Πώς βγήκε η φράση «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»; Ο “Κομπαστής Ανήρ” που την πάτησε, όταν του “έφεραν” τη Ρόδο στην αυλή του

Η φράση, “ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα” χρησιμοποιείται για να προκαλέσουμε κάποιον, ώστε να αποδείξει αυτό για το οποίο καυχιέται.

Η έκφραση, που έχει συνδεθεί με το νησί των Ιπποτών και χρησιμοποιείται ακόμα και σαν «λογότυπο» της περιοχής σε τουριστικά είδη, προέρχεται από τον μύθο του Αισώπου, «Ανήρ Κομπαστής», ο άντρας δηλαδή, που καυχιέται.

Σύμφωνα με τον μύθο, ένας Αθηναίος αθλητής κατά την αρχαιότητα, υποστήριζε ότι είχε κάνει ένα πολύ μεγάλο άλμα στη Ρόδο.

Το νησί δεν επιλέχτηκε τυχαία, καθώς βρισκόταν μακριά από την Αθήνα και ήταν δύσκολο για κάποιον να πάει εκεί, ώστε να εξακριβώσει τα λεγόμενα του αθλητή.

Ο ίδιος, όμως, προέτρεπε τους καχύποπτους να πάνε στη Ρόδο και να ρωτήσουν αυτόπτες μάρτυρες του άλματος.

Κάτι τέτοιο, όμως την εποχή εκείνη ήταν σχεδόν ακατόρθωτο, αφού δεν υπήρχαν καν μεταγωγικά πλοία και τα ταξίδια γίνονταν με τα εμπορικά.

Καθώς ο αθλητής επέμενε και καυχιόταν, ένας άλλος Αθηναίος, κάποια στιγμή τον προκάλεσε να επαναλάβει το άλμα του.

Για να τον χλευάσει μάλιστα, πήγε σε ένα σκάμμα και έγραψε τη λέξη Ρόδος και του είπε: «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα».

Με την πάροδο του χρόνου, η έκφραση έγινε «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα», αλλά το νόημα παρέμεινε ίδιο.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”:

«Μου έφυγε το καφάσι»,

«Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει»,

«Κάνε τουμπεκί»,

«Νισάφι πια».

Πώς βγήκαν οι φράσεις που χρησιμοποιούμε συχνά και έχουν τουρκική προέλευση