“Επιβίωσα από την προσγείωση”. Το πρώην πειρατικό νησί, που διαφημίζει ότι έχει τον μικρότερο διάδρομο προσγείωσης

Tο νησί Saba στην Καραϊβική αποτελεί υπερπόντιο έδαφος της Ολλανδίας στην Αμερικανική Ήπειρο.

Έχει έκταση μόλις 8,5 χλμ (μικρότερο από το Αγκίστρι) και πληθυσμό περίπου 2000 κατοίκων. Το αεροδρόμιο του είναι ο συντομότερος σε απόσταση διάδρομος αεροπλάνων στον κόσμο, με μήκος μόλις 400 μέτρα!

Όσοι αισθάνονται νευρικότητα στο αεροπλάνο, σίγουρα θα ήθελαν να αποφύγουν το αεροδρόμιο του νησιού. Από τα 400 μέτρα του αεροδιαδρόμου, μόνο τα 275 μέτρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Για την ακρίβεια, δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από ένα αεροπλανοφόρο. Παράλληλα, σε κάθε πλευρά του βρίσκεται γκρεμός που οδηγεί στη θάλασσα.

Καθώς το νησί πλησιάζει όλο και πιο πολύ, οι επιβάτες έχουν την αίσθηση ότι κατευθύνoνται  στις ηφαιστειακές πλαγιές του. Όμως μόλις στο τελευταίο λεπτό, το αεροσκάφος κάνει μία απότομη στροφή προς τα αριστερά, για να εμφανιστεί ξαφνικά ο αεροδιάδρομος.

‘Οταν το αεροπλάνο κάνει την προσέγγισή του, το φτερό σχεδόν αγγίζει την πλαγιά πριν οι ρόδες ακουμπήσουν στο έδαφος. Μετά το απότομο φρενάρισμα ως το τέλος του αεροδιαδρόμου, όσοι έχουν ακόμα τα μάτια τους ανοικτά μπορούν να δουν το νερό σχεδόν από κάτω τους.

Ο αεροδιάδρομος εμφανίζεται σε ένα από τα γραμματόσημα του νησιού, ενώ τα μαγαζιά με σουβενίρ πουλάνε μπλουζάκια που γράφουν: “Επιβίωσα από την προσγείωση στη Σάμπα!”

Ιστορία του νησιού

Η Σάμπα πιστεύεται ότι κατοικήθηκε από τους ανθρώπους Κίμπονεϊ  το 1100 π.Χ. Αργότερα, γύρω στο 800 μ.Χ., οι Αραουάκοι από τη Νότια Αμερική εγκαταστάθηκαν στο νησί. Ο Χριστόφορος Κολόμβος λέγεται ότι είχε δει το νησί στις 13 Νοεμβρίου του 1493, ωστόσο δεν αποβιβάστηκε σε αυτό, αποθαρρημένος από τις επικίνδυνες βραχώδεις ακτές του νησιού.

Η Ολλανδία απέκτησε τον πλήρη έλεγχο του νησιού το 1816, καθώς η ζάχαρη, το ρούμι και το λουλάκι του μικρού νησιού παράγονταν σε φυτείες που ανήκαν σε Ολλανδούς επιχειρηματίες. Τον 17ο αιώνα, η Σάμπα πιστεύεται ότι ήταν ένα ευνοϊκό κρησφύγετο για τους Τζαμαϊκανούς πειρατές και όχι μόνο. Καθώς η ακτή του νησιού είναι απότομη, το νησί έγινε  καταφύγιο για τις οικογένειες λαθρεμπόρων και πειρατών.

Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού, η κύρια πηγή εσόδων για το νησί προήλθε από τις δαντέλες που έφτιαχναν οι γυναίκες. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, με τους περισσότερους άντρες του νησιού να είναι στη θάλασσα για παρατεταμένες περιόδους, το νησί έγινε γνωστό ως «Το νησί των γυναικών».

Το 1943 άρχισε να κατασκευάζεται ο πρώτος δρόμος του νησιού, βελτιώνοντας δραστικά τις μεταφορές, που πριν από αυτό γινόταν μόνο με τα πόδια ή με μουλάρι. Ένα αεροδρόμιο ακολούθησε το 1963, και μια μεγαλύτερη προβλήτα προοριζόταν για τουριστικά σκάφη το 1972. Ως αποτέλεσμα, ο τουρισμός αυξήθηκε, και σταδιακά έγινε σημαντικό μέρος της οικονομίας της Σάμπα.

Καζίνο, ταχυφαγεία και ξέφρενες βραδιές clubbing, δεν υπάρχουν εκεί. Το μικρό αυτό νησάκι μπορεί να  προσφέρει λευκές, ξύλινες εξοχικές κατοικίες με δασοπράσινα παραθυρόφυλλα και κόκκινες τσίγκινες στέγες που διακοσμούν τους λόφους του νησιού.

Το νησί είναι η κορυφή ενός ανενεργού πλέον υποθαλάσσιου ηφαιστείου. Το γεγονός αυτό ευθύνεται για την απουσία παραλιών που θα περίμενε κάποιος στην Καραϊβική. Η μόνη που υπάρχει είναι μία πολύ μικρή με μαύρη άμμο, η οποία όμως δεν είναι διαθέσιμη όλο τον χρόνο.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Γεωγραφώντας/facebook