Πού βρίσκεται το σταθμαρχείο που ρύθμιζε την κίνηση στον «Σταθμό Συνόρων»; Έμεινε γνωστό με το όνομα μιας πόλης που βρίσκεται 250 χιλιόμετρα μακριά

Με μια πρώτη ματιά μοιάζει με μικρό σιδηροδρομικό σταθμό της ελληνικής επαρχίας. Ελάχιστα σπίτια, χωράφια, ένα σταθμαρχείο με σκεπή.

Με μία δεύτερη ματιά, μπορεί κανείς να διακρίνει στο βάθος την Ακρόπολη και με μια τρίτη, τους λόφους του Φιλοπάππου και του Αστεροσκοπείου.

Πρόκειται για τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αθηνών, πιο γνωστό ως «Σταθμό Λαρίσης». Στο φωτογραφικό ντοκουμέντο του 1910, μετρούσε μόλις 6 χρόνια λειτουργίας.

Εγκαινιάστηκε τον Μάρτιο του 1904, σε κοντινή απόσταση από τον ήδη υπάρχοντα «Σταθμό Πελοποννήσου», που συνέδεε την πρωτεύουσα με τις νότιες περιοχές της χώρας. Ο «Σταθμός Αθηνών-Λαρίσης» ή «Σταθμός Συνόρων» θα εξυπηρετούσε τη βόρεια Ελλάδα, μέχρι τα τότε σύνορα με την Τουρκία. Την εποχή εκείνη, η Θεσσαλονίκη ήταν ακόμα υπό οθωμανική κατοχή, επομένως η σημαντικότερη πόλη που έφθανε ο σιδηρόδρομος ήταν η Λάρισα.

Στην πραγματικότητα, η τελευταία στάση του συρμού ήταν η σημερινή Αιγάνη, ένα χωριό στο βόρειο άκρο του νομού.

Σήμερα, ο Σταθμός Λαρίσης είναι ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Αθήνας. Παρότι διατήρησε την ονομασία του, τα τρένα δεν τερματίζουν πλέον το δρομολόγιό τους στη Θεσσαλία, αλλά εξυπηρετούν πόλεις και χωριά από την Αττική ως την Αλεξανδρούπολη. Αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους σιδηροδρομικούς σταθμούς των Βαλκανίων και τον μεγαλύτερο στην Ελλάδα.

Μεγαλοπρεπή εγκαίνια

Το 1904, η ελληνική κοινωνία είχε υποδεχθεί πανηγυρικά την κατασκευή του. Επρόκειτο για ένα σπουδαίο έργο, που εκσυγχρόνιζε τις υποδομές του κράτους και διευκόλυνε τη σύνδεση με βόρειες επαρχίες που τότε ήταν απομακρυσμένες από τις πόλεις του νότου και τα κέντρα αποφάσεων.

Στα εγκαίνια του σταθμού στις 6 Μαρτίου, παρευρέθηκε η βασιλική οικογένεια, ο Έλληνας πρωθυπουργός Γεώργιος Θεοτόκης, καθώς και πλήθος ξένων πρεσβευτών, πολιτευτών και επίσημων καλεσμένων. Τέσσερις αμαξοστοιχίες περίμεναν τους επιφανείς επιβάτες για ένα παρθενικό «πιλοτικό» ταξίδι ως την Χαλκίδα. Σε κάθε στάση του συρμού, οι ντόπιοι είχαν σημαιοστολίσει τους σταθμούς και χαιρέτιζαν με ενθουσιασμό το τρένο.

Στην Χαλκίδα η υποδοχή ήταν εξίσου μεγαλειώδης. Όπως περιέγραφε ο τύπος της εποχής:

«Την 12:30 ακριβώς, η Βασιλική αμαξοστοιχία έφθασε εις τον σταθμόν. Οι Βασιλείς κατήλθον και το πλήθος εξερράγη εις ζητοκραυγάς. Ο στρατός, όστις είχε παραταχθεί, παρουσίασεν όπλα. Τα ορμούντα εις τον λιμένα πλοία εκανονοβόλουν, αι μουσικαί επαιάνιζον τον βασιλικόν ύμνον και το θέαμα ήτο μεγαλοπρεπές.»

Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι Πειραιώτες βάφτισαν τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο «Σταμάτη». Ο φόβος των πρώτων ημερών και οι φήμες ότι θα καούν από βραχυκύκλωμα. Ποιο γεγονός παραμέρισε τις δεισιδαιμονίες

Αφού ο δήμαρχος Χαλκίδας προσφώνησε την βασιλική οικογένεια, τους οδήγησε σε έναν μεγάλο χώρο όπου είχε ετοιμαστεί ένα πλουσιοπάροχο τραπέζι, για να γευματίσουν όλοι οι επίσημοι καλεσμένοι. Στην πρόποσή του ο Βασιλιάς Γεώργιος μεταξύ άλλων είπε:

«Ο σιδηρόδρομος Πειραιώς-Λαρίσσης είναι προορισμένος να συντελέση όχι μόνον εις την ανάπτυξιν των ηθικών και υλικών δυνάμεων της οσημέραι προαγόμενης πατρίδος, αλλά και εις την διευκόλυνσιν της διεθνούς συγκοινωνίας επ’ αγαθώ του πολιτισμού»

αρχική φωτογραφία: Συλλογή Κωνσταντίνου Τρίπου

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η φοβία των Αθηναίων όταν κατασκευάστηκε ο υπόγειος σιδηρόδρομος ήταν ότι θα πέσει η γη και θα τους πλακώσει. Το κόλπο που έκαναν οι αρχές για να τους πείσουν να χρησιμοποιούν τον υπόγειο σιδηρόδρομο