“Άθεος και κομμουνιστής”. Έτσι αμφισβήτησαν την αξιοπιστία του Ιωάννη Κοροβέση, που ήταν στη συντονιστική του Πολυτεχνείου οι συνήγοροι των πραξικοπηματιών

Η πολύκροτη δίκη του Πολυτεχνείου ξεκίνησε στις 16 Οκτωβρίου του 1975, σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού για λόγους ασφαλείας.

Κατηγορήθηκαν 33 στρατιωτικοί, αστυνομικοί και πολίτες που δικάστηκαν για 24 φόνους και άλλα εγκλήματα που διαπράχθηκαν τις ημέρες, που έγινε η εξέγερση. Στην ακροαματική διαδικασία, που διήρκησε δυόμιση μήνες, κατέθεσαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και 47 μάρτυρες υπεράσπισης.

“Άθεος και κομμουνιστής”

Ένας από τους μάρτυρες κατηγορίας ήταν ο Ιωάννης Κοροβέσης, μέλος της συντονιστικής επιτροπής του Πολυτεχνείου.

“Για τη βία κυρίως κατέθεσα, αυτό με ενδιέφερε εμένα, η βία η οποία εξαντλήθηκε σε βαθμό κακουργήματος. Αυτή ήταν η δική μου προσωπική μαρτυρία, να φανεί ότι στο Πολυτεχνείο έγιναν εγκλήματα, σκοτώθηκε κόσμος”

“Είδα τον Κομνηνό, είδα οκτώ νεκρά σώματα από διαδηλωτές στο χώρο του Πολυτεχνείου, είδα την επίθεση του τανκς και τον τραυματισμό της Ρηγοπούλου”.

Την επόμενη ημέρα της κατάθεσης του η εφημερίδα “Ελεύθερος Κόσμος” στο πρωτοσέλιδο της εστίασε στο γεγονός ότι ο μάρτυρας δήλωσε κομμουνιστής και άθεος. Παρόλα αυτά, όπως έγραφε το ρεπορτάζ, “ωρκίσθη εις το Ευαγγέλιον. Και όταν ηρωτήθη διατί έπραξε τούτο, απήντησε: “Γιατί μου το ζήτησε το δικαστήριο”.

Ο Ιωάννης Κοροβέσης είχε εξηγήσει ότι με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να πουν ότι η μαρτυρία των ανθρώπων που συμμετείχαν στα γεγονότα δεν είναι αξιόπιστη.

“Ήθελαν να δείξουν ότι ήρθαμε για την προπαγάνδα του κομμουνισμού”.

Η προσπάθεια υπονόμευσης της αξιοπιστίας των μαρτύρων

Ήταν ένας από τους τρόπους με τους οποίους επιχειρήθηκε να υπονομευθεί η αξιοπιστία των μαρτύρων.

Ο συνήγορος υπεράσπισης Γεώργιος Αλφαντάκης, που είχε αναλάβει την υπεράσπιση του Δημήτριου  Ιωαννίδη και του Νικόλαου Ντερτιλή διατύπωσε την θέση ότι πολλά μέλη της συντονιστικής επιτροπής ήταν κομμουνιστές και εργάτες. Κατά την άποψη του, οι ιδιότητες αυτές αμφισβητούσαν την αξιοπιστία τους.

Ο γιος του συνήγορου υπεράσπισης, Σπύρος Αλφαντάκης είχε δικαιολογήσει τη στάση του πατέρα του στη Μηχανή του Χρόνου.

“Όταν ρωτούσε ορισμένους μάρτυρες για τα πολιτικά τους φρονήματα, το έκανε επειδή η θέση αυτών των μαρτύρων σχετιζόταν με την αξιοπιστία τους. Όπου λοιπόν έβλεπε ότι τα πολιτικά φρονήματα του μάρτυρα τον απομάκρυναν από την αλήθεια, έπρεπε να γίνει έλεγχος της αξιοπιστίας του και λόγω της πολιτικής του θέσεως”.

Στήριξε μάλιστα τη θέση του πατέρα του λέγοντας ότι σωστά έκανε και επέμεινε στο πολιτικό κίνητρο της κατάθεσης καθώς η δίκη και η ατμόσφαιρα που επικρατούσε γινόταν σε μία εποχή που τα πολιτικά πάθη ήταν ιδιαιτέρως τεταμένα, ενώ σύμφωνα με τα λεγόμενα του “δεν δικάζονταν μόνο κατηγορούμενοι και πράξεις αλλά το προηγούμενο καθεστώς”.

Στις 30 Δεκεμβρίου 1975 το δικαστήριο ανακοίνωσε την απόφαση του. Παρά την προσπάθεια υπονόμευσης της αξιοπιστίας των μαρτύρων κατηγορίας το δικαστήριο καταδίκασε τον Δημήτριο Ιωαννίδη σε 7 φορές ισόβια κάθειρξη για ηθική αυτουργία σε επτά ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση για 38 απόπειρες ανθρωποκτονιών και πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων και διαρκής στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.

Ο Νικόλαος Ντερτιλής καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για την ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε βάρος τού νεαρού Μυρογιάννη.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξης για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και απόπειρες ανθρωποκτονιών και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.

Άλλοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλακίσεως από ένα χρόνο και λιγότερο. Αυτές ήταν οι ποινές μόνο για όσα συνέβησαν στο Πολυτεχνείο και όχι για το πραξικόπημα που αφορά άλλη δίκη.

Διαβάστε όλο το άρθρο: «Έτσι έριξα την πύλη του Πολυτεχνείου». Ο αξιωματικός του τανκ μιλά για τη νύχτα που συγκλόνισε την Ελλάδα. Τι κατέθεσε η Ρηγοπούλου που έπεσε πάνω της η πόρτα