“Είδες πόσο ήρεμα είναι; Τώρα μπορούμε να κοιμηθούμε”. Το ζευγάρι που καταδικάστηκε για τη σφαγή των γειτόνων του.

Απόγευμα 11 Δεκεμβρίου 2006. Τρεις γυναίκες και ένα δίχρονο παιδί βρέθηκαν σφαγμένοι στο διαμέρισμά τους στην Έρμπα, μια μικρή πόλη στους πρόποδες των ιταλικών Άλπεων. Ένα μήνα μετά από την σφαγή αποκαλύφθηκε ότι οι δράστες ήταν οι γείτονές τους.

Οι δολοφονίες της τριαντάχρονης Ραφαέλα Καστάνια, της μητέρας της, του γιού της και μιας ακόμη γυναίκας, μονοπωλούσαν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Στα μάτια των Ιταλών που παρακολουθούσαν την υπόθεση, ο βασικός ύποπτος ήταν ο Τυνήσιος σύζυγος της Ραφαέλα. Ο Αζούζ Μαρτζούκ ήταν έμπορος ναρκωτικών και είχε πρόσφατα αποφυλακιστεί λόγω καλής διαγωγής.

Τις φήμες επιβεβαίωναν και οι γείτονες της οικογένειας, ο Ολίντο Ρομάνο και η σύζυγός του Ρόζα Μπάτσι.

Οι ύποπτοι γείτονες

Ο Ρομάνο και η Μπάτσι ήταν ένα μεσήλικο ζευγάρι που έμενε στον όροφο κάτω από την οικία των θυμάτων.

Το πρωί πήγαιναν στη δουλειά τους και το βράδυ έβλεπαν τηλεόραση. Η Ραφαέλλα και ο σύζυγός της Αζούζ είχαν μια πολύ διαφορετική ζωή. Τους άρεσε να καλούν φίλους στο σπίτι και  να γλεντούν μέχρι αργά. Μάλιστα πάνω από τριάντα άνθρωποι είχαν τα κλειδιά του σπιτιού τους και μπαινόβγαιναν όποτε ήθελαν.

Η φασαρία σε συνδυασμό με το κλάμα του παιδιού τους ενοχλούσε τους γείτονες. Το 2005 η Ραφαέλλα τους έκανε μήνυση, γιατί σε έναν από τους τσακωμούς τους την χτύπησαν. Η δίκη ήταν προγραμματισμένη τρεις μέρες μετά την δολοφονία.

Τελικά η διαφωνία τους λύθηκε εξωδικαστικά, με τον πιο βίαιο τρόπο

Σύμφωνα με τις Αρχές, το ζευγάρι σχεδίαζε για μήνες πώς θα κάνουν τους γείτονές τους να σωπάσουν για πάντα.

Το μοιραίο απόγευμα ο Ρομάνο και η Μπάτσι χτύπησαν το κουδούνι των γειτόνων τους φορώντας γάντια.

Την πόρτα άνοιξε η Ραφαέλλα Καστάνια, την οποία μαχαίρωσαν στο πρόσωπο 12 φορές.

Σειρά πήρε η μητέρα της και ο γιός της, Γιούσεφ. Η Μπάτσι είχε την “ευχαρίστηση” να του κόψει την καρωτίδα και να τον αφήσει να αιμορραγεί έως θανάτου στον καναπέ. Έπειτα, για να καλύψουν τα ίχνη τους, έβαλαν φωτιά στο διαμέρισμα.

Η γειτόνισσα Βαλέρια Κερουμπίνι είδε τους καπνούς και κατευθύνθηκε προς το διαμέρισμα. Στις σκάλες συνάντησε τους δολοφόνους της. Το σώμα της βρέθηκε με 34 τραυματισμούς από μαχαίρι. Τις φωνές της άκουσε ο σύζυγος της, ο Μάριο Φριτζέριο. Μόλις πλησίασε τον τόπο του εγκλήματος, τον μαχαίρωσαν και τον άφησαν να πεθάνει.

Οι δράστες κατευθύνθηκαν βιαστικά προς το αμάξι τους με κατεύθυνση κοντινότερο κατάστημα McDonald’s.

Πίστευαν ότι η απόδειξη της παραγγελίας τους θα ήταν το ιδανικό άλλοθι. Όμως, ο άντρας που μαχαίρωσαν δεν είχε πεθάνει, αλλά είχε πέσει σε κώμα.

Όταν έφτασαν οι πυροσβέστες, αντίκρυσαν τρεις νεκρές γυναίκες, ένα νεκρό μωρό, έναν νεκρό σκύλο από ασφυξία και έναν τραυματία που μετέφεραν στο νοσοκομείο.

Δύο μέρες μετά την επίθεση, ο άντρας ξύπνησε από το κώμα και κατάθεσε στην αστυνομία. Για πολύ καιρό υποστήριζε ότι ο άντρας που τον τραυμάτισε ήταν νέος, ψηλός και σκουρόχρωμος.

Οι μετανάστες από Αλγερία, Μαρόκο και Τυνησία είχαν αυξηθεί στον ιταλικό βορρά, με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα ρατσιστικό κλίμα. Έτσι, τα μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να παρουσιάσουν ως ένοχο τον Αζούζ Μαρτζούκ,

σύζυγο της Ραφαέλλα και πατέρα του δίχρονου γιού τους. Μέχρι που αποδείχτηκε ότι ο Αζούζ βρισκόταν στην Τυνησία την μέρα των φόνων.

Οι επόμενοι ύποπτοι ήταν το μεσήλικο ζευγάρι. Η αστυνομία έβαλε “κοριούς” στο διαμέρισμα και στο ηχογραφημένο υλικό το ζευγάρι ακουγόταν αμετανόητο. “Είδες πόσο ήρεμα είναι τώρα; Μπορούμε επιτέλους να κοιμηθούμε” έλεγε ο ένας στον άλλον.

Όταν τους συνέλαβαν, δήλωσαν ότι δεν χρειάζονται δικηγόρο γιατί είναι αθώοι. Τελικά το ζευγάρι ομολόγησε το έγκλημα στις 10 Ιανουαρίου 2007, όταν βρέθηκαν ίχνη αίματος της Βαλέρια Κερουμπίνι στο αυτοκίνητό τους.

Στην ανάκρισή τους ο ένας “κάλυπτε” τον άλλον.

Ο Ρομάνο και η Μπάτσι ανακρίθηκαν σε ξεχωριστά δωμάτια. Οι αστυνομικοί παρατήρησαν ότι εξαρτιούνταν έντονα ο ένας από τον άλλον και δεν ήταν έτοιμοι για την πίεση που δέχονταν. Ο Ρομάνο είπε ότι θα ομολογήσει μόνο αν τον αφήσουν να δει την γυναίκα του. Οδηγήθηκαν σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο, όπου της εξήγησε ότι θα αναλάβει όλη την ευθύνη για να αφεθεί εκείνη ελεύθερη. Η συζήτησή τους ήταν σύντομη και καταγραφόταν. Λίγο αργότερα χωρίστηκαν και η Μπάτσι ομολόγησε ότι μόνη σκότωσε τα θύματα. Κάτι που θα ήταν αδύνατο να κάνει μια μικρόσωμη γυναίκα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Οι αστυνόμοι πίεσαν τον Ρομάνο να παραδεχτεί ότι ήταν συνένοχος, όπως και έγινε. Ωστόσο και οι δύο περιέγραφαν το έγκλημα με όσα στοιχεία ήταν ήδη γνωστά από τους δημοσιογράφους.

Η δίκη στηρίχτηκε σε όσα κατέθεσε ο μοναδικός μάρτυρας.

Λίγο καιρό πριν την δίκη, το ζευγάρι απέσυρε την ομολογία του. Ο Ρομάνο υποστήριξε ότι οι αστυνομικοί που τον ανέκριναν τον πίεσαν να ομολογήσει, τάζοντάς του μείωση του χρόνου ποινής του και την άμεση αποφυλάκιση της γυναίκας του. Σχετικά με τα ίχνη αίματος που βρέθηκαν στο αμάξι, δήλωσε ότι ίσως κάποιος προσπάθησε να τους “παγιδέψει”, ώστε να φανούν ύποπτοι.

Όμως, ο Μάριο Φριτζέριο, που είχε επιζήσει, άλλαξε την αρχική του κατάθεση και κατηγόρησε το ζευγάρι Ρομάνο-Μπάτσι. Η μαρτυρία του ήταν το μοναδικό στοιχείο που μπορούσε να αποδείξει την ενοχή τους.

Το Νοέμβριο του 2008 δόθηκε τέλος στην υπόθεση. Οι δύο σύζυγοι καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη με ημερήσια απομόνωση για τρία χρόνια. Το δικαστήριο όρισε, αποζημίωση ύψους 500.000 ευρώ για την οικογένεια Φριτζέριο, 60.000 ευρώ στον Αζούζ Μαρζούκ και 20.000 ευρώ για τους γονείς του που διαμένουν στην Τυνησία.

Ο Ρομάνο και η Μπάτσι οδηγήθηκαν σε διαφορετικές φυλακές, με την άδεια να συναντιούνται μια φορά το μήνα.

Οι θεωρίες που θέλουν το μεσήλικο ζευγάρι αθώο.

Η σφαγή της Έρμπα ήταν το πιο έγκλημα που απασχόλησε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τα ιταλικά μέσα και η έρευνα διήρκησε όσο καμία άλλη. Όμως, για πολλούς η υπόθεση δεν έχει εξιχνιαστεί.

Το πρώτο στοιχείο που αμφισβητείται είναι η κατάθεση του Μάριο Φριτζέριο. Πλέον ο τρόπος που διεξήχθη η ανάκριση διδάσκεται σε πολλές ευρωπαϊκές σχολές Νομικής ως παράδειγμα καθοδήγησης του μάρτυρα. Ο Φριτζέριο βρισκόταν σε ασταθή ψυχολογική υγεία και οι αστυνομικοί τον πίεζαν με τρόπο ώστε να του “εμφυτεύσουν” αναμνήσεις.

Ο επιζών είχε περιγράψει έναν άγνωστο σκουρόχρωμο νέο ως δράστη και άλλαξε την κατάθεση ένα μήνα αργότερα.

Το δεύτερο στοιχείο ήταν ότι ο Ρομάνο και η Μπάτσι φαίνονταν σαν να αυτοσχεδίαζαν στην ομολογία τους. Περιέγραψαν λάθος τις θέσεις των θυμάτων στο σπίτι και τον τρόπο που έβαλαν φωτιά στο διαμέρισμα. Όπως, επίσης, δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν πώς διέφυγαν από το λουτρό αίματος, χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος τα παπούτσια τους στο πάτωμα.

Τέλος, οι Αρχές δεν εξέτασαν ένα τηλέφωνο, έναν αναπτήρα και 19 τσιγάρα που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος και δεν ανήκαν στα γνωστά πρόσωπα της υπόθεσης.

Η επικρατούσα θεωρία, όσων αμφισβητούν τη δικαστική απόφαση, είναι ότι ο Αζούζ ήταν πληροφοριοδότης της αστυνομίας και γι’ αυτό αφέθηκε νωρίτερα ελεύθερος από τη φυλακή. Ως πρώην έμπορος ναρκωτικών και πληροφοριοδότης είχε πολλούς εχθρούς. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι δολοφόνοι ήταν δύο νέοι άντρες, όπως τους περιέγραψε ο Μάριο Φριτζέριο, και έμπειροι εγκληματίες. Ο Αζούζ συνέχισε να ζητάει να ανοίξει ξανά η υπόθεση, αφού ποτέ δεν πίστεψε ότι οι δολοφόνοι ήταν οι γείτονές του.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Youtube