Πού βρίσκεται η πολυεθνική γειτονιά της φωτογραφίας όπου άνθησε το εμπόριο και ο πολιτισμός; Διακρίνονται πινακίδες στα ελληνικά, γαλλικά και αγγλικά, ενώ άνθρωποι κάθε θρησκείας και εθνικότητας ζούσαν ειρηνικά

Η φωτογραφία ελήφθη το 1912 και διακρίνονται εμπορικές πινακίδες γραμμένες σε τρεις γλώσσες. Η ελληνική επιγραφή «Ανατολή», η βρετανική «Yorkshire» και στο βάθος, το γαλλικό «L’ Union». Το λεωφορείο περιμένει, ένας αχθοφόρος διασχίζει το πλακόστρωτο και ένα άλογο με το κάρο στέκει στην άκρη του δρόμου.

Ο κόσμος που περπατά στον δρόμο είναι πολυπολιτισμικός . Μία γυναίκα φορά αριστοκρατικό λευκό φόρεμα, ευρωπαϊκής προέλευσης.

Οι άντρες είναι ντυμένοι με σακάκια και ημίψηλα. Κάποιοι άλλοι φορούν τούρκικο φέσι.

Οι ενδυμασίες μαρτυρούν ότι στην περιοχή, συνυπήρχαν ειρηνικά άνθρωποι κάθε θρησκείας και εθνικότητας.

Έλληνες, Γάλλοι, Εβραίοι και Τούρκοι.

Πρόκειται για την περιοχή Καράκιοϊ, την κωνσταντινουπολίτικη γειτονιά που εκτείνεται κάτω από τον Πύργο του Γαλατά και γύρω από την γέφυρά του.

Ο Πύργος του Γαλατά ήταν γνωστός ως ο «Πύργος του Χριστού», όταν τον έχτισαν οι Γενοβέζοι το 1349.

Οι Έλληνες τον αποκαλούσαν «Παραπόλιον». Την οθωμανική περίοδο, μετατράπηκε σε φυλακή για αιχμαλώτους πολέμου.

Ο Πύργος, όπως και η περιοχή τριγύρω του, ήταν ανέκαθεν πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο.

Εκεί κατοικούσαν Ευρωπαίοι έμποροι, Έλληνες και Εβραίοι. Υπήρχε πλούτος, πνευματική ελευθερία και μία σχετική αυτονομία.

Αν και επισήμως, η περιοχή ήταν υποτελής στην οθωμανική αυτοκρατορία, οι κάτοικοι πάντοτε διατηρούσαν ένα είδος αυτοτέλειας.

Το 1839, με μεταρρυθμίσεις του Σουλτάνου Αβδούλ Μετζίτ που ωφελούσαν τις μειονότητες, η οικονομία της περιοχής άνθησε και η γειτονιά μεταμορφώθηκε σταδιακά σε αριστοκρατική συνοικία.

Ο Ιταλός συγγραφέας Edmonto de Amicis έγραψε για την γειτονιά του Γαλατά, όταν την επισκέφτηκε τη δεκαετία του 1870:

«Σχεδόν όλο το εμπόριο της Κωνσταντινούπολης περνά από εδώ. Το χρηματιστήριο, τα τελωνεία, οι αντιπροσωπείες της αυστριακής Lloyd, οι γαλλικές μεταφορικές, εκκλησίες, νοσοκομεία, μοναστήρια, αποθήκες, είναι όλα εδώ. Αν δεν ήταν τα τουρμπάνια και τα φέσια, δεν θα πίστευε κανείς ότι βρίσκεται στην Ανατολή. Από κάθε πλευρά ακούς γαλλικά, ιταλικά και τη γενοβέζικη διάλεκτο».

Η γειτονιά αντιπροσώπευε την Ευρώπη. Τα βράδια, οι κάτοικοι ξεφάντωναν και οργάνωναν καρναβάλια.

Πολλές φορές, έρχονταν κρυφά και Μουσουλμάνοι για να γλεντήσουν και να πιουν αλκοόλ.

Οι Έλληνες κυριαρχούσαν οικονομικά στην περιοχή και το εμπόριο έμεινε στα χέρια τους ακόμα και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.

Το τέλος των «Ρωμιών» στην περιοχή ήρθε το 1955 με τα αιματηρά «Σεπτεμβριανά», όταν ο τουρκικός όχλος εξαπέλυσε πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων κατοίκων και των επιχειρήσεών τους.

Ο Πύργος του Γαλατά και η περιοχή του Καράκιοϊ σήμερα εξακολουθεί να προσελκύει τους Ευρωπαίους και είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο “Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των Απόντων” του Αλέξανδρου Μασσαβέτα. Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:«Τούρκοι κι Έλληνες είμαστε ίδιοι. Μιλάμε με τα μάτια». Αρά Γκιουλέρ, ο διάσημος Τουρκοαρμένιος φωτογράφος που αποκάλεσαν το «μάτι της Κωνσταντινούπολης»