Πως ξεκίνησε το “κυνήγι μαγισσών” στη Βρετανία. Η δίκη – παρωδία που οδήγησε στην κρεμάλα μια ολόκληρη οικογένεια με βασικό μάρτυρα ένα 9χρονο κορίτσι

Αύγουστος 1612. Δέκα άνθρωποι καταδικάζονται σε θάνατο με την κατηγορία της μαγείας σε μια μικρή κοινότητα της βορειοδυτικής Αγγλίας. Μάρτυρας-κλειδί στην υπόθεση ήταν ένα εννιάχρονο κορίτσι. Η κατάθεσή της μικρής έστειλε στην κρεμάλα τη μητέρα και όλα της τα αδέρφια.

Τον 17ο αιώνα, το κυνήγι μαγισσών ανά την Ευρώπη βρισκόταν στο απόγειό του. Ιδιαίτερα στην Αγγλία και τη Σκωτία, η τρέλα της καταδίωξής τους είχε ριζωθεί βαθιά στην κοινωνία, καθώς ενθαρρυνόταν από τον ίδιο τον βασιλιά. Ο Τζέιμς Α’ ανέβηκε στο θρόνο μετά το θάνατο της Ελισάβετ Α’ το 1603.

Στα χρόνια του ως πρίγκιπας είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Δαιμονολογία», στις σελίδες του οποίου πραγματευόταν τους τρόπους αναγνώρισης των μαγισσών και την τεράστια σημασία της εξόντωσής τους στις χριστιανικές κοινωνίες. Όταν έγινε βασιλιάς ανήγαγε το συγγραφικό του έργο σε απαράβατο εγχειρίδιο που όλοι οι υπήκοοι έπρεπε να ακολουθούν πιστά.

Μία από τις επικράτειες του βασιλείου του που επηρεάστηκε έντονα από τη μανία του βασιλιά Τζέιμς ήταν το Λάνκασιρ. Μάλιστα, η μικρή κοινότητα της βορειοδυτικής Αγγλίας έμελλε να μείνει στην ιστορία ως «η πόλη της κρεμάλας». Κι αυτό γιατί παρά το μέγεθος και τον πληθυσμό του, το Λάνκασιρ αποτέλεσε την δεύτερη πόλη με τις περισσότερες εκτελέσεις μαγισσών στην ιστορία της Αγγλίας. Μόνο το Λονδίνο ξεπερνά το ρεκόρ του.

Μία δυναστεία μαγισσών

Όταν ήρθε η ώρα να απολογηθεί, κατηγόρησε με τη σειρά της τις γειτόνισσες. Ανάμεσα στις δύο οικογένειες υπήρχε χρόνια διαμάχη και πιθανότατα η ηλικιωμένη άδραξε την ευκαιρία για να εκτονώσει το μένος της. Σταδιακά, ενώπιον του δικαστή Νόγουελ οδηγήθηκε τόσο η γειτονική οικογένεια, όσο και τα υπόλοιπα μέλη των Ντιβάις. Ανακρίθηκαν μάρτυρες και έγιναν εξονυχιστικοί έλεγχοι στα σπίτια.

Το δικαστήριο ξεκίνησε στις 18 Αυγούστου του 1612. Παρά τις ομολογίες και τις αλληλοκατηγορίες των υπόπτων, ο Ρότζερ Νόγουελ στηρίχθηκε σε μία κομβική κατάθεση. Ήταν η κατάθεση της 9χρονης Τζενέτ, της μικρότερης κόρης των Ντιβάις.

«Η μητέρα μου είναι μάγισσα και το ξέρω με σιγουριά. Έχω δει το πνεύμα της με τη μορφή ενός καφέ σκύλου, τον οποίο αποκαλεί Μπολ. Το σκυλί ρώτησε τι θα το ανάγκαζε να κάνει και εκείνη απάντησε ότι έπρεπε να την βοηθήσει να σκοτώσει». Βάσει της κατάθεσης της Τζενέτ καταδικάστηκαν σε θάνατο δέκα άτομα. Ανάμεσα σε αυτά βρισκόταν η γιαγιά, η μητέρα και τα δύο μεγάλα αδέρφια της.

Το περιστατικό αυτό είναι μοναδικό στα βρετανικά δικαστικά χρονικά. Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, οι καταθέσεις ανηλίκων και δη μικρών παιδιών, δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψιν σε τόσο σημαντικές υποθέσεις.

Το Λάνκασιρ σήμερα

Ο πύργος του Μάλκιν, το επιβλητικό κτίσμα όπου διέμενε η οικογένεια Ντιβάις, δεν υπάρχει σήμερα. Στο οικόπεδο όπου ήταν χτισμένο απλώνεται μία φάρμα. Τα τελευταία χρόνια, αρχαιολόγοι και μελετητές διεξάγουν ενδελεχείς έρευνες προκειμένου να εντοπίσουν στοιχεία για τα γεγονότα του 1612.

Πράγματι, οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως αντικείμενα, όπως πιάτα, πήλινα δοχεία και οικιακά σκεύη που χρονολογούνται περί το 1600.

Οι έρευνες συνεχίζονται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι περίπου στο σημείο όπου αρχίζει να απλώνεται το οικόπεδο των Ντιβάις, στέκει ένα μεγάλο δέντρο, του οποίου τα κλαδιά είναι μονίμως στολισμένα. Οι ντόπιοι σήμερα γνωρίζουν την ιστορία του τόπου τους και θυμούνται τους άδικους θανάτους εκατοντάδων «μαγισσών» 400 χρόνια πριν. Έτσι, οι περαστικοί συνηθίζουν να κρεμούν συμβολικά στολίδια, φρούτα και σημειώματα προς τιμήν των δέκα κρεμασμένων από την ιστορική δίκη και κατ’ επέκταση όσων άλλων χάθηκαν άσκοπα εξαιτίας της μανίας του μεσαίωνα.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Facebook

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Οι μάγισσες του Σάλεμ». Μύθος ή πραγματικότητα ότι τις έκαιγαν ζωντανές; Μέχρι πότε η πρακτική μαγείας ήταν αποδεκτή και τι απέγινε ο λαός του Σάλεμ