“Προσπαθούμε να παίξουμε στη μουσική τον ρόλο που παίζει ο Γκουσγκούνης στον κινηματογράφο”. Mουσικές Tαξιαρχίες, το συγκρότημα – πρόκληση των 80s. Κατασχέθηκε ο δίσκος τους και συνελήφθησαν επί σκηνής για περιύβριση

Με τον αιρετικό στίχο, τον ροκ ήχο τους και τα προκλητικά εξώφυλλα των δίσκων τους, οι Μουσικές Ταξιαρχίες έσκασαν σαν «βόμβα» στη μουσική σκηνή της Αθήνας.

Δεν είχαν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή της χούντας και η λογοκρισία συνέχιζε να χτυπά κάθε μορφή τέχνης. Οι μηχανισμοί ελέγχου ήταν βαθιά ριζωμένοι στην ελληνική κοινωνία που δύσκολα αποδεχόταν οτιδήποτε αντισυμβατικό. Ο πρώτος δίσκος των Μουσικών Ταξιαρχιών τάραξε τα νερά το 1982. Σε δύο μήνες πούλησε 40.000 αντίτυπα. Ο εισαγγελέας όμως παρενέβη και έδωσε εντολή να κατασχεθεί.

Αιτία, η αθυροστομία στους στίχους των τραγουδιών του:

Εκλογές, κόμματα

με φρου φρου κι αρώματα

Διαδηλώσεις, πτώματα

μ’ ανοιγμένα στόματα

Ψηφοδέλτια σταύρωνα

κι όλη νύχτα καύλ***

Στης βουλής τα έδρανα

αχ κι εγώ να έκλ***

Υπουργεία τέρατα,

γαμ*** κέρατα

Φέξε μου και γλίστρησα

ως της γης τα πέρατα

Στα σχολεία γάμ***

γράμματα σπουδάματα

Του Θεού τα πράματα

φτύσ’ τα τους κατάμουτρα

Πληρωμές, χαρτόσημα,

φόροι γραμματόσημα

Στο γαμ**** πρόστιμα,

μαγκιά, κλαν** κι απόστημα

Μπάτσοι, αύρες, ράμματα,

ξηγημένα πράματα

Τώρα στα γεράματα

μάθε γέρο γράμματα

Δεν μπορώ άλλο Θανάση,

στα εικοσιπέντε έχω γεράσει

Δεν μπορώ άλλο Θανάση,

κάνε στάση

Ο αείμνηστος Βαγγέλης Βέκιος (τύμπανα, κρουστά) έγραφε το 2006 στην Καθημερινή:

«λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του δίσκου, βγήκα από το σπίτι μου κατά τις 10 ή 11 το πρωί για να αγοράσω εφημερίδα και να πάω στο σπίτι των γονιών μου που έμεναν ακριβώς ένα τετράγωνο πιο κάτω. Πηγαίνοντας στο σπίτι, βλέπω απέξω το αστυνομικό αυτοκίνητο και τη μητέρα μου να μιλάει μαζί τους. Κάτι κατάλαβα, γυρνάω πίσω στο σπίτι μου, το γνωστό ασφαλίτικο ήταν απέξω και περίμενε. Επιστροφή στο περίπτερο, ελαφρώς αλαφιασμένος, παίρνω τηλέφωνο τον Τζιμάκο και τον Δρόλαπα, τους λέω τι συμβαίνει, δίνουμε ραντεβού με τον Τζίμη κοντά στον Άδονι στο Χολαργό και μαζί συναντάμε τον Γιάννη Δρ. Μαθαίνουμε ότι ο Γιώργος Πετσίλας έχει συλληφθεί (διευθυντής της EMI) και ο Μάνος Ξυδούς (παραγωγός) έχει εξαφανιστεί προς άγνωστη κατεύθυνση, μέχρι να περάσει το αυτόφωρο. Αλλά το αυτόφωρο δεν τελείωνε, γιατί το αδίκημα ήταν “περί τύπου” και άρα διαρκές. Φιλοξενηθήκαμε σε διάφορα σπίτια. Στα μεσοδιαστήματα από σπίτι σε σπίτι μας χαιρετούσαν διάφοροι ακροατές του group και χαζογελούσαν συνωμοτικά. Κάποια μέρα (δεν θυμάμαι πώς) έληξε η δίωξη, κάποτε έληξε και το συγκρότημα. Ωραία πάντως περάσαμε».

Η εντολή για κατάσχεση του δίσκου προκαλεί την οργή πολλών καλλιτεχνών. Ο Διονύσης Σαββόπουλος σε επιστολή του στα ΝΕΑ εκφράζει τη διαμαρτυρία του για τις διώξεις, τις συλλήψεις και τις κατασχέσεις και προσφέρεται για μάρτυρας υπεράσπισης σε περίπτωση που η υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που τα μέλη της μπάντας έρχονται αντιμέτωπα με διώξεις λόγω… ακατάλληλου περιεχομένου.

Το ‘81 συλλαμβάνονται κατά τη διάρκεια συναυλίας στην Καρδίτσα με την κατηγορία της «περιύβρισης κατά της αρχής και του κράτους και εξύβριση των θείων».

Αρχικά καταδικάζονται από το Πλημμελειοδικείο σε συνολικά 54 μήνες φυλάκιση. Το εφετείο γίνεται στη Λάρισα και οι μουσικοί αθωώνονται.

Στο πλευρό τους έχουν ξανά συναδέλφους – καλλιτέχνες. Βαγγέλης Γερμανός, Χάρρυ Κλυν, Κατερίνα Γώγου, Δημήτρης Πουλικάκος, Νίκος Ζερβός καταγγέλλουν «την παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου και της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης».

Στον δίσκο του 1984 «Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν», κάποιες λέξεις κόπηκαν και αντικαταστάθηκαν από τον χαρακτηριστικό ήχο.

Αρχικά ή λογοκρισία αφορούσε ολόκληρο τον δίσκο, καθώς είχε χαρακτηριστεί άσεμνος και γιατί προπαγάνδιζε τα ναρκωτικά, όπως είχε πει σε συνέντευξη Τύπου ο Τζίμης Πανούσης.

Στη συνέχεια κόπηκαν τρία τραγούδια και τελικά η λογοκρισία περιορίστηκε σε τρεις λέξεις (μου**, ψωλ**, γαμ****).

Όταν ο Πανούσης ρωτήθηκε γιατί χρησιμοποιεί άσεμνες λέξεις στους στίχους η απάντηση ήταν αποστομωτική: χρησιμοποιώ τις λέξεις με το όνομά τους σαν απάντηση στη χυδαιότητα των υπονοούμενων που κυριαρχούν στη ζωή μας.

Οι Μουσικές Ταξιαρχίες ήταν ένα από τα πιο σημαντικά ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του ’80. Στην αρχική τους σύνθεση ήταν οι Τζίμης Πανούσης, Σπύρος Πάζιος, Γιάννης Δρόλαπας, Βαγγέλης Βέκιος και Δημήτρης Δασκαλοθανάσης. Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο Skylab της Πλάκας. Ο ιδιοκτήτης είχε καλέσει τον 26χρονο Τζίμη Πανούση για να παίξει με την παρέα του και συνέχιζαν να παίζουν για ένα χρόνο.

Το 1981, εμφανίστηκαν στο “Αχ Μαρία” και στο θέατρο «Ριάλτο». Οι Μουσικές Ταξιαρχίες κατακτούσαν το κοινό με τη μουσική τους και το σόου του Τζίμη Πανούση ανάμεσα στα τραγούδια που έκανε τους θεατές και κλαίνε από τα γέλια.

Δισκογραφία

Το 1980 κυκλοφόρησαν την κασέτα ανεξάρτητης παραγωγής με τίτλο Disco Tsutsuni που περιείχε ηχογραφήσεις πριν από το 1977.

Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε το 1982.

Το 1983 μεσολάβησε ο δίσκος –συλλογή Made in Greece Vol.1 με τη συμμετοχή των Alamana’s Bridge. Ήταν οι ίδιοι, αλλά δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το όνομά τους επειδή εκδόθηκε από άλλη εταιρεία και τους δέσμευε το συμβόλαιο με την ΕΜΙ.

Ακολούθησε ο δίσκος «Hard Core» το 1985 που ήταν ζωντανή ηχογράφηση από τις παραστάσεις στο Κύτταρο.

To 1986 κυκλοφόρησε το «Κάγκελα παντού». Είναι ο πρώτος δίσκος χωρίς το όνομα Μουσικές Ταξιαρχίες, καθώς ο  Τζίμης Πανούσης αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του.

Την άνοιξη του 2015, μετά από 30 χρόνια, οι Μουσικές Ταξιαρχίες επανενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο Κύτταρο.