“Ένιωθα την κοιλιά μου να σκάει”. Τα φρικιαστικά πειράματα στείρωσης στο “Μπλοκ 10” του Άουσβιτς. Τι αναφέρει η νέα έρευνα για τις Εβραίες από τη Θεσσαλονίκη

Στο Άουσβιτς εδώ και χρόνια ένα κτίριο παραμένει σφραγισμένο. Είναι κλειστό και δεν είναι επισκέψιμο όπως άλλοι χώροι του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης. 

Το Μπλοκ 10 είχε μία ιδιαιτερότητα. Εκεί διεξήχθησαν ιατρικά πειράματα σε περίπου 800 Εβραίες. Γιατροί έκαναν επάνω τους δοκιμές μεθόδων στείρωσης χωρίς εγχείρηση ή με ακτίνες Ρέντγκεν ή με έγχυση τοξικού υγρού μέσα στις σάλπιγγες τους, έρευνες πρόκλησης καρκίνου της μήτρας, πειράματα βελτίωσης της θεραπείας του καρκίνου της μήτρας, αιμοδοσία σε μεγάλες ποσότητες, μεταγγίσεις διαφορετικών ομάδων αίματος κ.α. Τις χρησιμοποιούσαν για αποθήκη ανθρώπινου υλικού. Στο Μπλοκ 10 οι γυναίκες ήταν αντικείμενα.

“Ήταν εγκληματικό”, δηλώνει στη “Μηχανή του Χρόνου” ο Γερμανός καθηγητής και δημοσιογράφος Χανς Γιόαχιμ Λανγκ, ο οποίος μετά από μια μακρόχρονη έρευνα παρουσιάζει στο βιβλίο του  “Οι Γυναίκες του Μπλοκ 10” μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν από τα φρικιαστικά πειράματα των γιατρών Καρλ Κλάουμπεργκ και Χορστ Σούμαν.

H μεταφορά των Ελληνίδων Εβραίων κρατούμενων

Ανάμεσα στις κρατούμενες στο Μπλοκ 10 ήταν και 100 Εβραίες από τη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότερες από αυτές έφτασαν στο ‘Αουσβιτς με την 9η μεταφορά στις 17 Απριλίου 1943, το Σαμπάτ Α’ Γκαντόλ. Ήταν Μεγάλο Σάββατο πριν από το Πάσχα. Η Αλίζα Αράρι ήταν μία από τις Θεσσαλονικές κρατούμενες. Στριμώχτηκε σε ένα βαγόνι για ζώα με άλλα περίπου 100 άτομα. “Μας είχαν πει ότι το ταξίδι έχει προορισμό την Πολωνία και πως εκεί θα αρχίσει για εμάς μια νέα ζωή”, περιγράφει.  “Έκανε ζέστη, πολλοί λιποθύμησαν και μερικοί πέθαναν. Καθόμουν ανάμεσα τους και ονειρευόμουν τη συνάντηση μας με τους άλλους που φύγαν πριν από εμάς. Ίσως μας υποδεχτούν με λουλούδια”.

Στο δύσκολο ταξίδι τους έφτιαξαν ένα τραγούδι, το οποίο και τραγουδούσαν συνεχώς. Ο κ. Λανγκ εξηγεί ότι με αυτό τον τρόπο ενισχυόταν το ομαδικό πνεύμα και η αλληλεγγύη σε αυτές τις στιγμές.

Η στείρωση ήταν το τίμημα της επιβίωσης

Η επίσημη γλώσσα του στρατοπέδου ήταν τα γερμανικά. Από τις 100 Ελληνίδες οι περισσότερες δεν μιλούσαν παρά μόνο την Ισπανοεβραϊκή γλώσσα, Λαντίνο. Αυτή ήταν η πιο διαδεδομένη γλώσσα των Σεφαρδιτών Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ελάχιστες που είχαν πάει σε πανεπιστήμια, γνώριζαν γαλλικά και έτσι προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν και να συνεννοηθούν με τις υπόλοιπες για να μάθουν τι συμβαίνει γύρω τους.

“Αφού πέρασε λίγος καιρός από την άφιξη μας στο Μπλοκ 10, πληροφορηθήκαμε ότι πρόκειται να γίνουν πάνω μας πειράματα. Είχαμε φοβερή αγωνία”, διηγείται η Νίνα Κοέν. Πολλές από τις γυναίκες που επέζησαν ανέφεραν ότι δεν ρωτήθηκαν ποτέ αν ήθελαν να συμμετάσχουν στα πειράματα. Άλλωστε, όσες ρωτήθηκαν δεν είχαν ουσιαστικά πραγματική επιλογή. Κάποιες σκέφτηκαν να δηλώσουν ότι θέλουν να πάνε στο Μπίκερναου. Πίστευαν ότι εκεί ήταν οι γονείς και τα αδέρφια τους. Δεν γνώριζαν όμως ότι μπορεί να ήταν ήδη νεκροί ή πολύ κοντά στην εξόντωση. οι περισσότερες θεώρησαν τα πειράματα ως μοναδική ευκαιρία για ζωή.

“Η στείρωση ήταν το τίμημα της επιβίωσης. Αν με βάζανε στις μονάδες εργασίας, εγώ δεν θα βρισκόμουν πια στη ζωή. Δεν διέθετα τις αναγκαίες δυνάμεις. Έτσι θα με έστελναν κατευθείαν στο αέριο”, περιγράφει η Σύλβια Αμάρ από τη Θεσσαλονίκη.

Xρησιμοποιούσαν την ίδια μέθοδο στα κουνέλια

Για τα πειράματα επιλέγονταν αποκλειστικά υγιείς και γερές γυναίκες. Ο Κλάουμπεργκ διοχέτευε στον κόλπο τους μια χημική ουσία που κατέστρεφε τις σάλπιγγες. “Ο σκοπός της στείρωσης ήταν να τις καταστήσουν ανίκανες να κάνουν παιδιά. Ο Κλάουμπεργκ με τη μέθοδο του το πέτυχε”, εξηγεί ο γερμανός ιστορικός.

Σύμφωνα με την περιγραφή του Κλάουμπεργκ ψηλαφούσε ο ίδιος αρχικά τα γεννητικά όργανα όσων είχαν κληθεί για εξέταση. Τις διέταζε να ξαπλώσουν πάνω σε ένα τραπέζι, ενώ δύο βοηθοί του στέκονταν δίπλα, έτοιμες να τις κρατήσουν σφικτά πάνω στο τραπέζι. Ο Κλάουμπεργκ έπιανε με μια λαβίδα το μπροστινό χείλος του στομίου του τραχήλου της μήτρας, άρπαζε μια σύριγγα, μήκους 30 εκατοστών, η οποία ήταν γεμάτη με ένα παχύρρευστο υγρό με χρώμα άσπρο σαν ασβέστη. Οι γυναίκες δεν είχαν ιδέα για το τι περιέχει η ένεση. Ήταν φοβισμένες από τις φήμες που κυκλοφορούσαν. Αυτό το πηχτό υγρό που γέμιζε στην αρχή τη μήτρα εισχωρούσε στις σάλπιγγες. Η ουσία προκαλούσε παροδικό ερεθισμό, δημιουργούσε ουλές και στη συνέχεια τη μεταξύ τους συγκόλληση. Μάλιστα, γι΄ αυτόν το σκοπό είχε χρησιμοποιήσει την ίδια ουσία και σε πειράματα σε κουνέλια.

“Οι πόνοι ήταν ανυπόφοροι”

Ο Κλάουμπεργκ ισχυρίστηκε ότι δεν προκλήθηκαν πόνοι σχεδόν ποτέ στα θύματα. Όμως, τα πειράματα για τις γυναίκες ήταν βασανιστικά. “Οι πόνοι ήταν ανυπόφοροι, το καταλάβαινε κανείς από τις δυνατές κραυγές των γυναικών που ήταν ξαπλωμένες στο τραπέζι των ακτινογραφιών”, λέει η Αλίνα Μπρέβντα.

“Είχα φοβερούς, καυτούς πόνους και την αίσθηση σαν να πιεζόταν η κοιλιά μου να ξεκολλήσει ή να σκάσει. Φώναζα δυνατά”, λέει η Σέβα Φρίντμαν.

“Αν όλα πήγαιναν καλά, οι ασθενείς έμεναν τρεις ως έξι μέρες ξαπλωμένες με ισχυρούς πόνους και πυρετό 38 ως 39 βαθμούς”, διηγείται η Ίμα βαν Έσσο. “Αν όμως οι ενέσεις δεν πετύχαιναν πάθαιναν φλεγμονή των ωοθηκών και παρέμεναν στο κρεβάτι έξι ως δώδεκα εβδομάδες, με μοναδική θεραπεία μια σακούλα με κρύο νερό πάνω στην κοιλιά τους”. Ο ιστορικός Λανγκ υποστήριξε ότι “από τα πειράματα του Κλάουμπεργκ δεν πέθανε καμία γυναίκα. Πέθαναν ωστόσο από τα πειράματα του γιατρού Σούμαν. “Τις βομβάρδιζε με Ακτίνες Χ για να καταστρέψει τα γεννητικά τους όργανα και αργότερα έκανε εγχειρίσεις για να διαπιστώσει το αποτέλεσμα», σημειώνει ο κ. Λανγκ.

Από τα 800 θύματα των ιατρικών πειραμάτων στο Μπλοκ 10 επέζησαν μόλις 300

Ο περισσότερες γυναίκες μετά την απελευθέρωση τους, όπως έγραφαν τα ιατρικά πιστοποιητικά, ήταν τρομερά αδύνατες, μεταξύ 30 και 40 κιλών.

Οι περισσότερες πριν από  τον εκτοπισμό ήταν παντρεμένες. Όταν απελευθερώθηκαν ήταν χήρες. “Ήταν κυρίως πολύ νέες, ήθελαν να παντρευτούν ξανά, να ξεκινήσουν μια νέα ζωή και να αποκτήσουν παιδιά. Όταν όμως συνειδητοποιούσαν ότι δεν μπορούσαν, τότε ξεκινούσαν τα προβλήματα”, περιγράφει στη Μηχανή του Χρόνου ο κ. Λανγκ:  “Δεν μπορούσαν να το αποδεχτούν ούτε εκείνες αλλά ούτε και οι άνδρες τους, στους οποίους δε μπορούσαν να μιλήσουν ανοιχτά. Ήταν ένας σκληρός αγώνας για κάθε γυναίκα”, συμπληρώνει. Στο βιβλίο του περιγράφει ότι κάποιες κατέρρευσαν, ενώ διαπιστώθηκαν αυτοκτονίες ή απόπειρες. Για τις περισσότερες συνεχίστηκαν οι βασανιστικές επισκέψεις σε ειδικούς προκειμένου να αποκτήσουν παιδιά.

Ο ιστορικός μάλιστα έχει στα χέρια του και γνωματεύσεις από ψυχιάτρους που καταγράφουν την απελπισία τους. “Ντρέπονταν, ήθελαν να το κρατήσουν μυστικό, αλλά δε μπορούσαν”. Οι σχέσεις τους καταστρέφονταν, οι άντρες τους εγκατέλειπαν και εκείνες έμεναν μόνες και απεγνωσμένες.

Μία Ελληνίδα από τη Θεσσαλονίκη που είχε υποστεί στείρωση στο Μπλοκ 10 ήταν 18 χρόνων το 1946, όταν παντρεύτηκε έναν συμπατριώτη της, ο οποίος είχε στειρωθεί με ακτίνες Ρέντγκεν από τον Σούμαν. Ισραηλινοί γιατροί πέτυχαν να του επαναφέρουν τη γονιμότητα. Δεν έγινε όμως το ίδιο και στη γυναίκα του. Η κατάληξη της ήταν ίδια με τόσες άλλες περιπτώσεις απελπισμένων θυμάτων. “Ο άντρας μου με χώρισε και εγώ ζω από τότε στον κόσμο μοναχή και εγκαταλελειμμένη”.

Οι μαρτυρίες αντλήθηκαν από το βιβλίο: Οι γυναίκες του Μπλοκ 10. Ιατρικά πειράματα στο Άουσβιτς, του Χανς Γιόαχιμ Λανγκ, εκδόσεις University Studio Press

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Youtube

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”:  Ο γερμανός γιατρός που έκανε διεστραμμένα πειράματα σε κρατούμενους και το θρίλερ με την καταδίωξή του στην Κύθνο. Γιόζεφ Μένγκελε ο εγκληματίας που δεν τιμωρήθηκε ποτέ