Πώς οι Βιετγκόνγκ παγίδευσαν μέσα στη ζούγκλα ένα τάγμα αμερικανών, αλλά ηττήθηκαν μετά από μάχη τριών ημερών. Η αναμέτρηση έγινε ταινία με τον Μελ Γκίμπσον

Μια από τις πιο φονικές μάχες του Βιετνάμ με χιλιάδες θύματα ήταν αυτή στην κοιλάδα Ία Ντραγκ, όπου οι αμερικανοί σημείωσαν την πρώτη νίκη τους κατά των Βιετκόνγκ. Στην φονική αναμέτρηση αναδείχθηκε ως ηγετική φυσιογνωμία ο συνταγματάρχης Τζώρτζ Χαλ Μούρ, ο οποίος έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Μέλ Γκίμπσον.

Στην ταινία “Ήμασταν κάποτε στρατιώτες” οι αμερικανοί στρατιώτες υπό τη διοίκηση του σκληροτράχηλου συνταγματάρχη Μουρ, βρίσκονται παγιδευμένοι στη βιετναμέζικη ζούγκλα και δίνουν την πρώτη αιματηρή μάχη ανάμεσα στον αμερικανικό στρατό και 2000 Βιετκόγκ. Παρά την απειρία και το νεαρό της ηλικίας τους αγωνίστηκαν με ηρωισμό για τρεις ημέρες.

Ο Τζώρτζ Χαλ Μούρ γεννήθηκε το 1922 στο Κεντάκι των ΗΠΑ και ήταν μέλος μιας τετραμελούς οικογένειας. Από μικρός του άρεσε η στρατιωτική ζωή και το όνειρο του ήταν να γίνει αξιωματικός. Η οικογένεια του δεν είχε οικονομική άνεση και έτσι ο Μουρ παράλληλα με το σχολείο δούλευε και στη βιβλιοθήκη της αμερικανικής γερουσίας. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 1940 και συνέχισε τις σπουδές στο πανεπιστήμιο George Wasinghkton. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Να γίνει στρατιωτικός. Αρχικά επιλέχθηκε να φοιτήσει στην αμερικανική σχολή ναυτικών δοκιμών. Όμως η επιθυμία του να βρεθεί στο στρατό ήταν μεγάλη και ζήτησε από το διευθυντή του πανεπιστημίου να μεσολαβήσει για να εισαχθεί στο West Point. Το 1945 αποφοίτησε από το West Point με το βαθμό του ανθυπολοχαγού, παρόλα αυτά δεν εγκατέλειψε τις σπουδές του. Συνέχισε κανονικά τη φοίτηση του στο πανεπιστήμιο «George Wasinqhton», όπου απέκτησε και το πτυχίο στο τομέα των διεθνών σχέσεων.

Η στρατιωτική του καριέρα

Ο Χάλ Μούρ υπηρέτησε αρχικά στην Ιαπωνία , το 1948 πήρε μετάθεση για την 82^η αερομεταφερόμενη μεραρχία και εκπαιδεύτηκε ως αλεξιπτωτιστής. Το 1952 ο Χαλ Μουρ έλαβε μέρος στο πόλεμο της Κορέας, υπηρετώντας στο 17^ο σύνταγμα πεζικού. Μετά το πόλεμο επέστρεψε στο West Point όπου ξανά φοίτησε για 3 χρόνια , μελετώντας σε βάθος τις νέες τακτικές πολέμου του πεζικού. Συνειδητοποίησε ότι πλέον οι αερομεταφερόμενες δυνάμεις έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στο πόλεμο εκείνη την εποχή. Έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια εκσυγχρονισμού του τρόπου , με τον οποίο μάχονταν τα αερομεταφερόμενα τμήματα του αμερικανικού στρατού.

Η δράση του στο πόλεμο του Βιετνάμ

Το 1965 ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε την αποστολή αερομεταφερόμενων δυνάμεων στο Βιετνάμ. Ο Χάλ Μούρ ανέλαβε διοικητής του 1^ου τάγματος τoυ 7^ου συντάγματος αλεξιπτωτιστών. Πριν την αναχώρηση του τάγματος , ο Μούρ μίλησε στους στρατιώτες του. Εκεί τους υποσχέθηκε ότι θα είναι ο πρώτος που θα ριχτεί στο πεδίο της μάχης και ο τελευταίος που θα φύγει από αυτό.

Στις 14 Νοεμβρίου ο συνταγματάρχης Χαλ Μούρ και οι άντρες του έδωσαν τη πρώτη μεγάλη μάχη στο Βιετνάμ ,στη περιοχή του Ιά Ντράγκ. Εκεί αντιμετώπισε 2.000 Βιετκόνγκ οι οποίοι περικύκλωσαν τα στρατεύματα του Μουρ. Ο Αμερικανός συνταγματάρχης δεν εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης , παρότι του ζητήθηκε δυο φορές από την ηγεσία του αμερικανικού στρατού. Οι Αμερικανοί παρότι νίκησαν έχασαν 79 στρατιώτες, πολλοί εκ των οποίων ήταν μετανάστες. Η κοιλάδα Ια Ντράγκ ονομάστηκε μετά τη μάχη “κοιλάδα του θανάτου” καθώς Βιετκόνγκ έχασαν πάνω από 1.800 στρατιώτες.

Η δράση του μετά τη μάχη στη κοιλάδα Ια Ντράγκ

Ο Χάλ Μουρ με την επιστροφή του στις ΗΠΑ έκανε μεταπτυχιακό στις διεθνείς σχέσεις, ενώ ανέλαβε ανώτερες θέσεις στο αμερικανικό γενικό επιτελείου στρατού. Το 1969 του διορίστηκε αναπληρωτής διοικητής της 8^ης αμερικανικής στρατιάς στη Κορέα. Επιφορτίστηκε με την καταπολέμηση των ναρκωτικών και των φυλετικών διακρίσεων στις τάξεις του αμερικανικού στρατού στη Κορέα. Αυστηροποίησε τις ποινές για αδικήματα ρατσισμού στις τάξεις του στρατεύματος, ενώ ανέπτυξε διάφορα αθλητικά προγράμματα στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις.

Προσωπική ζωή

Ο Χάλ Μουρ παντρεύτηκε την Τζούλια Μούρ το 1949 από τη πολιτεία της Καρολίνας και απέκτησαν 5 παιδιά. Η γυναίκα του φρόντιζε σε όλη τη ζωή τις χήρες και τα ορφανά των αντρών του Μούρ. Μάλιστα στη διάρκεια της μάχης παρέδιδε η ίδια τις ειδοποιήσεις για το χαμό των αντρών του Χαλ Μούρ ενώ έδωσε το παρόν σε όλες τις κηδείες των Αμερικανών που σκοτώθηκαν στην επαρχία Ιά Ντράγκ. Ο Χαλ Μούρ πέθανε σε ηλικία 95 ετών στις 10 Φεβρουαρίου 2017.

Στη μεγάλη Οθόνη

Η ιστορία του Χαλ Μούρ ενέπνευσε το Χόλυγουντ και έγινε ταινία με τον Μέλ Γκίμπσον. Το  “Ήμασταν κάποτε στρατιώτες” ( We were Soldiers) βασίστηκε στο ομότιμο βιβλίο του πολεμικού  ανταποκριτή Τζό Γκαλόγουεη ο οποίος κάλυψε δημοσιογραφικά τη μάχη, ενώ έλαβε μέρος και σε αυτή. Η ταινία περιγράφει αρκετά από τα γεγονότα που παρουσιάζονται στο βιβλίο, ωστόσο μερικές σκηνές δεν είναι απόλυτα ακριβείς.

Το κυριότερο μειονέκτημα της ταινίας είναι ότι για ακόμα μια φορά ,γίνεται προσπάθεια να δικαιολογηθεί , η εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ παρουσιάζοντας μόνο το δράμα των οικογενειών αλλά και των ίδιων των Αμερικανών στρατιωτών , χωρίς να περιγράφονται το πόσο υπέφεραν οι Βιετναμέζοι στρατιώτες, αλλά κυρίως οι οικογένειες των νεκρών Βιτκόνγκ οι οποίες αποτελούν τα πραγματικά θύματα αυτού του πολέμου.

Διαβάστε επίσης στην ΜτΧ: Έζησε για δεκαετίες με μια σφαίρα καρφωμένη στο μέτωπό του. Ο βετεράνος του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου που όλοι νόμιζαν ότι ήταν νεκρός. Πώς κατάφερε να επιζήσει