“Οι Εβραίοι δεν είναι άνθρωποι”, “Είμαι υπέρ της χειρουργικής βίας”. Έργα και ημέρες του Κωνσταντίνου Πλεύρη

Ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, έχει βρεθεί πολλές φορές στο προσκήνιο για τις αντισημιτικές και φιλοναζιστικές του πεποιθήσεις.

Σε συνεντεύξεις του, έχει υποστηρίξει απόψεις όπως ότι για την  πολιτική δράση, “είναι έτοιμος να χύσει αίμα και να περπατήσει πάνω από πτώματα“.

Λάτρης της μεταξικής δικτατορίας, στέλεχος της απριλιανής χούντας, ιδρυτής κόμματος, όπου καλλιέργησε τον εθνικοσοσιαλισμό και από τα σπαργανά του άνθησαν τα “λουλούδια” της Χρυσής Αυγής.

Κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία σε βομβιστικές επιθέσεις από τις οποίες αθωώθηκε και χαρακτηρισμένος ως χαφιές και αργυρώνητος της ΚΥΠ από ομοϊδεάτη του!

Φανατικός αντισημίτης που δικαιώνει τα εγκλήματα του ναζισμού με φράσεις όπως: “Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη“.

Επανήλθε στην επικαιρότητα με αφορμή τους ναζιστικούς χαιρετισμούς του στη δευτεροβάθμια δίκη της Χρυσής Αυγής, για τους οποίους παρενέβησαν τόσο ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών όσο και η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας.

Με το δεξί χέρι ο Πλεύρης χαιρετούσε ναζιστικά και με το αριστερό κρατούσε ένα βιβλίο για τον Ιωάννη Μεταξά.

Ιδρυτής της “μήτρας” της Χρυσής Αυγής

Η υποστήριξη του Πλεύρη στον Μεταξά, είχε καταστεί ολοφάνερη πριν την έλευση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Τον Ιούλιο του 1965, μετά από σπουδές νομικής και πολιτικών επιστημών, ο 26χρονος Πλεύρης ίδρυσε το λεγόμενο “Κόμμα 4ης Αυγούστου” (Κ4Α).

Σύμφωνα με σημείωμα του υπαρχηγού του Κ4Α, Δημήτριου Δημόπουλου που περιλαμβάνεται σε αυτοβιογραφικό βιβλίο του Πλεύρη, τα μέλη ήταν οργανωμένα με στρατιωτική δομή και “πειθαρχία σιδηρά” υπό πυρηνάρχες, ομαδάρχες, τομεάρχες και φαλαγγάρχες.

Ως “ηθικό συμπαραστάτη” τους είχαν τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη, τον οποίο ο Δημόπουλος χαρακτηρίζει “πατριώτη με μυαλό οξύτατο και κοφτερό“. Μεταξύ των μελών του Κ4Α ήταν και ο μετέπειτα αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος

Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος και αναλυτής του ακροδεξιού φαινομένου στην Ελλάδα, Δημήτρης Ψαρράς, “από μόνο του το Κ4Α δεν μπορούσε να έχει ιδιαίτερο ρόλο, αλλά ο σκοπός των ιδρυτών του ήταν να επιβάλουν τις εθνικοσοσιαλιστικές τους πεποιθήσεις στις ριζοσπαστικές ομάδες της Δεξιάς. Αποτέλεσε τη μήτρα ποικίλων ακροδεξιών μαχητικών μορφωμάτων που απέληξαν πολλά χρόνια αργότερα στη «Χρυσή Αυγή»“.

Το Κ4Α διέθετε το δικό του προπαγανδιστικό έντυπο. Ανήμερα της συμπλήρωσης 30 ετών από την εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας, κυκλοφόρησε το 25ο φύλλο με τον πηχυαίο τίτλο “4 Αυγούστου 1936: Η Ελλάς την αναπολεί“.

Γραμματέας του Ιωάννη Λαδά, πράκτορας της ΚΥΠ

Έξι μήνες πριν την ίδρυση του Κ4Α, ο Πλεύρης εξέδωσε το βιβλίο “Αντιδημοκράτης“. Σε αυτό υποστήριξε μια δική του παραλλαγή του εθνικοσοσιαλισμού, καλυμμένη πίσω από τον αντικοινοβουλευτισμό του Μεταξά και τον αντικομμουνισμό.

Μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Γενικής Μορφώσεως του Αρχηγείου Στρατού, όπου φοιτούσαν ανώτεροι αξιωματικοί και των τριών κλάδων, διδάσκοντας κοινωνιολογία και προπαγάνδα.

Επιπρόσθετα, διορίστηκε σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού και διευθυντής του ιδιαίτερου γραφείου του χουντικού Ιωάννη Λαδά. Σύντομα έγινε και κουμπάρος του.

Την ίδια περίοδο, ο Πλεύρης έδρασε ως πράκτορας της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ) με αντικείμενο τους Έλληνες μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη “προκειμένου να διαπιστωθεί από το τότε καθεστώς η ύπαρξη, η οργάνωση και ο τρόπος δράσης της αντιδικτατορικής δράσης τους στο εξωτερικό“.

Επίσης, ταξίδεψε δύο φορές στην Ιταλία, όπου είχε επαφές τόσο με τον Πίνο Ράουτι, εκ των ιδρυτών του ακροδεξιού “Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος” (MSI), όσο και με υποστηρικτές των νεοφασιστικών οργανώσεων Ordine Nuovo και Avanguardia Nazionale.

Πώς απέφυγε τη σύλληψη

Το Δεκέμβριο του 1976, διατάχθηκε η σύλληψη του Κωνσταντίνου Πλεύρη ύστερα από επίθεση ακροδεξιών σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του χουντικού βασανιστή, Ευάγγελου Μάλλιου.

Για να αποφύγει τη σύλληψη, ο Πλεύρης αποφάσισε να παραπλανήσει τον Τύπο και τις διωκτικές αρχές με ψευδή δημοσιεύματα. Ο ίδιος διηγείται σε βιβλίο του:

“Σπεύδω στο τμήμα, όπου ο Διοικητής, παλαιός μαθητής μου στη Σχολή Αστυνομίας, με παίρνει ιδιαιτέρως και μου λέγει, ότι διετάχθη η σύλληψίς μου, δι’ αυτό να φύγω αμέσως, όπως και έπραξα. […]

Τότε μου ήλθε η έμπνευσις να παγιδεύσω τους δημοσιογράφους, βασιζόμενος διά μίαν ακόμη φοράν στην βλακεία και στον φανατισμόν των.

Το σχέδιό μου ήτο απλούν. Εγνώριζα ότι κάποιος νεαρός εκρατείτο στην φυλακήν Κασσαβετείας Βόλου. Αυτός ο νεαρός μού ήτο ιδιαιτέρως συμπαθής, διότι του έδιδον στο παρελθόν πολλά χρήματα, διά να με κατηγορήσει και ηρνήθη.

Διά λόγους δεοντολογίας, δεν αναφέρω το όνομά του. Ο Ν.Λ. λοιπόν ευρίσκεται στην φυλακήν. Αρχίζουν λοιπόν οι δικοί μου τα τηλεφωνήματα στους δημοσιογράφους, διά την πληροφόρησίν των. Οι βλάκες, οι απαίδευτοι […]

Εκδίδεται εν τάχει παραπεμπτικόν βούλευμα διά τον Ν.Λ. κι άλλους, ενώ εγώ καλούμαι από τον ανακριτήν εις ανάκρισιν λόγω παρελεύσεως του αυτοφώρου.

Ο ανακριτής μού ανεκοίνωσε ότι οι δημοσιογράφοι κατέθεσαν ότι μαζί με τον Λ. ευθυνόμεθα, διά τα έκτροπα και ότι εσχεδίασα τους ξυλοδαρμούς, τους οποίους εξετέλεσε ο Λ.

Ο ανακριτής δεν επερίμενε την απάντησίν μου. Τον έβλεπα ότι ήτο εχθρικώς διακείμενος κι ότι απεκλείετο να μη με προεφυλάκιζε, διά να ικανοποιήσει και το “δημόσιον αίσθημα”, τους πολιτικάντηδες και τους δημοσιογράφους, οι οποίοι επεζήτουν να με συντρίψουν“.

Τότε ο Πλεύρης, με βάση τα δικά του λόγια, αποκάλυψε ότι είναι αδύνατον να συνεργάστηκε με τον Ν.Λ. στα επεισόδια διότι εκείνος “κρατείται από εξαμήνου εις φυλακάς ανηλίκων Κασσαβετείας Βόλου“. Σύμφωνα με την ίδια εξιστόρηση του Πλεύρη, ο ανακριτής ένιωσε έκπληξη:

“Αμέσως τηλεφωνεί στην φυλακή. Ομιλεί με τον διευθυντήν, ο οποίος τον βεβαιώνει ότι πράγματι ο Ν.Λ. κρατείται στην φυλακήν. Ο ανακριτής εξαντλεί τα πάντα. Μήπως εδραπέτευσε; Οχι. Μήπως επήρε άδεια; Οχι.

Κλείνει το τηλέφωνο, τακτοποιεί τα έγγραφα των καταθέσεων και σχολιάζει μονολογών: “Γιατί μού είπαν τόσα ψεύδη; Και τι θα γίνει τώρα που εκδώσαμε παραπεμπτικό βούλευμα κατά του Ν.Λ. και το εκοινοποιήσαμε στους κατηγορουμένους!”

Τελικά το βούλευμα διορθώθηκε «με την υπογράμμιση δύο λέξεων, του ονοματεπωνύμου δηλαδή του Ν.Λ. και την αναγραφή στο περιθώριο “διαγράφονται δύο λέξεις” και σφράγισμα. Πρωτάκουστον. Να αναφέρονται γεγονότα τα οποία αποδίδονται στον Ν.Λ. και μετά να διαγράφουν το όνομα και το επώνυμον!

Δηλαδή το Δικαστικόν Συμβούλιον εξετίμησε ψευδή γεγονότα ως αληθή, διότι παρεσύρθη από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι πάλιν δεν εδιώχθησαν, λόγω δημοκρατικής αλληλεγγύης“.

Το 1977, ο Πλεύρης δικάστηκε ως ηθικός αυτουργός για βομβιστικές επιθέσεις μαζί με τον ομοϊδεάτη του, Αριστοτέλη Καλέντζη.

Ο πρώτος αθωώθηκε ενώ ο δεύτερος καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη. Αρχικά από τις φυλακές της Αλικαρνασσού και κατόπιν της Κέρκυρας, ο Καλέντζης κατηγόρησε ανοικτά τον Πλεύρη ως “χαφιέ” και “αργυρώνυτο της ΚΥΠ”.

Η δίκη για το αντισημιτικό βιβλίο “Εβραίοι, όλη η αλήθεια“

Μία από τις πλέον γνωστές και εκπεφρασμένες θέσεις του Πλεύρη είναι η άρνηση του Ολοκαυτώματος. Για να υποστηρίξει και να διαδώσει τις αντιλήψεις του, έχει γράψει μια σειρά από βιβλία, κοινό γνώρισμα των οποίων είναι ο εθνικισμός και ο ρατσισμός, κι έχει παρουσιάσει τηλεοπτικές εκπομπές.

Το 2006, ο Πλεύρης εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο “Εβραίοι, όλη η αλήθεια“. Όπως γράφει, “σκοπός του βιβλίου είναι να αποκαλύψη όλη την αλήθειαν, δια τους Εβραιοσιωνιστάς, την θρησκείαν, τας πολιτικάς επιδιώξεις, τον μισανθρωπισμόν και τον παράλογον «ρατσισμόν» τους“.

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται διατυπώσεις όπως “έτσι θέλουν οι Εβραίοι, διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα“, “Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη“, “η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει“, κ.ά..

Για το περιεχόμενό του βιβλίου, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης οδηγήθηκε στα δικαστήρια. Ο γιος του τον υπερασπίστηκε με επιχειρήματα όπως “εμείς κάνουμε μάχη κατά του ρατσισμού μέσα από αυτό το βιβλίο“.

Όπως είχε δηλώσει κάποτε, “ο πατέρας μου υπήρξε και είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον εθνικό χώρο και έκανε πολλούς αγώνες για τις εθνικές ιδέες“.

Αν και πρωτόδικα ο Κωνσταντίνος Πλεύρης καταδικάστηκε σε φυλάκιση 14 μηνών με τριετή αναστολή, για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου 927/1979, σε δεύτερο βαθμό κρίθηκε αθώος από το Πενταμελές Εφετείο Αθήνας, το Μάρτιο του 2009.

Οι εφέτες έκριναν ότι τα γραφόμενα του Πλεύρη δεν αποτελούν πρόκληση για ρατσιστικές ενέργειες σε βάρος των Εβραίων, ενώ κατά πλειοψηφία αποφάνθηκαν ότι με τις απόψεις του δεν προσέβαλε τον εβραϊκό λαό.

Όσο για τη Χρυσή Αυγή, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης έχει δηλώσει:

“Δεν διεφώνησα ποτέ με τις ιδέες της. Διεφώνησα με τις πράξεις της […] Εγώ δεν είμαι κατά της βίας, να εξηγούμεθα. Εγώ είμαι υπέρ της βίας, αλλά της βίας –όπως έλεγε ο Μουσολίνι– της χειρουργικής. Δηλαδή να φέρνουμε αποτέλεσμα.

Εγώ έκανα έναν πολιτικό αγώνα με ένα βιβλίο 1.700 σελίδες, που αποκάλυπτα τι είναι ο σιωνισμός. Και τους ενίκησα. Εάν όμως έδερνα έναν Εβραίο, δεν θα έφερνα το αποτέλεσμα το νικηφόρο και θα ήμουνα και στη φυλακή“.

Με πληροφορίες από: Ερευνητική ομάδα “Ιός” – Ελευθεροτυπία και Εφημερίδα των Συντακτών

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Youtube