Πώς οι Ζουλού σκότωσαν τον μοναδικό γιο του Ναπολέοντος Γ’ Βοναπάρτη, που πολεμούσε για το βρετανικό στρατό!

Πως μία μικρή ομάδα Ζουλού, δίχως να το γνωρίζει, έβαλε τυπικό τέλος στη δυναστεία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη σκοτώνοντας τον τελευταίο διάδοχό του. Η ιστορική ειρωνεία: σκοτώθηκε πολεμώντας στις τάξεις του βρετανικού στρατού και φορώντας στολή Βρετανού αξιωματικού!

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Ο τελευταίος διάδοχος του Ναπολέοντα

Ο πρίγκιπας Λουδοβίκος-Ναπολέων ήταν ο μοναδικός γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ’ Βοναπάρτη της Γαλλίας. Υποτίθεται ότι θα ήταν συνεχιστής της δυναστείας που είχε ιδρύσει ο Μέγας Ναπολέων. Όμως, το 1870 ο πατέρας του Λουδοβίκου-Ναπολέοντα καθαιρέθηκε και εξορίστηκε στη Βρετανία και η Γαλλία έγινε δημοκρατία. Ο 14χρονος Λουδοβίκος-Ναπολέων ακολούθησε τον πατέρα του στην εξορία.

Από μικρό παιδί φορούσε στρατιωτικές στολές και έτσι ήθελε να γίνει επαγγελματίας στρατιωτικός. Σε ηλικία 16 ετών εισήλθε ως σπουδαστής στη βρετανική Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία. Μετά την αποφοίτησή του, υπηρέτησε στο βρετανικό πυροβολικό με τον βαθμό του υπολοχαγού.

Ο Πόλεμος των Ζουλού

Το 1879 ξέσπασε ο πόλεμος της Βρετανίας με το βασίλειο των Ζουλού στη νότια Αφρική. Ο 23χρόνος Λουδοβίκος Ναπολέων  ζήτησε να τον στείλουν να πολεμήσει με τους Βρετανούς.

Ο πατέρας του Λουδοβίκου-Ναπολέοντα είχε ήδη πεθάνει, και κάποια μέλη της βρετανικής κυβέρνησης σκέφτονταν ότι θα μπορούσαν να  τον χρησιμοποιούν ως πιόνι στις βρετανογαλλικές σχέσεις. Υπήρχαν αρκετοί Γάλλοι που τον έβλεπαν ως «αυτοκράτορα» και συνεχιστή του Μεγάλου Ναπολέοντα. Μάλιστα, τον αποκαλούσαν «Ναπολέων Δ΄».

Έτσι, η βρετανική κυβέρνηση δεν έδωσε άδεια στον Λουδοβίκο-Ναπολέοντα να πολεμήσει τους Ζουλού. Αυτός τότε έβαλε ως μέσο τη μητέρα του, Ευγενία, πρώην αυτοκράτειρα της Γαλλίας, για να πετύχει το στόχο του. Ήταν φίλη με τη Βρετανίδα βασίλισσα, Βικτώρια και σε μία ιδιωτική τους συνάντηση της μετέφερε την επιθυμία του γιου της.

Η Βικτώρια κανόνισε ο Λουδοβίκος-Ναπολέων να ταξιδέψει στη νότια Αφρική ως «ειδικός παρατηρητής». Αυτό σήμαινε ότι θα συμμετείχε στις επιχειρήσεις του βρετανικού στρατού, αλλά την ίδια στιγμή θα κρατιόταν μακριά από τις μάχες στην πρώτη γραμμή.

Ο Λουδοβίκος Ναπολέων στον πόλεμο

Ο Λουδοβίκος-Ναπολέων έφθασε στη νότια Αφρική τον Απρίλιο του 1879. Η έκβαση του πολέμου ήταν ακόμη αμφίρροπη, καθώς οι Βρετανοί είχαν ηττηθεί από τους Ζουλού, πριν από δυόμισι μήνες στη Μάχη της Ισαντλουάνα, αλλά είχαν κερδίσει σημαντική νίκη εναντίον ενός μεγάλου στρατού της Ζουλού στο Ρορκς Ντριφτ. Πρόκειται για τη μάχη που απαθανατίστηκε στην ταινία του 1964 «Ζουλού», με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κέιν.

Ο Λουδοβίκος-Ναπολέων παρουσιάστηκε στον Λόρδο Τσέλμσφορντ, ανώτατο διοικητή των βρετανικών δυνάμεων στον πόλεμο κατά των Ζουλού. Ο Τσέλμσφορντ δεν ήξερε τι να κάνει με τον άπειρο και ενθουσιώδη υπολοχαγό του πυροβολικού με το «βαρύ» όνομα και τα μεγάλα μέσα. Αποφάσισε να τον τοποθετήσει ως αξιωματικό σύνδεσμο μεταξύ του επιτελείου του και του διοικητή του αποσπάσματος των μηχανικών του εκστρατευτικού σώματος, συνταγματάρχη Χάρισον. Με τον τρόπο αυτό ο στρατηγός Τσέλμσφορντ ήλπιζε ότι ο Γάλλος πρίγκιπας θα ήταν αρκετά απασχολημένος αλλά ταυτόχρονα μακριά από τις μάχες.

Ο συνταγματάρχης Χάρισον

Την εποχή εκείνη, ο βρετανικός στρατός προωθούνταν προς την πρωτεύουσα των Ζουλού, Ουλούντι. Ο Λουδοβίκος-Ναπολέων ήταν μαζί με το απόσπασμα των μηχανικών υπό τον συνταγματάρχη Χάρισον όταν στρατοπέδευσαν μαζί με το ιππικό και το πεζικό που προήλαυναν στο Ουλούντι.

Ο Χάρισον ήταν επιφορτισμένος να προσέχει τον Λουδοβίκο-Ναπολέοντα και να διασφαλίσει ότι θα ήταν πάντα μακριά από τους Ζουλού και τον κίνδυνο. Όμως, ο νεαρός Γάλλος πρίγκιπας πίεζε συνέχεια τον Άγγλο συνταγματάρχη να τον στείλει σε κάποια πολεμική αποστολή. Έτσι αποφάσισε την 1^η Ιουνίου 1879 να επιτρέψει στον Λουδοβίκο-Ναπολέοντα να ηγηθεί ενός αποσπάσματος ιππικού που θα έκανε αναγνώριση σε εχθρική περιοχή. Ο Χάρισον είχε πληροφορίες ότι στη συγκεκριμένη περιοχή οι Ζουλού είχαν αποχωρήσει και ήταν ασφαλής για τους άνδρες του. Για παν ενδεχόμενο, αποφάσισε το απόσπασμα αυτό να ήταν αριθμητικά ιδιαίτερα ενισχυμένο, ώστε να προστατεύσει τον Γάλλο πρίγκιπα αν χρειαζόταν. Ανέθεσε σ’ ένα υπολοχαγό, ονόματι Κάρεϋ, να γίνει η «σκιά» του Λουδοβίκου-Ναπολέοντα και να τον προσέχει όλη την ώρα,

Η μοιραία αποστολή

Όμως, ο ανυπόμονος Λουδοβίκος-Ναπολέων έφυγε νωρίς το πρωί από το στρατόπεδο των Βρετανών με τον Κάρεϋ και άλλους επτά ιππείς, δίχως να περιμένει να συγκεντρωθούν οι υπόλοιποι που θα τον συνόδευαν. Το μεσημέρι αποφάσισαν να ξεκουραστούν και να ταΐσουν τα άλογά τους στην περιοχή Nqutu. Εκεί δέχθηκαν ξαφνική επίθεση από περίπου 40 Ζουλού οπλισμένους με τουφέκια και λόγχες.

Μέσα στο πανικό του, ο Λουδοβίκος-Ναπολέων δεν ανέβηκε σωστά στο άλογο του. Το αποτέλεσμα ήταν να τον σύρει για περίπου 100 μέτρα και να τον ποδοπατήσει. Οι Ζουλού επιτέθηκαν στον πεσμένο και τραυματισμένο πρίγκιπα, ο οποίος πολέμησε για ώρα με το περίστροφό του καθώς και με μία λόγχη των Ζουλού που έβγαλε από το πόδι. Στο τέλος τον περικύκλωσαν και τον έσφαξαν. Όταν βρέθηκε αργότερα η σορός του, έφερε 18 τραύματα από μαχαίρια και λόγχες.

Από τους οκτώ Βρετανούς που συνόδευαν τον Λουδοβίκο-Ναπολέοντα, τρεις σκοτώθηκαν μαζί του. Ο υπολοχαγός Κάρϋ και άλλοι τέσσερις κατάφεραν να γυρίσουν στο στρατόπεδο, αφού έδωσαν σκληρή μάχη με τους Ζουλού. Ο Κάρεϊ πέρασε από στρατοδικείο για πλημελή εκτέλεση των καθηκόντων του, αλλά αθωώθηκε.

Ήταν ο θάνατός του προβοκάτσια;

Ο θάνατος του Λουδοβίκου-Ναπολέοντα Βοναπάρτη προκάλεσε σκάνδαλο. Κάποιες θεωρίες συνωμοσίας κυκλοφόρησαν ότι οι Βρετανοί είχαν κανονίσει εσκεμμένα τον θάνατό του ως χάρη στη γαλλική δημοκρατική κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό έβγαινε από τη μέση μία εν δυνάμει απειλή, αφού πολλοί βοναπαρτιστές στη Γαλλία τον θεωρούσαν «νόμιμο» αυτοκράτορά τους. Όμως, δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να επιβεβαιώνει τη θεωρία.

Γεγονός είναι ότι μία μικρή ομάδα Ζουλού έβαλε τέλος στη δυναστεία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη σκοτώνοντας τον τελευταίο διάδοχο του, ο οποίος πολεμούσε στις τάξεις του βρετανικού στρατού!