπους που το νιώθω κι εγώ. Φανταζόμουν εκείνη τη γυναίκα και φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι εκεί έξω, σκεπτόμενη εμένα επίσης. Ελπίζω αν είσαι εκεί έξω και διαβάζεις αυτό, να ξέρεις ότι ναι, είναι αλήθεια πως είμαι εδώ και είμαι το ίδιο περίεργη με εσένα”

Για τη ζωγραφική της 

“Νομίζουν ότι ήμουν σουρεαλίστρια, αλλά δεν ήμουν. Δεν ζωγράφιζα όνειρα, ζωγράφιζα την πραγματικότητά μου.”

“Είμαι η μούσα του εαυτού μου. Εγώ είμαι το θέμα που γνωρίζω καλύτερα. Το θέμα που θέλω να ξέρω καλύτερα”

“Ζωγραφίζω λουλούδια που δεν θα πεθάνουν ποτέ”.

“Γεννήθηκα μια σκύλα. Γεννήθηκα ζωγράφος”.

Για τον Ντιέγκο

“Υπήρχαν δυο μεγάλα ατυχήματα στη ζωή μου. Το ένα ήταν αυτό με το τρένο και το άλλο ο Ντιέγκο. Ο Ντιέγκο ήταν κατά πολύ το χειρότερο”

“Ο Ντιέγκο ήταν πάντα: το παιδί μου, ο εραστής μου, το σύμπαν μου”.

“Σ ‘αγαπώ περισσότερο από το δικό μου δέρμα και ακόμη και αν δεν με αγαπάς, πάντα θα ελπίζω ότι με αγαπάς και θα είμαι ικανοποιημένη με αυτό. Αγάπα με λίγο. Σε λατρεύω”.

“Είμαι αυτός ο αδέξιος άνθρωπος που όλο αγαπάει, αγαπάει, αγαπάει. Και αγαπάει. Και ποτέ δεν φεύγει”.

“Μόνο ένα βουνό μπορεί να γνωρίζει τον πυρήνα ενός άλλου βουνού”.

“Αγάπα κάποιον που να σε κοιτά σαν να είσαι κάτι το μαγικό”.

“Βρες έναν εραστή που θα σε κοιτάει όπως κοιτάει ένα μπισκότο”.

Διαβάστε επίσης στην ΜτΧ: Ο γύψινος κορσές της που τον ζωγράφισε, το τεχνητό πόδι, τα φανταχτερά ρούχα και άλλα αντικείμενα της Φρίντα Κάλο, σε μια έκθεση που συγκινεί τους επισκέπτες