Πως κυβερνάνε το Ιράν οι Αγιατολάχ. Η θέση των γυναικών, των ομοφυλόφιλων και το βιοτικό επίπεδο

Το Ιράν είναι ένα από τα μεγαλύτερα κράτη της Κεντρικής Ασίας , με πληθυσμό 650 εκατομμυρίων κατοίκων. Το πολιτικό του σύστημα είναι ιδιαίτερα περίπλοκο .

Το Ιράν έχει πρόεδρο, κοινοβούλιο και ισχυρή δικαστική εξουσία η οποία βασίζεται στον ισλαμικό νόμο. Oι θρησκευτικοί νόμοι υπερισχύουν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι γάμοι ανήλικων παιδιών οι οποίοι επιτρέπονται στο Ιράν.

Ο ανώτατος άρχοντας

Από το 1979 ο ανώτατος άρχοντας της χώρας, είναι ο επικεφαλής του ιερατείου στο Ιράν. Εκλέγεται από τη συνέλευση εμπειρογνωμόνων, που είναι μια επιτροπή αποτελούμενη από 88 κληρικούς.

Ωστόσο οι απλοί κληρικοί δεν έχουν μεγάλη επιρροή στη χώρα. Η επιρροή τους εντοπίζεται κυρίως στις συντηρητικές επαρχίες του Ιράν, οι οποίες αθροιστικά είναι τεράστιες περιοχές. Εκεί, επιβάλλουν την ακραία μορφή του Ισλαμικού νόμου, διατηρώντας τη χρήση Χιτζάμπ , της απαγόρευσης μουσικής και του αλκοόλ.

Οι γυναίκες μπορούν να σπουδάζουν και να εργάζονται αρκεί να μην παραβιάζουν τον ισλαμικό νόμο. Οι γυναίκες που έχουν σπουδάσει επί Αγιατολάχ είναι περισσότερες από την εποχή του Σάχη!

Οι μισθοί μεταξύ αντρών και γυναικών είναι περίπου ίδιοι. Οι γυναίκες αποτελούν το 60% των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας. Ωστόσο απαγορεύεται ρητά να εργαστούν στις ένοπλες δυνάμεις και στο χώρο της δικαιοσύνης. Γενικότερα οι γυναίκες στο Ιράν είναι αρκετά μορφωμένες αλλά σε καμία περίπτωση ίσες με τους άνδρες.

Οι αρμοδιότητες του ανώτατου ηγέτη

Ο ανώτατος ηγέτης της χώρας είναι ο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων. Επίσης είναι υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική της χώρας και για την παιδεία . Ο Αλί Χαμενέι στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να απολύσει όποτε κρίνει τον υπουργό Άμυνας, τον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Παιδείας της ισλαμικής δημοκρατίας του Ιράν. Προστάτες του καθεστώτος είναι οι φρουροί της επανάστασης, οι οποίοι είναι πανίσχυροι.

Η ηγεσία των φρουρών της επανάστασης διορίζεται προσωπικά από τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν και οι υποψήφιοι είναι πιστοί υποστηρικτές του.

Νομοθετικό πλαίσιο

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το νομοθετικό πλαίσιο, βάσει του οποίου μπορεί να γίνει κάποιος πρόεδρος στο Ιράν. Ο υποψήφιος πρόεδρος πρέπει να είναι υποχρεωτικά Ιρανός πολίτης, άνω των 40 ετών, και σιίτης στο θρήσκευμα.

Να έχει γεννηθεί στο Ιράν και να παραμένει πιστός στον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη της χώρας. Όποιος διαθέτει αυτά τα προσόντα, δηλώνει την υποψηφιότητα του στο ανώτατο συμβούλιο Προστασίας του Συντάγματος, το οποίο έχει 12 μέλη, εκ των οποίων 6 κληρικοί.

Πρόκειται για ένα συμβούλιο, τα μέλη του οποίου διορίζονται αποκλειστικά από τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν. Το συγκεκριμένο συμβούλιο εγκρίνει υποψήφιους με βάση την πολιτική που θέλει να ασκήσει ο Αγιατολάχ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Για παράδειγμα, από το 2013 το Ιράν ακολούθησε ηπιότερη πολιτική απέναντι στις ΗΠΑ και έτσι εξέλεξε έναν μετριοπαθή, με ερείσματα στην Δύση, τον Χασάν Ροχανί.

Από το 2017, και μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, η Τεχεράνη ακολούθησε πιο επιθετική πολιτική, βάζοντας στην εξουσία σκληρούς πολιτικούς. Οι γυναίκες μπορούν να βάλουν υποψηφιότητα, αλλά συνήθως απορρίπτονται από το συμβούλιο Προστασίας του Συντάγματος. Επίσης, τα τελευταία χρόνια το σύνταγμα επιτρέπει σε εν ενεργεία στρατιωτικούς, από το βαθμό του υποστρατήγου και πάνω, να είναι υποψήφιοι.

Ο πρόεδρος της χώρας έχει δικαίωμα εκλογής για δύο συνεχόμενες θητείες εκτός αν υπάρχει κενό, οπότε μπορεί να διεκδικήσει και 3η θητεία.

Συνεπώς ο εκάστοτε αγιατολάχ, δηλαδή ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης, είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην πολιτική ζωή του Ιράν. Στην εξωτερική πολιτική ο πρόεδρος του Ιράν δεν έχει περιθώρια ελιγμών ,καθώς οι αποφάσεις λαμβάνονται από το συμβούλιο ασφαλείας του Ιράν που έχει 12 μέλη.

Η χώρα ακολουθεί την προσταγή των Ιεραρχών και διοικείται με το θρησκευτικό νόμο, ο οποίος καταπιέζει μεγαλο κομμάτι του πληθυσμού ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.

Σε πολλές περιπτώσεις η επιβολή το νόμου είναι ιδιαίτερα βίαια απέναντι στις γυναίκες ενώ οι ομοφυλόφιλοι είναι στη χειρότερη θέση. Ενδεικτικό είναι ότι πριν μερικά χρόνια ο πολιτικός ηγέτης της χώρας είχε πει σε δυτικό πανεπιστήμιο ότι δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στο Ιράν, προκαλώντας αυθόρμητα και παρατεταμένα γέλια των φοιτητών.

Οι γυναίκες έχουν πρόσβαση στην παιδεία και την εργασία, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι ζουν σε μουσουλμανική χώρα που δεν παζαρεύει τη θρησκευτική της υπόσταση και την αυστηρή τήρηση του θρησκευτικού νόμου.

Το μορφωτικό επίπεδο είναι υψηλό και η οικονομία έχει αντέξει, παρά το πολυετές εμπάργκο.

Οι ειδικοί λένε ότι ως προς το βιοτικό επίπερο, η καθημερινότητα είναι ικανοποιητική, με μόνιμο αγκάθι την τήρηση του θρησκευτικού νόμου, που προκαλεί δυσαρέσκεια σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού αλλά όχι σε όλους τους ιρανούς καθώς αυτοί που στηρίζουν τη θεοκρατία είναι σημαντικό τμήμα πληθυσμού.

Πηγή αρχικής εικόνας: Wikipedia