Πόσους άνδρες είχε μια ρωμαϊκή λεγεώνα; Ποιοι ήταν οι πραίτορες, και τι ήταν οι κοόρτεις. Πως δημιουργούσαν δεσμούς μεταξύ των λεγεωνάριων;

Πηγή: Το βιβλίο ολικής άγνοιας, Τζον Λόϋντ & Τζον Μίτσινσον, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Ο αριθμός των στρατιωτών σε κάθε λεγεώνα άλλαζε με την πάροδο του χρόνου και την εκάστοτε περιοχή και το στράτευμα παρουσίαζε διαρκώς έλλειψη προσωπικού.

Οι λεγεώνες αρχικά διαιρούνταν σε δέκα κοόρτεις, κάθε μια από τις οποίες περιλάμβανε έξι εκατονταρχίες, συνολικά 6.000 άνδρες.

Όμως, πολύ πριν από την εμφάνιση του Ιουλίου Καίσαρα και σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πλήρης δύναμη της λεγεώνας είχε πέσει στους 4.800 άντρες. Κάθε κοόρτη είχε 480 άντρες και κάθε εκατονταρχία είχε ογδόντα, με επικεφαλής τον εκατόνταρχο.

Η μικρότερη μονάδα του ρωμαϊκού στρατού ήταν η “contubernium”, η οποία αρχικά αποτελούνταν από δέκα άντρες που ζούσαν, έτρωγαν και πολεμούσαν μαζί.

Η λέξη προέρχεται από τις λατινικές λέξεις “con” και “taberna” που σημαίνει καλύβα. Οι στρατιωτικές σκηνές ήταν φτιαγμένες από σανίδες.

Η οικειότητα μεταξύ των στρατιωτών τους έκανε συντρόφους και αποτέλεσε τη βάση του θρυλικού “esprit de corps”, του κοινού πνεύματος, του ρωμαϊκού στρατού.

Γνωρίζουμε ότι έμεναν δέκα σε κάθε σκηνή, επειδή ο επικεφαλής ονομαζόταν “decanus”, που σημαίνει “επικεφαλής δέκα ατόμων”. Σε κάθε εκατονταρχία υπήρχαν δέκα “contubernii”.

Πάντως στην εποχή του Καίσαρα σε κάθε “contubernium” υπήρχαν οκτώ άντρες, παρόλο που ο επικεφαλής εξακολουθούσε να ονομάζεται “decanus”. Φαίνεται πως ενώ μια μάχιμη μονάδα δέκα αντρών ήταν λειτουργική στα μετόπισθεν, η επέκταση των Ρωμαίων πολύ πέρα από την Ιταλία, καθώς και η στρατιωτική εμπειρία από τα απομακρυσμένα, επικίνδυνα και άγνωστα μέρη έδειξαν πώς μια μονάδα οκτώ αντρών ήταν ιδανική προκειμένου να δημιουργούνται ισχυροί δεσμοί.

Έτσι λοιπόν, επειδή οι στρατιωτικοί κανόνες ανέκαθεν όριζαν να υπάρχουν δέκα “contubernii” σε μια εκατονταρχία, η τελευταία είχε ογδόντα άντρες.

Ένας άλλος ρωμαίος αξιωματούχος που θα μπορούσε να είναι επικεφαλής εκατό αντρών, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν, ήταν ο “praestor hastarius”, ο “πραίτορας του δόρατος”.

Οι πραίτορες ήταν δικαστές, ενώ το δόρυ αποτελούσε σύμβολο της ιδιοκτησίας. Ο “praetor hastarius” προέδρευε σε δικαστήρια για την επίλυση ιδιοκτησιακών διαφορών και διαθηκών. Τα μέλη του δικαστηρίου επιλέγονταν από τους κόλπους ενός “centumvriri” η Εκατό Αντρών. Όμως δεν ήταν ποτέ ακριβώς εκατό. Αρχικά ήταν 105 και αργότερα έφτασαν τους 180.

Πηγή: Το βιβλίο ολικής άγνοιας, Τζον Λόϋντ & Τζον Μίτσινσον, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Διαβάστε επίσης: Το μυστήριο με την εξαφάνιση της θρυλικής λεγεώνας των Ρωμαίων στη Μ. Βρετανία. 5.000 άνδρες χάθηκαν κυνηγώντας βαρβαρικά φύλα και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κανένα ίχνος τους, ούτε καν από τον οπλισμό τους