«Προσγείωση» στα Λέβιθα. Αυτοψία στο απομονωμένο νησί του Αιγαίου που εμφάνισαν ως ακατοίκητο. Η αντίδραση των ακριτών (βίντεο)

Τα Λέβιθα είναι ένα μικροσκοπικό νησί μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσων. Τα μέλη της οικογένειας Καμπόσου αποτελούν τους μοναδικούς κατοίκους του νησιού, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί το 1820.

Ο πρώτος από την οικογένεια που έμεινε στο νησί ήταν ο προ προ πάππους του Δημήτρη, έπειτα ο προ πάππους του, Νικόλας, στην συνέχεια ο παππούς του, Δημήτρης, και μετά ο πατέρας του, Σταυρής.

Ο Δημήτρης Καμπόσος ήταν φαροφύλακας. Όμως, επειδή η βάρδια ήταν διπλή ανέλαβε και ο Σταυρής. Ο φάρος λειτούργησε μέχρι το 1942, όποτε και τον κατέστρεψαν οι Γερμανοί στον πόλεμο.

Οι Γερμανοί βομβάρδισαν τον οικισμό και η οικογένεια αναγκάστηκε να καταφύγει στα βουνά για να κρυφτούν

Ο γιος του Σταυρή, Δημήτρης, με τη σύζυγό του Ειρήνη έκαναν τέσσερα παιδιά: τον Σταύρο, τον Αναστάση, τον Μανώλη και τη Μαρία.

Τα Λέβιθα δεν είχαν σχολείο, επομένως τα παιδιά τους έπρεπε να μαθητεύσουν στην Πάτμο, όπου και προσωρινά μετακόμισαν.

Η οικογένεια ασχολείται πλέον με την κτηνοτροφία. Διαθέτουν 650 αιγοπρόβατα ελευθέρας βοσκής. Παράγουν τυρί και μυζήθρα.

Το καλοκαίρι λειτουργούν ένα ταβερνάκι με μετρημένα τραπέζια, για τους τουρίστες που φτάνουν στο νησί με σκάφη.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Ροδιακή, η στατιστική αρχή πραγματοποίησε τη διαδικασία απογραφής το 2011. Οι υπάλληλοι της υπηρεσίας ζήτησαν από τους κατοίκους να πραγματοποιήσουν τη διαδικασία μέσω τηλεφώνου για να μην ταλαιπωρηθούν με θαλάσσιες μετακινήσεις. Η οικογένεια δέχτηκε. Όμως τους περίμενε μια έκπληξη.

Μετά την απογραφή, ο αριθμός των κατοίκων φαινόταν μηδενικός. Το νησί χαρακτηρίστηκε ακατοίκητο και βραχονησίδα

Σε αυτή την περίπτωση το Διεθνές Δίκαιο δεν αναγνωρίζει δικαιώματα Υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) για το νησί. Παρόλα αυτά τα Λέβιθα είναι νησί.

Ο αυθαίρετος χαρακτηρισμός της ακατοίκητης βραχονησίδας εγκυμονεί εθνικούς κινδύνους.

Ο πληθυσμός με την απογραφή του 2001 ήταν 8 κάτοικοι. Ενώ σε αυτή του 2011 το νησί εμφανίζεται ακατοίκητο!

Στην ιταλική απογραφή του 1922 καταγράφεται ότι όλοι οι κάτοικοι στα Λέβιθα είναι ορθόδοξοι, δηλαδή Έλληνες. Αυτό αποδεικνύεται και και από τα έγγραφα που αφορούν μια υδρογραφική αποστολή στα νησιά.

Οι ακρίτες καταγγέλουν σκοπιμότητες

” Ήθελαν να αξιοποιήσουν τις ακατοίκητες βραχονησίδες. Για να τις αξιοποιήσουν, όμως δεν έπρεπε να υπάρχουν κάτοικοι σε αυτά. Να μην υπάρχει οικονομική δραστηριότητα. Τι σκοπιμότητα υπάρχει από πίσω; Η Πράσινη ανάπτυξη. Αιολικά και φωτοβολταϊκά συστήματα”, αναφέρει ο Μανώλης από τα Λέβιθα.

Το φιλότιμο κι η αγάπη του για το νησί, τον κρατά εκεί. Δεν ζητά από την πολιτεία ειδική μεταχείριση. Απαιτεί όμως σεβασμό. Θέλει να νιώθει ότι το κράτος είναι δίπλα του. Σύμμαχος του στο δύσκολο δρόμο.

«Ήρθαν οι Τούρκοι, οι Ιταλοί, οι Γερμανοί και έρχονται οι Έλληνες και σου λένε τώρα δεν υπάρχεις; Είναι το σπίτι μας…Τα σπίτια είναι ίδια, όπως τότε που ήταν οι Ιταλοί. Έχουμε φωτογραφίες, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Και τώρα τα βγάζουν αυθαίρετα. Θα έπρεπε να μας επιδοτούνε που κρατάμε ζωντανά τα νησιά».

Το προτιμούν οι Τούρκοι για διακοπές

Σύμφωνα με τους Τούρκους τα Λέβιθα ανήκουν στα 10 καλύτερα νησάκια για ηρεμία και ξεκούραση.

«Τούρκοι που έκαναν διακοπές το 2012 στο νησί και γνώριζαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε μας έφεραν ένα βιβλίο. Ένα από τα καλύτερα ταξιδιωτικά βιβλία στην Τουρκία. Το βιβλίο έγραφε, ότι τα Λέβιθα είναι μέσα στα 10 καλύτερα νησάκια για ηρεμία και ξεκούραση το καλοκαίρι».

Στα Λέβιθα εκτός από τη μικρή ταβέρνα δεν υπάρχει κατάλυμα. Οι επισκέπτες του νησιού έρχονται είτε με φουσκωτά, είτε με ιστιοπλοϊκά.

Δείτε την καταγραφή που έκανε στα Λέβιθα ο συνεργάτης μας Μαρίνος Χαραλαμπόπουλος: