Στην Ελλάδα του σήμερα, οι 17χρονοι μπορούν να ψηφίσουν, αλλά κινδυνεύουν να συλληφθούν αν παρακολουθήσουν στον κινηματογράφο μια ταινία ακατάλληλοι για ανηλίκους.
Στην Αμερική του ’60, όσοι δεν είχαν συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας τους μπορούσαν να πολεμήσουν στο Βιετνάμ, να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν αλλά δεν είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν.
Το τραγούδι του έγινε «ύμνος» διαμαρτυρίας κατά του συστήματος, πολεμήθηκε από αυτό, αλλά στο τέλος δικαιώθηκε.
“Eve of Destruction”
«Ο ανατολικός κόσμος εκρήγνυται, η βία λάμπει, οι σφαίρες οπλίζονται.
Είσαι αρκετά μεγάλος για να σκοτώνεις, αλλά όχι για να ψηφίζεις.
Δεν πιστεύεις στον πόλεμο, αλλά τι είναι αυτό το όπλο που βαστάς;
Και ακόμα και στον Ιορδάνη ποταμό επιπλέουν πτώματα»
Ο Σλόουν ξεκίνησε να γράφει τους στίχους του τραγουδιού μία καλοκαιρινή νύχτα του 1964. Μέσα του «έβραζε» από οργή και απόγνωση.
Το ίδιο βράδυ, έγραψε άλλα τέσσερα κομμάτια.
Αισθανόταν ότι ο μόνος τρόπος να εκφράσει αυτά που ένιωθε ήταν η μουσική.
Ο Π.Φ. Σλόουν ήταν στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής. YouTube
Ο Σλόουν βίωνε προσωπικά τα όσα έγραφε.
Δεν μπορούσε να ψηφίσει επειδή ήταν κατω των 21ος, αλλά έβλεπε πολλούς συνομηλίκους του να πηγαίνουν στον πόλεμο και ενδεχομένως να ερχόταν και η σειρά του.
Στο Βιετνάμ η στρατολόγηση γινόταν από τα 18.
«Αδύνατον να κυκλοφορήσει!»
Όταν ο Σλόουν ολοκλήρωσε το κομμάτι, ήταν εκστασιασμένος.
Πρώτα το έδειξε σε ένα φίλο του μουσικό κι έπειτα στη δισκογραφική με την οποία συνεργαζόταν.
Και από τους δύο πήρε την ίδια απάντηση.
«Αδύνατον να κυκλοφορήσει!»
Ειδικά, οι άνθρωποι της δισκογραφικής ήταν κατηγορηματικοί.
Τον συμβούλεψαν να μην ξαναγράψει κομμάτια με τόσο έντονο πολιτικό μήνυμα.
Ωστόσο, ο 19χρονος δεν πείστηκε.
Το μόνο που χρειαζόταν ήταν κάποιον να πιστέψει στην προσπάθειά του.
Το άτομο αυτό το βρήκε στο πρόσωπο του τραγουδιστή Μπάρι Μακ Γκουάιρ. Ο αμερικανός καλλιτέχνης, έχοντας διανύσει μία αρκετά επιτυχημένη πορεία ως μέλος μίας φολκλόρ μπάντας, το 1965 έκανε τα πρώτα του βήματα ως σολίστ.
Την περίοδο εκείνη έψαχνε για στιχουργό και του πρότειναν τον Φλιπ Σλόουν.
Έτσι, άκουσε για πρώτη φορά τα κομμάτια του Σλόουν. Μερικά του άρεσαν και τα επέλεξε για το δίσκο του.
Το “Eve of Destruction”, ήταν τελευταίο στη λίστα.
«Θα το ηχογραφούσε μόνο αν προλάβαινε». Κι αυτό φαίνεται κι από την ίδια την εκτέλεση που μετέπειτα κυκλοφόρησε.
Ήταν η πρώτη φορά που ο Μακ Γκουάιρ τραγουδούσε το κομμάτι. Διάβαζε τους στίχους από το χαρτί, δεν είχε εξοικειωθεί με το ρυθμό και σε αρκετά σημεία φαίνεται σαν να βιάζεται να πει τα λόγια.
Ωστόσο, το τραγούδι τελικά κυκλοφόρησε στη “δεύτερη πλευρά” του δίσκου.
Εκεί που κατατάσσονταν όσα δεν πίστευαν ότι θα γίνουν επιτυχίες.
Στον Μπάρι Μακγκουάιρ αρχικά δεν άρεσε το τραγούδι του Σλόουν. YouTube
Μία αμφιλεγόμενη παγκόσμια επιτυχία
Το “Eve of Destruction” κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1965. Μέσα σε λίγες μέρες, άρχισε να ακούγεται σε μικρούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ύστερα, σε μεγαλύτερους.
Σε λιγότερο από μήνα, αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση του US Billboard Hot 100 και στην τρίτη των αντίστοιχων τσαρτ της Βρετανίας.
Η επιτυχία ήταν αναπάντεχη. Και τα αμερικανικά μέσα, αν και αργοπορημένα, άρχισαν να στρέφουν την προσοχή τους στους πολιτικοποιημένους στίχους του κομματιού του Σλόουν.
«Μια χούφτα Γερουσιαστών δεν περνούν τη νομοθεσία
Και οι πορείες από μόνες τους δεν μπορούν να φέρουν την ενσωμάτωση
Όταν ο ανθρώπινος σεβασμός αποδομείται
Όλος αυτός ο τρελός κόσμος είναι τόσο απογοητευτικός
Και μου λες φίλε μου ξανά και ξανά
Α, δεν πιστεύεις ότι βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής»
Οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις σιγά σιγά γέμιζαν με βαρύγδουπους τίτλους, εναντίον των συντελεστών του τραγουδιού, εξαιτίας του αντιπολεμικού του χαρακτήρα.
«Η διαφθορά της νεολαίας», «ο Σλόουν είναι ένα πιόνι του κομμουνισμού», «το τραγούδι τρομάζει τα μικρά παιδιά», «ο τραγουδιστής είναι το πολιτικό φερέφωνο του στιχουργού».
Όλα τα κανάλια εθνικής εμβέλειας, πέρα από την απαγόρευση του κομματιού, είχαν απαγορεύσει και στον ίδιο το Σλόουν να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε πρόγραμμα.
Είχε καλλιεργηθεί ένα κλίμα που πρόσταζε ότι κάθε θετικό σχόλιο προς τον Σλόουν ή τον ΜακΓκουάιρ θεωρούταν ως πράξη μη πατριωτική.
Ο Σλόουν σε μεγάλη ηλικία, ερμηνεύοντας το τραγούδι που τον έκανε διάσημο. Wikimediamtx Commons
Δικαίωση
Τα αμερικανικά μέσα κατάφεραν να βγει το τραγούδι από τις playlist των μεγάλων ραδιοφωνικών σταθμών.
Δεν κατάφεραν, όμως, να το βγάλουν από τις καρδιές εκατομμυρίων Αμερικανών που είχαν ήδη προλάβει να το αγαπήσουν.
Το “Eve of Destruction” συνέχισε να παίζεται στα σπίτια, να σιγοτραγουδιέται στους δρόμους, να ακούγεται στα μαγαζιά και στους τοπικούς σταθμούς.
Με τα χρόνια, διασκευάστηκε από πολλούς καλλιτέχνες, σκαρφάλωσε στα διεθνή τσαρτ και εν τέλει καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο εμβληματικά αντιπολεμικά τραγούδια σε όλο τον κόσμο.
Έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το σύνταγμα των ΗΠΑ αναθεωρήθηκε. Η ηλικία ψήφου μειώθηκε στα 18.
Λέγεται ότι η δημοσιότητα που έριξαν στο ζήτημα οι στίχοι του Σλόουν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ιστορική μεταβολή.
Σίγουρα βοήθησαν να μπει το θέμα στην πολιτική ατζέντα.
Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube
Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το τραγούδι «Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά» εμψύχωσε τους φαντάρους στο μέτωπο, αλλά ήταν και η αρχή του έρωτα της Σοφίας Βέμπο με τον «ατίθασο» Μίμη Τραϊφόρο
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr