“Η σιωπηλή παραίτηση”. Χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, στις ΗΠΑ δηλώνουν: “Δεν ζω για να δουλεύω, δουλεύω για να ζω”

Η “σιωπηρή παραίτηση” (quiet quitting) αποτελεί τη νέα τάση των εργαζομένων. Στις ΗΠΑ οι μισοί Αμερικανοί δηλώνουν ότι πλέον κάνουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα καθήκοντα της δουλειάς τους και τίποτα παραπάνω, σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε η εταιρεία Gallup.

Το φαινόμενο έκανε την εμφάνισή του μετά την πανδημία και συγκεκριμένα λίγους μήνες μετά την “μεγάλη επιστροφή” των εργαζομένων στον χώρο εργασίας τους.

Οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να πηγαίνουν στη δουλειά τους αλλά παραμένουν αυστηρά εντός των ορίων των εργασιακών τους καθηκόντων. Δεν αναλαμβάνουν επιπρόσθετες ευθύνες, δεν “τσεκάρουν” τα email τους εκτός ωραρίου εργασίας και δεν ενδιαφέρονται να ανελιχθούν στη δουλειά τους.

Το μότο των “σιωπηλά παραιτούμενων εργαζομένων” είναι “δεν ζω για να δουλεύω” αλλά “δουλεύω για να ζω”.

Με βάση τους αριθμούς της έρευνας, το ποσοστό των “quit quitters” ανέρχεται σήμερα στο 18%, το υψηλότερο ποσοστό που έχει σημειωθεί εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Στους εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 35 ετών, το ποσοστό αυξήθηκε κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες. Επίσης εντυπωσιακό ποσοστό, που δηλώνει ότι η “σιωπηρή παραίτηση” ακολουθείται κυρίως από τους νεότερους, δηλαδή τα άτομα της Generation Z και μερικούς Millennials.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν κουραστεί από το γεγονός ότι, κατά τη γνώμη τους, δεν λαμβάνουν την αναγνώριση και την αποζημίωση, ηθική και οικονομική, για τις επιπλέον ώρες εργασίας που έχουν προσφέρει. Αντί να ανταμείβονται, βρίσκονται αντιμέτωποι με την επαγγελματική εξουθένωση, το “burnout”.

«Συνειδητοποίησα ότι όσο περισσότερο και εάν δουλέψω, δεν πρόκειται να δω την ανταμοιβή που περιμένω», δήλωσε ο Khan, προγραμματιστής λογισμικού και μουσικός. «Η υπερβολική εργασία μπορεί να σε φτάσει μόνο μέχρι ένα σημείο. Και όπως πολλοί από εμάς έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια, η ψυχική και σωματική υγεία είναι λιγότερο σημαντική από την παραγωγικότητα σε πολλά από αυτά τα δομημένα εταιρικά περιβάλλοντα».

Έτσι, προκειμένου να προστατεύσουν την ψυχική τους υγεία αλλά και να ανακτήσουν τις χαμένες ώρες που σπατάλησαν στις υπερωρίες, προσπαθούν να ισορροπήσουν την επαγγελματική με την προσωπική τους ζωή.

Τα περιστατικά “σιωπηρής παραίτησης” αυξήθηκαν σημαντικά, όταν ο Αμερικανός TikTokker, @zaidleppelin, δημοσίευσε ένα σχετικό βίντεο, λέγοντας ότι “η δουλειά δεν είναι η ζωή σου”. Γρήγορα έγινε viral, συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες προβολές και like και σταδιακά ολοένα και περισσότεροι χρήστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημοσίευσαν αντίστοιχα βίντεο. 

@zaidleppelin

On quiet quitting #workreform

♬ i thought you wanted to dance – ruby

Η αντίθετη άποψη

Όπως φαίνεται, δεν είναι όλοι σύμφωνοι με το φαινόμενο της σιωπηλής παραίτησης. Η εργασιακή σύμβουλος, Pattie Ehsaei, εξέφρασε τη διαφωνία της δημοσιεύοντας βίντεο-απάντηση στο TikTok, απευθυνόμενοι στους “quiet quitters”, λέγοντας ότι “δεν θα πετύχετε ποτέ στη δουλειά σας με αυτή τη νοοτροπία”. “Οι quiet quitters είναι αυτοί που παραπονιούνται ότι δεν έχουν τα χρήματα να αγοράσουν ένα σπίτι, ένα αμάξι κλπ. Ε λοιπόν ξέρετε γιατί; Γιατί δεν δουλέψατε αρκετά για να το πετύχετε”, καταλήγει.

“Το quiet quitting είναι να κάνεις το ελάχιστο που απαιτείται από εσένα στη δουλειά σου και να είσαι ευχαριστημένος με τη μετριότητα. Η ανέλιξη και οι αυξήσεις μισθών θα πάνε σε εκείνους των οποίων το επίπεδο προσπάθειας δικαιολογεί την ανέλιξη, και το να κάνεις το ελάχιστο σίγουρα δεν σε βοηθά να πετύχεις την ανέλιξη”, δήλωσε αργότερα σε συνέντευξή της στο BBC.

@duchessofdecorum

The universe rewards hustlers! #workplacedecorum #femaleempowerment #feminism #success #finance

♬ Luxury fashion (no vocals) – TimTaj

Το σίγουρο είναι ότι το φαινόμενο της “Σιωπηλής Παραίτησης” έχει θορυβήσει μικρές και μεγάλες εταιρείες. Μάνατζερ και διευθυντές φαίνεται να ψάχνουν νέους τρόπους και κίνητρα, προκειμένου να παρακινήσουν τους εργαζομένους τους να δείξουν περισσότερο ζήλο στην εργασία τους και να φανούν περισσότερο αποδοτικοί.

Είναι η σύγκρουση διαφορετικών γενεών ή μια πραγματική ανάγκη για καλές αμοιβές, κίνητρα και ελεύθερο χρόνο;

Το σημαντικό είναι ότι το φαινόμενο παρατηρείται κυρίως στις ΗΠΑ, όπου εδώ και δεκαετίες οι ρυθμοί είναι εξοντωτικοί.

Οι άδειες ολιγοήμερες, ο αργίες ελάχιστες και ο ελεύθερος χρόνος είχε σχεδόν ποινικοποιηθεί και το στίγμα του τεμπέλη κόλλαγε με ευκολία.

Η κούρσα για άνοδο είχε πάντα ως δυνητική ανταμοιβή, τις υψηλές αμοιβές, αλλά μετά από κάποια χρόνια εντατικής εργασίας.

Το δόλωμα εξακολουθεί να υπάρχει. Τα ψάρια;

πηγή αρχικής φωτογραφίας: https://www.ciphr.com/