Πώς ο Βολταίρος έγινε πάμπλουτος, όταν κέρδισε το λαχείο με μια καλοστημένη κομπίνα. Ο καθοριστικός ρόλος ενός μαθηματικού φίλου του

Το 1729, ο νεαρός Φρανσουά Μαρί Αρουέτ ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο “Βολταίρος” μόνο ανάμεσα στους αναγνώστες του, οι οποίοι ήταν περιορισμένοι.

Έψαχνε απεγνωσμένα χρήματα για να ζήσει, γιατί ήθελε να αφοσιωθεί εξ’ ολοκλήρου στη συγγραφή, η οποία δεν εξασφάλιζε πολλά έσοδα.

Τη λύση έδωσε ο μαθηματικός Σαρλ Μαρί ντε λα Κονταμίν, ο οποίος του εκμυστηρεύτηκε ότι γνώρισε ένα νόμιμο τρόπο να γίνουν αφάνταστα πλούσιοι.

Μεγάλο μέρος των εσόδων της Γαλλίας προέρχονταν από ομόλογα, αλλά το 1727, η κυβέρνηση μείωσε το επιτόκιο για να εξοικονομήσει χρήματα.

Αποτέλεσμα ήταν να πέσει η αξία των ομολόγων και η οικονομία της χώρας ζημιώθηκε.

Για να επανορθώσει τη ζημιά, ο υπουργός Οικονομικών, Πελετιέρ-Ντεφόρτ αποφάσισε ότι όποιος είχε ομόλογα θα μπορούσε να αγοράσει λαχεία και αν κέρδιζε, θα έπαιρνε πίσω την ονομαστική αξία των ομολόγων και 500 χιλιάδες λίρες.

Κάθε Γάλλος μπορούσε να αγοράσει ένα λαχείο για κάθε ομόλογο που κατείχε, στο ένα χιλιοστό της αξία του ομολόγου.

Δηλαδή, αν κάποιος είχε αγοράσει ομόλογο αξίας 10 χιλιάδων λιρών, το λαχείο έκανε 10 λίρες και αν είχε ομόλογο αξίας χιλίων λιρών, τότε θα αγόραζε το λαχείο με 1 λίρα.

Οι πιθανότητες να κερδίσει ήταν ακριβώς οι ίδιες, ανεξάρτητα από την τιμή του λαχείου.

Το σχέδιο του Κονταμίν ήταν εξαιρετικά απλό: θα αγόραζαν πολλά ομόλογα των χιλίων λιρών και θα τα χρησιμοποιούσαν για να πάρουν τα πιο φτηνά λαχεία.

Επειδή η τιμή τους ήταν τόσο χαμηλή, μπορούσαν να αγοράσουν όλα τα λαχεία που κυκλοφορούσαν, να εξασφαλίσουν τη νίκη τους και τα κέρδη τους θα υπερκάλυπταν τα έξοδα τους.

Όμως, οι πωλητές λαχείων ήταν λίγοι και συγκεκριμένοι και θα παρατηρούσαν αμέσως αν κάποιος αγόραζε πολλά λαχεία μαζί.

Το πρόβλημα λύθηκε όταν ο Βολταίρος ήρθε σε συνεννόηση με έναν απ’ τους πωλητές και του υποσχέθηκε ποσοστό από τα κέρδη.

Το σχέδιο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και σύντομα ο Βολταίρος και οι συνεργάτες του κολυμπούσαν στο χρήμα.

Οι αρχές δεν άργησαν να τους εντοπίσουν.

Ο κόσμος συνήθιζε να γράφει ευχές και αφιερώσεις στο πίσω μέρος των λαχείων και το ίδιο έκανε κι ο Βολταίρος.

Με μόνη διαφορά ότι οι ευχές του ήταν λίγο πιο ειρωνικές απ’ τις συνηθισμένες: «Να ζήσει ο Πελετιέρ-Ντεφόρτ!», «Στην υγεία της καλής ιδέας του Σαρλ Μαρί ντε λα Κονταμίν!»

Οι ίδιες ευχές επαναλαμβάνονταν σε όλα τα λαχεία και μετά από λίγο καιρό, οι αρχές αντιλήφθηκαν την κομπίνα.

Βρήκαν τον Κονταμίν και μέσω αυτού, τους υπόλοιπους συνεργάτες.

Έκλεισαν τη λοταρία, αλλά το βασιλικό συμβούλιο δεν μπόρεσε να ακυρώσει τα κέρδη τους, γιατί το κόλπο του Κονταμίν μπορεί να ήταν ανορθόδοξο, αλλά δεν ήταν παράνομο.

Ο Βολταίρος έγινε τόσο πλούσιος που μπορούσε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή κειμένων, χωρίς να χρειάζεται να λογοκρίνει τις απόψεις του για να γίνει πιο εμπορικός και να ασκεί ανενόχλητος κριτική σε βασιλιάδες και πολιτικούς, επειδή δεν είχε ανάγκη τα χρήματά τους.

Ίσως ο Διαφωτισμός οφείλει πολλά στο έξυπνο σχέδιο του Κονταμίν!

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Γιατί ο Βολταίρος δεν είπε ποτέ τη φράση: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Τα εισαγωγικά που έβαλε λανθασμένα η βιογράφος του και η συγγνώμη που ήρθε μετά από 33 χρόνια…