Πως ο Θεόδωρος Σκαγιάς έγινε ο πατέρας του μπλε σχολικού τετραδίου. “Σήμερα παραγγέλνεις, αύριο το έχεις” ήταν η φράση του

“Σήμερα παραγγέλνεις, αύριο το έχεις”

Αυτό ήταν το μότο του “πατέρα των μπλε τετραδίων” και ιδρυτή της εταιρείας SKAG, Θεόδωρου Σκαγιά, που έφυγε από τη ζωή στις 7 Δεκεμβρίου του 2021.

Όλα ξεκίνησαν το 1956, όταν δημιούργησε την επιχείρηση με την επωνυμία “Θ. Κ. ΣΚΑΓΙΑΣ”, τη γνωστή σήμερα “SKAG” ενώ στις αρχές της δεκαετίας 1960 κατασκεύασε το πλαστικό τετράδιο SUPER ΔΙΕΘΝΕΣ με την πλαστική περαστή ετικέτα.

Η κόρη του και διευθύνουσα σύμβουλος της επιχείρησης, Πόπη Σκαγιά, περιέγραψε τα πρώτα επιχειρηματικά βήματα στη “Μηχανή του Χρόνου”:

“Ο πατέρας μου ξεκίνησε ως μηχανικός στην εταιρεία “Καφετζόπουλος”, που έφτιαχνε τετράδια. Ήταν πραγματικά πολύ καλός στη δουλειά του. Μπορούσε να υπολογίσει και να κόψει τα χαρτιά ενώ έφτασε στο σημείο να δίνει συμβουλές στο αφεντικό του, για το πως θα βελτιστοποιήσουν το μέγεθος και την ποιότητα του χαρτιού”.

Το εργαστήριο κάτω από το σπίτι στους Αμπελοκήπους

Ο Θεόδωρος Σκαγιάς αγαπούσε αυτό που έκανε. Το καλοκαίρι του 1956, στα 24 χρόνια του, με πολύ μεράκι αλλά ελάχιστα μέσα, αποφάσισε να ανοίξει τη δική του επιχείρηση παραγωγής τετραδίων.

“Πήρε πρώτα μια ρηγωτική μηχανή, μετά μια γκιλοτίνα που έκοβε το χαρτί, μετά μια ραπτική και έτσι ξεκίνησε σιγά σιγά τη δική του οικοτεχνία, στην οδό Σεβαστοπούλου στους Αμπελόκηπους. Κάτω από το σπίτι που έμενε”, περιγράφει η κόρη του, Πόπη Σκαγιά.

Οι πρώτοι του συνεργάτες ήταν τα αδέρφια του και η γυναίκα του, Άννα Χατζηχριστοδούλου. Η επιτυχία ήρθε από την αρχή και ήταν πολύ μεγάλη.

Σύντομα, η εταιρεία μετακόμισε σε μεγαλύτερους χώρους στην οδό Κολοκυνθού, ενώ το 1971 μεταστεγάστηκε σε ιδιόκτητο κτίριο στο Κρυονέρι, με τις εγκαταστάσεις να παίρνουν την τελική τους μορφή το 1995.

“Το τετράδιο ήταν ένα ευρέως διαδεδομένο προϊόν. Το ζητούσε η αγορά. Μην ξεχνάτε ότι τη δεκαετία του 1980 είχαμε παράγει πάνω από 32 εκατομμύρια τετράδια και οι απαιτήσεις συνέχιζαν να αυξάνονται από τις δασκάλες και τους μαθητές” εξηγεί η κ. Σκαγιά.

Πρωτοπόρος στο μάρκετινγκ

Εκτός, όμως, από την αυξημένη ζήτηση, αυτό που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία της εταιρείας – κολοσσού που γνωρίζουμε σήμερα, ήταν η επιμονή του Θεόδωρου Σκαγιά στην άριστη ποιότητα, η αφοσίωση του στους πελάτες και οι καινοτόμες μέθοδοι που εφάρμοσε για να “πουλήσει” το προϊόν του.

“Νομίζω ότι αυτό που μας καθιέρωσε σαν επιχείρηση, ήταν ότι ο πατέρας μου είχε όραμα και προοπτική. Όταν έπρεπε να αγοράσει ένα μηχάνημα, δεν έπαιρνε ένα μικρό για να ικανοποιεί απλώς τις υφιστάμενες ανάγκες, αλλά το πιο σύγχρονο, αυτό που μακροπρόθεσμα θα είχε καλύτερη απόδοση και θα εξυπηρετούσε πιο γρήγορα το αγοραστικό κοινό. Το μότο του ήταν “σήμερα παραγγέλνεις, αύριο το έχεις”.

Επίσης είχε διαφορετικές στρατηγικές μάρκετινγκ από άλλους επιχειρηματίες του είδους του. Πολλές φορές πήγαινε ίδιος στους πελάτες του στην επαρχία. Τους γνώριζε, τους έβγαζε για φαγητό. Ήθελε να ξέρει με ποιους έχει να κάνει. Αν τύχαινε σε “περίεργους”, έπαιρνε τα προϊόντα και έφευγε. Ήθελε ανθρώπους εγκάρδιους και ανοιχτούς, όπως ήταν κι αυτός άλλωστε”.

Η μέρα που “εξαφανίστηκε”

Η κ. Σκαγιά θυμάται:

“Ήμουν 10 χρονών παιδάκι στους Αμπελόκηπους και θυμάμαι μια Παρασκευή πως τον είχαμε χάσει. Ανησυχούσε η μητέρα μου και αναρωτιόταν που μπορεί να βρίσκεται και γιατί είχε καθυστερήσει να επιστρέψει. Κάποια στιγμή αργά το βράδυ έφτασε στο σπίτι και καθώς έτρωγε, μας είπε:

“Η Ρόδος ήταν πάρα πολύ όμορφη σήμερα”

“Πήγα, λέει, στο αεροδρόμιο στις 6:30 το πρωί, πήρα το αεροπλάνο, κατέβηκα στη Ρόδο και παρουσίασα τα προϊόντα σε όλους τους βιβλιοπώλες της πόλης. Ύστερα, πήρε της παραγγελίες, έβγαλε για φαγητό τους πελάτες του και γύρισε στην Αθήνα. Έτσι λειτουργούσε”.

Η κόρη του έπρεπε να αγοράζει τετράδια αντίπαλης εταιρείας

“Όταν η αδερφή μου πήγαινε στο Αρσάκειο, τα μόνα τετράδια που επιτρέπονταν ήταν τα τετράδια “Πάλλης”. Τη μία χρονιά, λοιπόν, το κατάπιαμε και αγοράσαμε τετράδια “Πάλλης”. Τη δεύτερη χρονιά, όμως, ο πατέρας μου αγανάκτησε. Πήγε στο σχολείο και είπε:

“Δεν γίνεται να είμαι ο μεγαλύτερος βιομήχανος τετραδίων στην Ελλάδα και το παιδί μου να έχει τετράδια “Πάλλης”. Πρέπει να κάνετε μία εξαίρεση”. 

Τελικά, η αδερφή μου, Φανή Σκάγια, ήταν η μόνη σε όλο το Αρσάκειο που πήρε ειδική άδεια να χρησιμοποιεί τετράδια Σούπερ Διεθνές. Αυτό ήταν ένα πραγματικά αστείο περιστατικό”.

Γνώρισε τη φτώχεια

Πριν φτάσει να γίνει ο ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης παραγωγικής μονάδας κατασκευής χαρτοσχολικών και ειδών αρχειοθέτησης στην Ελλάδα, ο Θεόδωρος Σκαγιάς γνώρισε τι σημαίνει φτώχεια.

“Ο παππούς μου, δηλαδή ο πατέρας του, είχε άλογα και έκανε μεταφορές. Κάποια στιγμή τα άλογα αρρώστησαν, αρρώστησε και ο παππούς και η οικογένεια βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Έτσι, εγκατέλειψαν τον τόπο τους, τη Μύκονο και ήρθαν στην Αθήνα. Μετά έγινε η Κατοχή κι ο πόλεμος και βρέθηκαν χωρίς δουλειά στην Αθήνα με πέντε παιδιά.

Ο πατέρας του προσπαθούσε να επιβιώσει από την αρρώστια και να ζήσει την οικογένειά του μέσα σε πολύ άγριες συνθήκες. Ανέβαιναν στον Υμηττό, έκοβαν πουρνάρια και κατέβαιναν μαζί με τον πατέρα μου στο Κολωνάκι, να τα πουλήσουν στους κατοίκους για καύσιμο υλικό και να βγάλουν το καθημερινό τους μεροκάματο. Ο πατέρας μου δεν σταμάτησε ποτέ να λέει πόσο δύσκολα ήταν εκείνα τα χρόνια”.