Προδοσίες, πισώπλατα μαχαιρώματα και διαλυμένες φιλίες. Έτσι ο Ζάκερμπεργκ δημιούργησε το Facebook

Στις 4 Φεβρουαρίου του 2004, η ιστοσελίδα «www.thefacebook.com» έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της.

Μέλη της ήταν μόνο οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και ο ιδρυτής της, Μαρκ Ζάκερμπεργκ ήταν ένας άσημος προγραμματιστής.

Δέκα χρόνια μετά, το Facebook έχει καταλάβει το διαδίκτυο και ο Ζάκερμπεργκ είναι 24ος στη λίστα του Forbes, με τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο.

Όλα ξεκίνησαν στις 28 Οκτωβρίου του 2003, μία νύχτα που ο Μαρκ είχε πιει «λιγάκι παραπάνω».

Εκείνη τη νύχτα, ο Ζάκερμπεργκ έστησε την ιστοσελίδα «Facemash». Φιλοξενούσε φωτογραφίες όλων των φοιτητών του Χάρβαρντ και κάθε επισκέπτης μπορούσε να ψηφίσει ποιον θεωρούσε πιο ωραίο μεταξύ δύο ατόμων.

Η ιστοσελίδα είχε τόση επισκεψιμότητα που έριξε τον σέρβερ του πανεπιστημίου.

Το «Facemash» έκλεισε μετά από μερικές μέρες και ο Ζάκερμπεργκ κατηγορήθηκε για παραβίαση των προσωπικών στοιχειών των φοιτητών, γιατί δεν είχε πάρει άδεια για να ανεβάσει τις φωτογραφίες στο διαδίκτυο.

Η πρώτη αποτυχημένη απόπειρα για κοινωνική δικτύωση γέννησε την ιδέα για το “Facebook”.

Η δικαστική μάχη

Τον Ιανουάριο του 2004 ο Ζάκερμπεργκ άρχισε να γράφει τον κώδικα για το «The Facebook» και στις 4 Φεβρουαρίου, η ιστοσελίδα ήταν πραγματικότητα.

Μέλος μπορούσε να γίνει μόνος όποιος φοιτούσε στο Χάρβαρντ και πολύ γρήγορα, όλοι είχαν αποκτήσει το δικό τους προφίλ. Μέσα στις πρώτες 24 ώρες, περισσότερα από 1.200 άτομα είχαν γίνει μέλη.

Μόλις έξι μέρες είχαν περάσει, όταν τρεις φοιτητές κατηγόρησαν τον Ζάκερμπεργκ ότι τους έκλεψε την ιδέα.

Οι αδελφοί Κάμερον και Τάιλερ Γουίνκλβος, μαζί με τον Ντίβια Ναρέντρα, είχαν ζητήσει απ’ τον Ζάκερμπεργκ να γράψει τον κώδικα για την ιστοσελίδα «HarvardConnection», που παρουσίαζε πολλά κοινά στοιχεία με το «Facebook».

Του είχαν δώσει 400 δολάρια και ο Ζάκερμπεργκ είχε αρχίσει να γράφει τον κώδικα, μέχρι που παραιτήθηκε ξαφνικά, λίγο πριν ανεβάσει το «Facebook».

Ο δικαστής, Ντάγκλας Γούντλαντ, υποστήριξε ότι «οι κουβεντούλες στις εστίες δεν είναι συμβόλαιο» και τον Φεβρουάριο του 2008, οι δύο αντίπαλες πλευρές συμφώνησαν σε συμβιβασμό. Οι Γουίνκλβος και Ναρέντρα έλαβαν 31 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση.

Ο Ζάκερμπεργκ είχε ήδη γίνει δισεκατομμυριούχος από το 2007 και οι απώλειες δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικές για εκείνον.

Η επέκταση του “Facebook”

Τους πρώτους μήνες «ζωής» του, το “Facebook” λειτουργούσε με τα χρήματα του Εντουάρντο Σάβεριν.

Ο Σάβεριν σπούδαζε οικονομικά στο Χάρβαρντ και προερχόταν από πλούσια οικογένεια. Ήταν ο μόνος που είχε τις ικανότητες να διαχειριστεί τον οικονομικό τομέα του “Facebook”.

Εκτός από το δίδυμο Ζάκερμπεργκ – Σάβεριν, η ιδρυτική ομάδα αποτελούνταν κι από τους Ντάστιν Μόσκοβιτς, Άντριου Μακόλουμ και Κρις Χιουζ.

Το καλοκαίρι του 2004, το «the Facebook» επεκτάθηκε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των Η.Π.Α. και του Καναδά. Το επόμενο βήμα ήταν τα λύκεια. Τα ιδρυτική μέλη μετακόμισαν στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, όπου έστησαν την επιχείρησή τους.

Το άρθρο «the» αφαιρέθηκε απ’ το όνομα και η ιστοσελίδα άρχισε να παίρνει τη μορφή πραγματικής επιχείρησης.

Πρόεδρος έγινε ο επιχειρηματίας Σον Πάρκερ, που ήταν συνιδρυτής του «Napster», του πρώτου προγράμματος που επέτρεπε τη διάδοση αρχείων μεταξύ χρηστών υπολογιστή.

Όταν το καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του, ο Ζάκερμπεργκ αποφάσισε να μη συνεχίσει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ.

Ζάκερμπεργκ εναντίον Σάβεριν

Ο Πάρκερ ανέλαβε μία πολύ σημαντική δουλειά. Έπρεπε να βρει επειγόντως επενδυτές για το “Facebook”. Βρήκε πολλούς ενδιαφερόμενους, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να στηρίξουν οικονομικά την ιστοσελίδα.

Εμπόδιο στην όλη διαδικασία στάθηκε ο Σάβεριν, ο οποίος καθυστερούσε να υπογράψει τα χαρτιά, που θα επισημοποιούσαν τις συνεργασίες.

Έφτασε μάλιστα στο σημείο να διαφημίζει δικές του επιχειρήσεις στο “Facebook”, χωρίς να έχει ενημερώσει τους υπόλοιπους συνιδρυτές. Ο Ζάκερμπεργκ έγινε έξαλλος με τη συμπεριφορά του Σάβεριν και αποφάσισε ότι η δράση του έπρεπε να περιοριστεί.

Για να μάθει πώς μπορούσε να διώξει τον Σάβεριν, ο Ζάκερμπεργκ συμβουλεύτηκε τον Πίτερ Θίελ, τον άνθρωπο που επρόκειτο να επενδύσει στο “Facebook”. Το σχέδιο του Θίελ ήταν απλό: ο Ζάκερμπεργκ θα δημιουργούσε μία νέα εταιρεία, που θα αγόραζε το “Facebook” και θα αναδιένειμε τις μετοχές της επιχείρησης. Στη νέα μοιρασιά, το μερίδιο του Σάβεριν θα μειωνόταν σημαντικά.

Έτσι κι έγινε. Μέχρι τις 7 Ιανουαρίου του 2005, το μερίδιο που αντιστοιχούσε στον Σάβεριν έπεσε από το 30% στο 10%.

Ο Σάβεριν δεν είχε ενημερωθεί για τις εξελίξεις μέχρι τον Απρίλιο του 2005. Λίγες μέρες μετά, ο Ζάκερμπεργκ τον απέλυσε. Ο Σάβεριν απάντησε με μήνυση στον πρώην συνεργάτη του για παραβίαση της εμπιστευτικότητας. Η υπόθεση έληξε σε συμβιβασμό και ο Σάβεριν απέκτησε το 5% της επιχείρησης, η αξία του οποίου έφθανε τα 5 δισεκατομμύρια.

Η ταινία «The Social Network» εξιστορεί την ίδρυση του “Facebook”, αλλά έχει δεχθεί κριτική ότι παραποίησε την αλήθεια.

Κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου για τον Άαρον Σόρκιν. Ήταν υποψήφια για τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Τζέσι Άιζενμπεργκ, που υποδύθηκε τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ.