“Μανούλα μου σε χαιρετώ, εγώ πάω να μονάσω”. Πως ο νεαρός ξυλουργός, που αργότερα έγινε Άγιος, αποχαιρέτισε την οικογένειά του για το Μοναστήρι της Κόνιτσας. Δείτε το κελί του Παΐσιου (drone)

Ιανουάριος 1923. Λίγους μήνες πριν υπογραφεί η Συνθήκη της Λωζάνης που όριζε τα ελληνοτουρκικά σύνορα, υπογράφτηκε η ελληνοτουρκική Σύμβαση που επέβαλε την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Κριτήριο ήταν η θρησκευτική πίστη.

Μέχρι το 1924 ολοκληρώθηκε ο εκτοπισμός περίπου ενάμιση εκατομμύριου χριστιανών του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Ανάμεσά τους ήταν και η οικογένεια του γέροντος Παϊσίου. Ήταν σχεδόν δύο μηνών, όταν οι γονείς του επιβιβάστηκαν στα καραβάνια των προσφύγων από τα Φάρασα της Καππαδοκίας με προορισμό τον Πειραιά.

Αφού έμειναν έναν χρόνο στην Κέρκυρα, η οικογένεια Εζνεπίδη, εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα κοντά στην εντυπωσιακή χαράδρα του ποταμού Αωού. Εκεί ο Παΐσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και υπήρξε πρόεδρος των Φαράσων. Η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία και γέννησε οκτώ παιδιά.

Πήγε στο δημοτικό σχολείο της Κόνιτσας και μετά έμαθε την τέχνη του ξυλουργού. Όμως, δεν ήταν σαν όλα τα άλλα παιδιά. Από μικρή ηλικία, ο Παΐσιος έδειξε την κλίση προς τον μοναχισμό. Περνούσε τη μέρα του διαβάζοντας τους βίους των Αγίων. Είχε συνεχώς μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου, από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Νήστευε και πήγαινε στην αγρυπνία της εκκλησίας.

Η ασυνήθιστη συμπεριφορά ξένισε τα παιδιά της γειτονιάς και άρχισαν να τον πειράζουν. Γι αυτό συχνά ο αδερφός του έπαιρνε τα εκκλησιαστικά βιβλία και τα έκρυβε. Ο μικρός Αρσένιος υπερασπίστηκε την επιλογή του και κατέφευγε στο δάσος για να μελετήσει. Όταν έλεγε ότι θέλει να γίνει μοναχός, οι γονείς του απαντούσαν: «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Μόλις ολοκλήρωσε το Δημοτικό, έμαθε την τέχνη του ξυλουργού. Όταν του ζητούσαν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο Αρσένιος δεν δεχόταν χρήματα. Σεβόταν τη θλίψη της οικογένειας του νεκρού. Το 1945 κατατάχτηκε στον στρατό και υπηρέτησε σαν ασυρματιστής στον ελληνικό εμφύλιο.

Το 1949 απολύθηκε από τον στρατό και επέστρεψε στην οικογένειά του στην Κόνιτσα. Όμως, όχι για πολύ. Ο 25χρονος Αρσένιος είχε πάρει την απόφασή του. Ήθελε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και βρέθηκε στο Άγιο Όρος. Ξεκίνησε από τη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, πήγε στη μονή Εσφιγμένου και έπειτα στη Μονή Φιλοθέου, όπου του δόθηκε και το όνομα Παΐσιος.

Το αποχαιρετιστήριο γράμμα στη μητέρα του

Το 1957 έστειλε μια φωτογραφία του στη μητέρα του Ευλαμπία. Πίσω από τη φωτογραφία, την αποχαιρετούσε επισήμως. “Και δια μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν”, της είπε.

Μαννούλα μου σε χαιρετώ εγώ πάω να μονάσω,

Φεύγω την μάταιαν ζωήν, τον πλάνον, να γελάσω,

Στην μοναξιάν στην έρημον τα νιάτα να περάσω,

Δια την αγάπην του Χριστού, όλα θα τα θυσιάσω.

Όλα του κόσμου τα αγαθά, σαν σκύβαλλα θα αφήσω,

Να εκτελέσω την πρώτη εντολήν, τον Θεόν να αγαπήσω

Με τον σταυρόν στον Γολγοθάν, τον Ιησούν ν’ακολουθήσω,

Και εις την άνω Ιερουσαλήμ, εύχομαι να σε συναντήσω.

Φεύγω απ’ την μεγάλην σου στοργήν, μαννούλα να μπορέσω

Δια να ήμεθα αιώνια μαζί, τον Ιησούν, θα παρακαλέσω,

Διαυτό μικρός εθέλησα τα μαύρα, δια να φορέσω,

Να αφιερωθώ εις τον Χριστόν, του Θεού να αρέσω.

Και δια μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν,

Να με φυλάξη αβλαβή, απ’ του εχθρού την πανουργίαν

Μάννα μου με κατάνυξιν, στην έρημον εδώ στην ησυχίαν

Θα εύχομαι πάντα δια εσέ, και διόλην την πολιτείαν.

Μοναχού Παϊσίου Φιλοθεΐτου. Αγ. Όρος 1-5-1957

Αφιερούται στην σεβαστήν μου Μητέραν. Παΐσιος

Η Ιερά Μονή Παναγιάς Στομίου

Ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς του γέροντος Παϊσίου ήταν η Ιερά Μονή Παναγιάς Στομίου Κόνιτσας. Βρίσκεται στην καρδιά του φαραγγιού του Αώου. Εκεί έμεινε τέσσερα χρόνια στο διάστημα από το 1958 μέχρι το 1962, πριν φύγει για το Όρος Σινά και στο Άγιο Όρος. Εκεί βοήθησε τους φτωχούς Έλληνες είτε με φιλανθρωπίες είτε με ψυχολογική στήριξη. Ο κόσμος τον αγάπησε. Παράλληλα συνέβαλε στην αναστήλωση του μοναστηρίου που είχε καεί κατά τη διάρκεια της κατοχής από τα γερμανικά στρατεύματα. Ο Παΐσιος έφτιαξε κουφώματα, πατώματα και στέγες, καθώς ήξερε καλά την τέχνη του ξυλουργού.

Σύμφωνα με διηγήσεις του Ηγούμενου της Μόνης πατρός Κοσμά, ο Παΐσιος έφτιαξε και το πλακόστρωτο στον εξωτερικό χώρο του μοναστηρίου. Κουβάλησε βαριά φορτία με τα χέρια από το ποτάμι. “Όταν ήρθαν οι πλάκες, πέρασε από το καφενείο ο πατήρ Παΐσιος και λέει ήρθαν τα μάρμαρα. Όποιος θέλει μπορεί να φορτώσει”. Στη συνέχεια, πήρε μια πλάκα στην πλάτη και κατευθύνθηκε προς το μοναστήρι.

Οι μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής αναφέρουν ότ κατά τη διάρκεια της επισκευής του μοναστηριού, οι τεχνίτες απευθύνθηκαν στον γέροντα Παΐσιο πως δεν θα φτάσει το τσιμέντο. Εκείνος φέρεται ότι τους είπε να μην ανησυχούν, να συνεχίσουν τη δουλειά τους και πήγε να προσευχηθεί. Όπως διηγούνται το τσιμέντο όχι μόνο έφτασε, αλλά περίσσεψε κιόλας.

Το κελί του γέροντος Παϊσίου σώζεται μέχρι σήμερα στην Μονή Στομίου. Είναι ένα ταπεινό δωμάτιο με ένα ξύλινο κρεβάτι που έφτιαξε μόνος του. “Η νύχτα για τον καλόγερο δεν είναι ποτέ μεγάλη”, έλεγε. Και αυτό γιατί δεν κοιμόταν πολύ. Την ημέρα δούλευε και το βράδυ προσευχόταν.

Στον τοίχο είναι κρεμασμένες εικόνες Αγίων. Μία από αυτές απεικονίζει τον Χριστό στην αγκαλιά της Παναγίας. Ο Παΐσιος είχε κολλήσει γύρω της κουκουνάρες για να την ομορφύνει.

O γέρων Παΐσιος απεβίωσε στις 12 Ιουλίου 1994. Έπασχε από καρκίνο. Το 2015 το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον ανακήρυξε  Άγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Δείτε την Ιερά Μονή Στομίου στην Κόνιτσα όπου σώζεται το κελί του Αγ. Παϊσιου, καθώς και την απαράμιλλη ομορφιά της περιοχής όπου περνά ο Αωός ποταμός. Το drone προέρχεται από το κανάλι του youtube UP DRONES:

Διαβάστε επίσης στην ΜτΧ: Ποιος είναι ο εικονιζόμενος μικρασιάτης πρόσφυγας από τη Καππαδοκία που πολέμησε στην πρώτη γραμμή στον ελληνικό εμφύλιο. Μόνασε στο Άγιον Όρος και έγινε άγιος