Η κορυφή του Καϊμακτσαλάν όπου οι Σέρβοι νίκησαν τους Βούλγαρους και πήραν πίσω την πατρίδα τους. Η βοήθεια των Ελλήνων

Το 1915 ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και υπήρχαν τρία ανοιχτά μέτωπα συγκρούσεων. Το δυτικό, όπου οι Βρετανοί με τους Γάλλους είχαν εμπλακεί σε ένα πόλεμο χαρακωμάτων κόντρα με τον γερμανικό στρατό.

Το Ανατολικό, όπου  οι Γερμανοί πολεμούσαν εναντίον των Ρώσων και το μέτωπο στα Βαλκάνια με επίκεντρο την Θεσσαλονίκη, όπου οι δυνάμεις της Αντάντ είχαν στραφεί εναντίον των Βουλγάρων.

 Το αποκαλούμενο Μακεδονικό μέτωπο βόρεια της Θεσσαλονίκης σχηματίστηκε μετά την προσπάθεια των Αγγλογάλλων να βοηθήσουν τους Σέρβους να αποκρούσουν την συντονισμένη επίθεση Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας και Βουλγαρίας.

Η Στρατιά της Ανατολής -όπως ονομαζόταν ο συμμαχικός στρατός της Αντάντ- έφθασε καθυστερημένα και δεν μπόρεσε να αποτρέψει την πτώση της Σερβίας. Ετσι οι σύμμαχοι παρατάχθηκαν στην βόρειο Ελλάδα για να αντιμετωπίσουν τον βουλγαρικό στρατό, ο οποίος κατάφερε, εκτός από την Σερβία και τα Σκόπια, να εισχωρήσει στην Ανατολική Μακεδονία μέχρι την Καβάλα.

Η Σόφια είχε παρατάξει στο βόρειο τομέα του μετώπου μια στρατιά συνολικής δύναμης 300.000 άντρων. Τους Βουλγάρους ενίσχυαν μονάδες του Γερμανικού στρατού και της Αυστροουγγαρίας, οι οποίες όμως είχαν βοηθητικό ρόλο. Απέναντι τους είχε παραταχθεί η στρατιά Ανατολής, υπό γαλλική διοίκηση.

Στη συμμαχική στρατιά πέρα από γαλλικές δυνάμεις συμπεριλαμβάνονταν σερβικές, αγγλικές, ρώσικες, ιταλικές και από το 1916 και ελληνικές, με στρατεύματα της Εθνικής Άμυνας.

Η μάχη στο Καϊμακτσαλάν, κορυφή Προφήτης Ηλίας

Η μάχη του Καιμακτσαλάν αποτελεί σπάνια περίπτωση στην στρατιωτική ιστορία όπου οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές συγκρούστηκαν σε τόσο μεγάλο υψόμετρο.

Το Καϊμακτσαλάν αποτελεί τη 3^η μεγαλύτερη οροσειρά της Ελλάδας με ύψος 2.524 μέτρων. Βρίσκεται στα σύνορα με τα Σκόπια, ΒΔ της Έδεσσας.

Η ευρύτερη περιοχή είχε καταληφθεί το 1916 από τον βουλγαρικό στρατό, που είχε εγκαταστήσει σειρές χαρακωμάτων. Ταυτόχρονα δημιούργησε και βάσεις πυροβολικού. Η κορυφή του Προφήτη Ηλία άλλαξε πολλές φορές χέρια μέχρι να την καταλάβουν οριστικά οι Σέρβοι στις 30 Σεπτεμβρίου του 1916.

Οι Σέρβοι έχασαν περίπου 10.000 στρατιώτες και οι βουλγαρικές μονάδες 3.000 άνδρες. Στρατηγικά η μάχη δεν ενίσχυσε τον αγώνα των συμμάχων εξαιτίας του επικείμενου χειμώνα που καθιστούσε περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις σχεδόν αδύνατες. Οι Σερβικές μεραρχίες αποδεκατίστηκαν.  

Όταν το 1918 ανατέθηκε στον γάλλο στρατηγό Φρανσέτ ντ’ Εσπερέ η διοίκηση των συμμαχικών στρατευμάτων στη Μακεδονία, κατάρτισε νέο σχέδιο επίθεσης κατά των Βουλγάρων. Για το σκοπό αυτό εισηγήθηκε στον Γάλλο πρωθυπουργό Κλεμανσώ να χορηγήσει δύο σημαντικά δάνεια στην Ελλάδα για την ενίσχυση και ανασυγκρότηση του στρατού της. Στην συνέχεια έλαβε την άδεια να προχωρήσει στην μεγάλη επίθεση.

Ο ντ’ Εσπεραί αποφάσισε να μεταφέρει βαρύ γαλλικό πυροβολικό στη κορυφή Φλόκα σε ύψος 2300 μέτρων!

Στις 14 Σεπτεμβρίου, οι Σύμμαχοι προχώρησαν σε κανονιοβολισμό και ξεκίνησαν τη μάχη του Ντόμπρο Πόλε (Καλή Πεδιάδα) στο Καϊμακτσαλάν. Την επίθεση ανέλαβαν να φέρει σε πέρας δύο Γαλλικές Μεραρχίες Πεζικού και η Σέρβικη Μεραρχία Σουμάντια. Στη δεύτερη γραμμή παρατάχθηκαν ακόμα δύο σέρβικες μεραρχίες, η Τίμοκ και η Γιούγκοσλαβ.

Οι Σέρβοι έδιναν υπό τον στρατηγό Ζιβόιν Μίσιτς την πιο κρίσιμη μάχη του πολέμου και έπρεπε να υπερκεράσουν την άμυνα της βουλγαρικής στρατιάς για να ξαναπάρουν πίσω την πατρίδα τους. Και τα κατάφεραν.

Μετά  την ήττα τους στο Ντόμπρο Πόλε και τη συμμαχική προώθηση, ο βουλγαρικός στρατός επιχείρησε οργανωμένη υποχώρηση. Το βουλγαρικό μέτωπο δυτικά του Αξιού και της Δοϊράνης άρχισε να καταρρέει.

Η βρετανική αεροπορία τους κατεδίωκε και ο ελληνικός στρατός τους έτρεπε σε φυγή. Χάρη στην ελληνική διείσδυση οι σύμμαχοι κατάφεραν να μπουν στα Σκόπια και να εγκλωβίσουν τους αντιπάλους.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Γιώργος Θηβαίος. Έψαχνε όλη του τη ζωή τον γερμανό στρατιώτη που του έσωσε τη ζωή. Όταν τον βρήκε είχε πεθάνει. Η συγκινητική ιστορία από τη μάχη των Οχυρών.