“Πόσο θα ήθελα να πέθαινα μαζί τους”. Η ομολογία ενός αξιωματικού των SS που έζησε τη φρίκη των στρατοπέδων θανάτου και κατήγγειλε το ολοκαύτωμα. Παραδόθηκε στους συμμάχους και αυτοκτόνησε

Μία από τις πιο τρομακτικές καταθέσεις για τα κολαστήρια του ολοκαυτώματος ήταν αυτή του αξιωματικού των SS, Κερτ Γκερστάιν, ο οποίος αφυπνίστηκε όταν είδε με τα ίδια του τα μάτια τη μαζική εκτέλεση Εβραίων, γυναικών, ανδρών ακόμα και παιδιών, στα στρατόπεδα θανάτου του Μπέλζεκ και της Τρεμπλίνκα τον Αύγουστο του 1942.

Ο Γκερστάιν συγκλονίστηκε από το θέαμα. Ως αυτόπτης μάρτυρας συνειδητοποίησε τη μοναδική ευκαιρία που είχε να ενημερώσει τον κόσμο ώστε να σταματήσουν φρικαλεότητες.

Ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους, που είδε κάθε γωνιά των εγκαταστάσεων και αποφάσισε να βάλει τέρμα στη δράση της ναζιστικής συμμορίας των δολοφόνων.

Ο ίδιος αναφέρει στην κατάθεσή του μετά τον πόλεμο:

“Προσευχήθηκα μαζί τους και έκανα έκκληση στο δικό μου, αλλά και στον δικό τους θεό. Πόσο χαρούμενος θα έπρεπε να είμαι που βρέθηκα στους θαλάμους αερίων μαζί τους! Πόσο θα ήθελα να πέθαινα μαζί τους! Τότε θα βρισκόταν ένας αξιωματικός με στολή των SS ανάμεσά τους. Όμως, οι άνθρωποι θα νόμιζαν ότι ήταν ατύχημα και η υπόθεση θα ξεχνιόταν. Αλλά δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Ένιωσα πως δεν έπρεπε να υποκύψω στον πειρασμό να πεθάνω μαζί με αυτούς τους ανθρώπους. Τώρα γνωρίζω πολλά για αυτές τις μαζικές δολοφονίες.”

“Πόσο θα ήθελα να πέθαινα μαζί τους! Τότε θα βρισκόταν ένας αξιωματικός με στολή των SS ανάμεσά τους”. Κερτ Γκερστάιν.

Οι καταγγελίες του ήταν από τα πιο σημαντικά ντοκουμέντα σχετικά με τη μαζική εξόντωση των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Γκερστάιν ανέφερε στοιχεία και γεγονότα, των οποίων ο ίδιος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.

Μετά τον πόλεμο όλα αυτά τα στοιχεία από την κατάθεση του Γκερστάιν, συγκεντρώθηκαν και επαληθεύθηκαν από έναν άλλο αξιωματικό των SS με τον ίδιο βαθμό, τον Dr. W. Pfannenstiel, στη δίκη του Ντάρμσταντ, στις 6 Ιουνίου το 1950.

Ο Γκερστάιν γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου το 1905 από μεγάλη οικογένεια της Πρωσίας και σπούδασε μηχανικός το 1931.

Είχε στενούς δεσμούς με τη Χριστιανική αντιστασιακή οργάνωση και παρέμεινε ενεργός σε αντιφασιστικές νεολαίες ιδιαίτερα στην οργάνωση Federation of German Bible Circles μέχρι και τη διάλυσή της, το 1934.

Έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος το 1933, ωστόσο παρέμενε αυστηρά και ανοιχτά επικριτικός των ανοσιουργημάτων των Nαζί, οπότε και εκδιώχθηκε από το κόμμα το 1936.

Το 1938 συνελήφθη από την Γκεστάπο και καταδικάστηκε να εκτίσει ποινή φυλάκισης σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για συμμόρφωση.

Αργότερα ο Γκερστάιν έκανε πάλι αίτηση για να γίνει μέλος του ναζιστικού κόμματος, αλλά δεν έγινε δεκτός. Το 1940 έκανε αίτηση στα SS για να καταφέρει να διεισδύσει στο τρίτο Ράιχ και να συγκεντρώσει πληροφορίες για τους Nαζί και τα εγκλήματά τους, όταν έμαθε από τον αρχιεπίσκοπο της Στουτγάρδης ότι οι ψυχικά ασθενείς εκτελούνταν στα ιδρύματα Χάνταμαρ και Γκράφενεκ στην Στουτγκάρδη.

Στις αρχές του 1941, η κουνιάδα του Γκέρνσταιν πέθανε μυστηριωδώς στο Χάνταμαρ.

Ο Γκερστάιν σοκαρίστηκε από τον θάνατό της και έκτοτε αποφάσισε να ανακαλύψει την αλήθεια για τους αμέτρητους θανάτους στο Χάνταμαρ και σε παρόμοια ιδρύματα.

Στις 10 Μαρτίου 1941 έγινε δεκτός στα SS καθώς οι υπηρεσίες δεν ανέτρεξαν στο ιστορικό του.

Το 1942 ο Κερτ Γκερστάιν διορίστηκε επικεφαλής του τμήματος Τεχνικής Απολύμανσης των SS, υπεύθυνος για τη βελτίωση των θαλάμων αερίων, αλλά και τον εφοδιασμό των στρατοπέδων με το εξαιρετικά τοξικό αέριο Zyklon Β.

Στα τέλη του καλοκαιριού του 1942, εστάλη σε αποστολή να μεταφέρει το Zyklon Β στους θαλάμους αερίων στην Πολωνία. Ο Γκερστάιν συγκλονίστηκε από αυτά που είδε και είχε πλέον μόνο μια επιθυμία: να μάθει όσα περισσότερα μπορούσε και να τα αποκαλύψει σε όλο τον κόσμο.

Τελικά αποφάσισε να ρισκάρει τη ζωή του για να ενημερώσει τους συμμάχους.

Τους περιέγραψε πώς οι Εβραίοι αναγκάζονταν να ξεντύνονται και πως πολλές φορές το ύψος των στοιβαγμένων παπουτσιών έφτανε τα 25 μέτρα, μετά έκοβαν τα μαλλιά των γυναικών και στη συνέχεια οι Εβραίοι οδηγούνταν στους θαλάμους αερίων.

Η αναφορά του Gerstein 

Ο Κερτ Γκερστάιν απεγνωσμένα προσπάθησε να ενημερώσει τον κόσμο για τις φρικαλεότητες:

“Βλέπω τα πάντα! Τις μητέρες με τα βρέφη στο στήθος τους να θηλάζουν, τα μικρά παιδάκια γυμνά, άντρες και γυναίκες γυμνούς. Μπαίνουν στους θαλάμους αερίων, άντρες των SS με δερμάτινα μαστίγια τους καθοδηγούν. Γεμίστε καλά τους θαλάμους, αυτή ήταν η οδηγία του επικεφαλής. 700 έως 800 άτομα σε 25 τετραγωνικά μέτρα. Περισσότεροι από τους μισούς ήταν παιδιά…”.

Ένα περιδέραιο έπεσε από ένα πεντάχρονο κορίτσι και ένα τρίχρονο αγοράκι το σήκωσε καθώς προχωρούσαν προς τον θάλαμο αερίων, όπου τα θύματα συνωστίζονταν τόσο πολύ ώστε δεν μπορούσαν να κινηθούν. Άντρες γυναίκες και παιδιά οδηγούνταν σε θάνατο, ενώ ο αξιωματικός των SS τους καθησύχαζε με ήρεμη φωνή ότι τίποτα κακό δεν θα τους συνέβαινε.

“Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να αναπνεύσετε βαθιά. Αυτό δυναμώνει τους πνεύμονες. Η βαθιά εισπνοή θα σας βοηθήσει να καταπολεμήσετε τις μεταδοτικές ασθένειες. Είναι μια καλή μέθοδος απολύμανσης.”

Όσοι από τα θύματα αναρωτιόντουσαν ποια θα είναι η μοίρα τους, ο επικεφαλής των SS τους καθησύχαζε ακόμα περισσότερο:

“Οι άντρες θα χτίσετε δρόμους και σπίτια, οι γυναίκες θα βοηθήσετε σε δουλειές του σπιτιού.”

Όταν έκλεισε η πόρτα, η μηχανή εκπομπής των αερίων παρουσίασε βλάβη στην ομαλή διοχέτευση του θανατηφόρου αερίου. Ενώ οι μηχανικοί προσπαθούσαν επιδιορθώσουν τη βλάβη, οι Εβραίοι περίμεναν το θάνατο, συνωστισμένοι ο ένας επάνω στον άλλον.

Ένας αξιωματικός των SS, ο Pfannenstiel, ο οποίος και επιβεβαίωσε την κατάθεση του Γκερνστάιν

αργότερα στην δίκη, κοίταζε απ’ έξω μέσα από το γυάλινο ματάκι της πόρτας και σχολίασε κυνικά ότι Εβραίοι έκλαιγαν όπως ακριβώς κάνουν στην συναγωγές…

Μετά από 2 ώρες αρκετοί άνθρωποι ήταν ακόμα ζωντανοί μέσα στον θάλαμο. Πέρασαν άλλα 25 λεπτά . Τώρα ήταν πολύ περισσότεροι νεκροί. Μετά από 28 λεπτά, μόνο λίγοι ήταν ακόμα ζωντανοί. Τέλος, μετά από 32 λεπτά, όλοι ήταν νεκροί. Τελικά όλοι πέθαναν σχεδόν όρθιοι, αφού δεν υπήρχε χώρος για να πέσουν τα πτώματα κάτω, έγραψε ο Κερτ Γκερστάιν στην κατάθεσή του.

Στη συνέχεια εξωτερικές πόρτες της αίθουσας άνοιξαν για να πάρουν τα πτώματα. Μέσα εκεί ήταν ολόκληρες οικογένειες. Κρατιόντουσαν ακόμα χέρι χέρι. Ήταν δύσκολο να τους ξεχωρίσεις, λόγω της ακαμψίας, μέχρις ότου να αδειάσει η αίθουσα για το επόμενο φορτίο, έγραψε ο Γκερστάιν.

Πριν πετάξουν τα πτώματα ανάμεσα σε μεγάλα χαντάκια, έψαχναν πρώτα για τιμαλφή, όπως για παράδειγμα χρυσά δόντια ή άλλα κοσμήματα, που άντρες και γυναίκες έκρυβαν στα απόκρυφα μέρη του σώματός τους.

Ο Γκερστάιν αναφέρει σχετικά με τη διαδικασία της επιλογής το πτωμάτων. Όσοι έχουν χρυσό στα αριστερά, όσοι δεν έχουν χρυσό στα δεξιά. Οδοντίατροι με ειδικό εξοπλισμό αφαιρούσαν τις χρυσές οδοντοστοιχίες.

Στη μέση στεκόταν ο Κρίστιαν Βιρτ, λοχαγός των SS και γενικός επιθεωρητής των στρατοπέδων εξόντωσης. Ψυχρά μου έδειξε ένα δοχείο γεμάτο δόντια και είπε: “Δες και μόνος σου πόσο χρυσό μαζέψαμε! Όλο αυτό το συγκεντρώσαμε μόνο χθες και προχθές.

Δεν μπορείς να φανταστείς τι βρίσκουμε κάθε μέρα. Δολάρια, διαμάντια, χρυσό. Θα το δεις και μόνος σου”.

Η καύση των πτωμάτων

“O Γκερστάιν αναγκάστηκε να παρακολουθήσει και το τελικό στάδιο της διαδικασίας. Πετούσαν τα πτώματα σε βαθιά, τεράστια χαντάκια που βρίσκονταν πολύ κοντά στους θαλάμους αερίων, ώστε να υπάρχει ευκολία στη μεταφορά. Του είπαν ότι τα σώματα πρήζονταν με τα δηλητηριώδη αέρια μετά από μερικές μέρες, γεγονός που σήκωνε το χώμα της ταφής έως και 10 μέτρα σε ύψος. Όταν υποχωρούσε το πρήξιμο, τότε τα περιέλουζαν με πετρέλαιο, ώστε να αποτεφρωθούν.

Ο Γκόραν Βον Ότερ ήταν ένας Σουηδός διπλωμάτης, που συνταξίδευε τυχαία με τον Γκερνστάιν σε ένα τρένο. Εκεί βρήκε την ευκαιρία και του ανέφερε την μαζική εξόντωση Εβραίων που είχε δει στο στρατόπεδο Μπέλζεκ και του ζήτησε να μεταφέρει αυτή την είδηση στην κυβέρνηση του στην Σουηδία. Η πληροφορία αρχικά θεωρήθηκε αβάσιμη, αλλά ο Γερμανός αξιωματικός επικοινώνησε ο ίδιος με τη Σουηδική πρεσβεία, για να καταγγείλει τα εγκλήματα πολέμου.

Ο Γκερνστάιν, με το τέλος του πολέμου, παραδόθηκε στους Γάλλους, οι οποίοι αρχικά τον αντιμετώπισαν με συμπάθεια λόγω της αντιναζιστικής του δράσης.

Τον έθεσαν υπό περιορισμό σε ένα ξενοδοχείο, όπου και έγραψε την περίφημη αναφορά του.

Στη συνέχεια φυλακίστηκε σε στρατιωτική φυλακή ως εγκληματίας πολέμου, όπου και αυτοκτόνησε τον Ιούνιο του 1945. 

Πηγές: deathcamps.org και The Gerstein Report

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Γιατί ο Γκέμπελς δηλητηρίασε όλα του τα παιδιά και αυτοκτόνησε; Πώς δικαιολόγησε ο Στάλιν το Σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία και γιατί οι Ναζί απαξίωσαν τον Σοβιετικό στρατό;...