Πρώην μηχανικός της NASA έριξε αίμα στον ωκεανό για να αποδείξει αν όντως οι καρχαρίες έλκονται από αυτό

Η αντίληψη ότι οι καρχαρίες διαθέτουν μια αλλόκοτη ικανότητα να ανιχνεύουν ακόμη και το πιο αμυδρό ίχνος αίματος έχει επικρατήσει εδώ και πολύ καιρό, διαιωνιζόμενη από αναφορές στην ποπ κουλτούρα και κινηματογραφικές απεικονίσεις. Ωστόσο, πίσω από τον εντυπωσιασμό κρύβεται ένα ερώτημα που ζητά εμπειρική επιβεβαίωση: Μπορούν οι καρχαρίες πραγματικά να μυρίσουν το αίμα από δύο χιλιόμετρα;

Ο πρώην μηχανικός της NASA που μετατράπηκε σε YouTuber, Mark Rober, ξεκίνησε μια αποστολή για να διαλευκάνει τα μυστήρια της όσφρησης των καρχαριών, οπλισμένος με μια έντονη περιέργεια και μια τάση για επιστημονική έρευνα. Εμπνευσμένος από κινηματογραφικές απεικονίσεις και αστικούς θρύλους, ο Rober ξεκίνησε να διεξάγει ένα πρωτοποριακό πείραμα με στόχο να θέσει σε δοκιμασία αυτό το πανάρχαιο στερεότυπο.

Τον Ιούλιο του 2019, μέσα στην καταγάλανη έκταση των υδάτων των Μπαχάμες, ο Rober, συνοδευόμενος από τον θαλάσσιο βιολόγο Luke Tipple, ξεκίνησε μια τολμηρή αποστολή για να αντιμετωπίσει το αινιγματικό βασίλειο της συμπεριφοράς των καρχαριών. Οπλισμένος με ένα σχολαστικά σχεδιασμένο πειραματικό πρωτόκολλο και εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, ο Rober προσπάθησε να εξακριβώσει την αλήθεια της υποτιθέμενης οσφρητικής ικανότητας των καρχαριών.

Το πείραμα εκτυλίχθηκε με φόντο μια περιοχή γεμάτη καρχαρίες, με τον Rober να ενορχηστρώνει μια συμφωνία αισθητηριακών ερεθισμάτων για να μετρήσει την αντίδραση των καρχαριών.

Χρησιμοποιώντας μια εξελιγμένη συσκευή που σχεδίασε ο ίδιος, ο Rober συγχρονίζει την απελευθέρωση των υγρών στον ωκεανό, χρησιμοποιώντας ραδιοσήματα για την ταυτόχρονη ενεργοποίηση των αντλιών, ένας μηχανικός άθλος αντάξιος της καταγωγής του από τη NASA.

Καθώς το πείραμα εξελισσόταν, ο Rober και ο Tipple παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα, με την προσμονή τους να αυξάνεται με κάθε λεπτό που περνούσε. Οι αρχικές παρατηρήσεις απέδωσαν μια εκπληκτική αποκάλυψη: Αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, οι καρχαρίες παρουσίαζαν έναν απαιτητικό ουρανίσκο, δείχνοντας σαφή προτίμηση στο αίμα έναντι εναλλακτικών ερεθισμάτων.

Ενώ οι σανίδες του σερφ που ήταν φορτωμένες με ιχθυέλαιο και ούρα συγκέντρωναν ελάχιστη προσοχή από τους κατοίκους του ωκεανού, η σανίδα με το αίμα αναδείχθηκε σε πραγματικό μαγνήτη για τους καρχαρίες, προκαλώντας μια έντονη δραστηριότητα που δεν είχε προηγούμενο από κανένα άλλο ερέθισμα.

Η κατάληξη του πειράματος έδωσε μια εκπληκτική αποκάλυψη: 41 καρχαρίες συγκλίναν στην αιματοβαμμένη σανίδα του σερφ, επιβεβαιώνοντας την υπεροχή του αίματος ως το κατεξοχήν ελκυστικό στοιχείο για αυτά τα αινιγματικά πλάσματα του βυθού.