“Chicago”. Το μιούζικαλ που βασίστηκε σε αληθινά εγκλήματα, που γυναίκες σκότωσαν τον άνδρα τους και κατάφεραν να αθωωθούν. Διαβάστε τις αληθινές ιστορίες εγκλήματος

Έξι γυναίκες με σέξι μαύρα εσώρουχα διηγούνται τι τις οδήγησε να σκοτώσουν εν ψυχρώ τους συζύγους τους, ενώ χορεύουν τάνγκο. Αυτή είναι ίσως μια από τις πιο δυνατές σκηνές χορού στον κινηματογράφο. 

Η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, η Σούζαν Μίσνερ, η Ντενίς Φαίη, η Ντίντρε Γκούντγουιν, η Εκατερίνα Χτιχελανόβα και η Μία Χάρισον ενσάρκωσαν τους ρόλους των γυναικών στο μιούζικαλ “Σικάγο” που κυκλοφόρησε το 2002 και έκανε τεράστια εμπορική επιτυχία.

Χορεύουν το τραγούδι  “The Cell Block Tango”, δηλαδή το “Τάνγκο των Φυλακών”.

Στο έργο η μία πυροβόλησε τον άνδρα της στο κεφάλι δυο φορές. Την εκνεύριζε, που μασούσε και έκανε συνεχώς φούσκες με την τσίχλα.

Η δεύτερη έβαλε αρσενικό στο ποτό, όταν ανακάλυψε ότι δεν ήταν ελεύθερος, όπως της είχε πει, αλλά παντρεμένος με έξι γυναίκες.

Η επόμενη τον μαχαίρωσε δέκα φορές, επειδή τις έκανε σκηνές ζηλοτυπίας και της φώναζε.

Η τέταρτη κοπέλα μιλούσε ουγγρικά. Είναι η μοναδική που κατηγορήθηκε άδικα. Στο τραγούδι επιμένει ότι δεν αποκεφάλισε εκείνη τον σύζυγό της.

Η πέμπτη που εμφανίζεται είναι η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς στον ρόλο της πρωταγωνίστριας Βέλμα Κέλι. Σκότωσε τον άνδρα και την αδερφή της, όταν τους έπιασε να κάνουν έρωτα στα καμαρίνια λίγο πριν το σόου τους ξενοδοχείο “Cicero”.

Η τελευταία τον σκότωσε γιατί ανακάλυψε ότι διατηρούσε σχέσεις με άλλες τέσσερις κοπέλες.

Όλες τους όμως, είχαν ένα κοινό. Υποστήριζαν ότι εκείνοι το προκάλεσαν και πως ο καθένας θα έκανε το ίδιο στην θέση τους.

Η μουσική του “The Cell Block Tango” ανήκει στον συνθέτη Τζον Κάντερ, ενώ οι στίχοι είναι του στιχουργού Φρεντ Εμπ. Η χορογραφία, όπως και η σκηνοθεσία, έγινε από τον σκηνοθέτη Ρομπ Μάρσαλ. Παρόλο που οι συγκεκριμένες δολοφονίες είναι προϊόν μυθοπλασίας, στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα.

Δείτε την εντυπωσιακή σκηνή και χορογραφία του “Σικάγο”:

Τα πραγματικά εγκλήματα 

Κεντρικά πρόσωπα στο μιούζικαλ είναι η Βέλμα Κέλι που υποδύεται η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και η Ρόξι Χαρτ, την οποία ενσαρκώνει η Ρενέ Ζελβέγκερ. Η μια είναι χορεύτρια και η άλλη νοικοκυρά. Γνωρίζονται στη φυλακή, μετά τη δολοφονία των συντρόφων τους. Οι δυο γυναίκες ανταγωνίζονται ποια θα αποκτήσει περισσότερη φήμη για να γλιτώσουν τον απαγχονισμό.

Η υπόθεση βασίζεται στο έργο που είχε γράψει η δημοσιογράφος Μαουρίν Ντάλας Γουάτκινς το 1926.

Η δημοσιογράφος έφτιαξε μια φανταστική ιστορία για μια εργασία που είχε για την δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ. Την εμπνεύστηκε από δυο πραγματικά γεγονότα, τις ιστορίες δυο γυναικών που είχαν σκοτώσει τους συντρόφους τους το 1924. Είχε καλύψει τις υποθέσεις τους ως ρεπόρτερ για την εφημερίδα “Σικάγο Τρίμπιουν”.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, πολλές γυναίκες δολοφόνοι δεν τιμωρούνταν όπως θα έπρεπε και αθωώνονταν από τους δικαστές. Οι περισσότερες εφημερίδες τις παρουσίαζαν ως “διασημότητες”. Επικεντρώνονταν στην δυστυχία των γυναικών που τις οδήγησε στο έγκλημα, αλλά και στην ελκυστικότητα και την χάρη των γυναικών κατηγορουμένων.

Ο χαρακτήρας της Ρόξι Χαρτ βασίζεται στην 24χρονη Μπέουλα Μέι Ανάν. Ενώ ήταν παντρεμένη με τον δεύτερο σύζυγό της Άλμπερτ Ανάν, γνώρισε στο καθαριστήριο τον Χάρι Κάλστεντ, με τον οποίο είχε εξωσυζυγική σχέση. Σύμφωνα με την αρχική της κατάθεση, βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρα της με τον εραστή της και έπιναν κρασί, μέχρι που ξέσπασε ανάμεσά τους ένας έντονος καβγάς. Η κατάσταση ξέφυγε και κάποια στιγμή κοίταξαν το όπλο που βρισκόταν στο δωμάτιο. Έτρεξαν και οι δυο, αλλά η Ανάν ήταν πιο γρήγορη και πρόλαβε να τον πυροβολήσει. Για τις επόμενες τέσσερις ώρες, η Ανάν κοιτούσε το πτώμα, ενώ έπινε κοκτέιλ και άκουγε έναν δίσκο με τραγούδια φόξτροτ. Στη συνέχεια κάλεσε τον άνδρα της και του είπε ότι τον σκότωσε γιατί προσπάθησε να την βιάσει.

Ο σύζυγός της την πίστεψε και την στήριξε όσο μπορούσε. Πλήρωσε τους καλύτερους δικηγόρους.

Στο δικαστήριο η Ανάν άλλαξε την κατάθεσή της και είπε ότι τον σκότωσε, όταν του αποκάλυψε ότι ήταν έγκυος και εκείνος την πίεζε να το ρίξει. Το δικαστήριο την έκρινε αθώα.

Δυο χρόνια αργότερα, χώρισε τον σύζυγό της γιατί όπως ισχυρίστηκε την είχε παραμελήσει. Ξαναπαντρεύτηκε με έναν μποξέρ και τρεις μήνες αργότερα χώρισε για μια ακόμη φορά. Πέθανε στα 28 της από φυματίωση.

Ο χαρακτήρας της Βέλμα Κέλι βασίστηκε στην ιστορία της 38χρονης Μπέλβα Γκέρτνερ, μιας τραγουδίστριας σε καμπαρέ στο Ιλινόις. Το 1924 πυροβόλησε τον εραστή της Γουόλτερ Λο, ο οποίος ήταν παντρεμένος με ένα παιδί. Ο άνδρας βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητο της Γκέρτνερ. Δίπλα του ήταν πεσμένα ένα μπουκάλι τζιν και ένα όπλο.

Η αστυνομία εντόπισε την Γκέρτνερ στο διαμέρισμά της. Είχε πετάξει τα ματωμένα ρούχα της στο πάτωμα. Η Γκέρτνερ τους έλεγε ότι δεν θυμόταν τι είχε συμβεί και ήταν μεθυσμένη. Όταν την ρώτησαν γιατί είχε όπλο, τους είπε ότι φοβόταν μην την ληστέψουν.

Στο δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι ο Λο πυροβολήθηκε μόνος του κατά λάθος. Η Γκέρτνερ αθωώθηκε.

“Καμία γυναίκα δεν αγαπάει έναν άνδρα τόσο πολύ για να τον σκοτώσει. Δεν το αξίζουν, γιατί πάντα υπάρχουν και άλλοι. Ο Λο είναι ένα παιδάκι 26 ετών. Εγώ είμαι 38. Γιατί να ανησυχώ αν με αγαπάει ή αν θα με αφήσει. Η παρουσία του τζιν και του όπλου μπορούν να σε οδηγήσουν σε άσχημες καταστάσεις.” είχε πει στη δημοσιογράφο Μαουρίν Ντάλας Γουάτκινς.

Οι υποθέσεις έγιναν τόσο διάσημες που η δημοσιογράφος αποφάσισε να τις μετατρέψει σε σενάριο.

Ανέβηκε αρχικά σε ένα μικρό θέατρο στο Μπρόντγουεϊ, που ονομαζόταν Σαμ Χάρις, αλλά όχι για πολύ.

Στη δεκαετία του 60, η ηθοποιός Γκουέν Βέρντον διάβασε το έργο και είπε στον σύζυγό της Μπόμπ Φος που ήταν χορογράφος και σκηνοθέτης, να το μετατρέψουν σε μιούζικαλ. Η δημοσιογράφος αρνούνταν να τους δώσει τα δικαιώματα, μέχρι που το 1969 πέθανε και η πολιτεία τους το παραχώρησε.

Η παράσταση παρουσιάστηκε στην σκηνή του θεάτρου Μπρόντγουεϊ στη Νέα Υόρκη το 1975. Το κοινό αν και θεώρησε κυνική την προσέγγιση της ταινίας, την αποθέωσε. Ανέβηκε συνολικά 936 φορές. Μέχρι που το 2002 έγινε και ταινία.

Η τεράστια επιτυχία της ταινίας

Η ταινία του 2002 είχε περισσότερα από 300 εκατομμύρια δολάρια έσοδα. Μέχρι το 2008 που κυκλοφόρησε το Μάμμα Μια, ήταν το πρώτο μιούζικαλ που έσπασε τα ταμεία. Συγκέντρωσε τουλάχιστον 14 φορές περισσότερα χρήματα, απ’ όσα είχαν επενδυθεί για να γυριστεί.

Οι κριτικοί την λάτρεψαν. Απέσπασε συνολικά 25 βραβεία, μεταξύ των οποίων ήταν βραβεία για την καλύτερη ηθοποιό, τον καλύτερο ηθοποιό, τον καλύτερο σχεδιασμό κοστουμιών, την καλύτερη εικόνα και την καλύτερη επεξεργασία.Ήταν επίσης, υποψήφια και για άλλα βραβεία όπως ο καλύτερος σεναριογράφος, ο καλύτερος σκηνοθέτης και η καλύτερη προσαρμογή σεναρίου.

Ήταν το πρώτο μιούζικαλ που κέρδισε το βραβείο της Ακαδημίας Κινηματογράφου για την καλύτερη φωτογραφία μετά το μιούζικαλ “Oliver” του 1968.

Διαβάστε επίσης: Αυτή είναι η πρώτη ταινία πορνό. Στην πραγματικότητα ήταν «λογοκριμένο γυμνό» και η πρωταγωνίστρια ήταν χορεύτρια του καμπαρέ