Πως έγινε το θανατηφόρο τροχαίο με τη μαραθωνοδρόμο στη Θεσσαλονίκη. Είχε χάσει τον αδερφό της

Θλίψη στη Θεσσαλονίκη για τον θάνατο της μαραθωνοδρόμου Δήμητρας Ιορδανίδου, η οποία χθες το πρωί έχασε τη ζωή της όταν κατευθυνόμενη στην εργασία της με το ποδήλατό της την παρέσυρε φορτηγό.

Το τροχαίο δυστύχημα συνέβη στη συμβολή των οδών Λαμπράκη και Κατσιμίδη λίγο μετά τις 8:00 το πρωί, ενώ εκείνη την ώρα στη Θεσσαλονίκη έβρεχε

Σύμφωνα με το thesstoday.gr, o οδηγός του φορτηγού παρέσυρε την άτυχη 42χρονη ποδηλάτισσα, όταν επιχείρησε να στρίψει επί της Λαμπράκη, στο ύψος της Αγίου Δημητρίου. Η γυναίκα εγκλωβίστηκε κάτω από τις ρόδες του οχήματος, ενώ για τον απεγκλωβισμό της χρειάστηκε η επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Στο σημείο έσπευσε κινητή μονάδα του ΕΚΑΒ καθώς και ασθενοφόρο προκειμένου η γυναίκα να μεταφερθεί σε νοσοκομείο. Η γυναίκα διακομίστηκε στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου», ωστόσο, παρά τις προσπάθειες ανάνηψης, αρχικά των διασωστών της Μονάδας του ΕΚΑΒ και ύστερα των γιατρών του νοσοκομείου, κατέληξε.

Σοκάρουν οι εικόνες από το δυστύχημα

Οι εικόνες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας λίγο μετά το τροχαίο προκαλούν σοκ, με το ποδήλατο της γυναίκας, το οποίο μετατράπηκε σε μια άμορφη μάζα, να βρίσκεται σφηνωμένο κάτω από τις ρόδες του φορτηγού.

«Ήταν σοκαριστικό το θέαμα, καθώς η κοπέλα δεν είχε τις αισθήσεις μετά την παράσυρση» σημείωσε αυτόπτης μάρτυρας, μιλώντας στην τοπική ιστοσελίδα voria.gr, υποστηρίζοντας πως ο οδηγός φορτηγού πήγε να στρίψει στα δεξιά, δεν είδε την κοπέλα και την παρέσυρε.

Θρήνος για τους γονείς της -Είχαν χάσει και τον γιο τους

Αμέσως μετά την είδηση του θανάτου της 42χρονης γυναίκας τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης βυθίστηκαν στη θλίψη, καθώς η άτυχη Δήμητρα καταγόταν από εκεί. Ακόμα μεγαλύτερος ο πόνος για τους γονείς της άτυχης Δήμητρας, καθώς πριν από δύο χρόνια ο γιος τους είχε φύγει από τη ζωή εντελώς ξαφνικά.

Σύμφωνα με το Star, ο αδερφός της ήταν νιόπαντρος και εξαιρετικός επιστήμονας που το μέλλον του στο Λονδίνο προδιαγραφόταν λαμπρό, και μετά τον θάνατό του η Δήμητρα στάθηκε βράχος και στήριξε τους γονείς της. Μάλιστα, ο κύριος Χρήστος και η κυρία Κική ήταν περήφανοι για την κόρη τους και την καμάρωναν ακόμη και πριν από λίγες ημέρες που έτρεξε τον τελευταίο της αγώνα στα Τρίκαλα.

Η αγάπη της για τον αθλητισμό

Όπως έγινε άλλωστε γνωστό χθες, η Δήμητρα Ιορδανίδου ασχολούνταν με τον μαραθώνιο και τα τελευταία χρόνια με το τρίαθλο. Στο παρελθόν είχε κατακτήσει δύο φορές την 3η πανελλήνια θέση και δύο φορές την 4η θέση στον Μαραθώνιο της Αθήνας, ενώ είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους μαραθώνιους της Στοκχόλμης και του Ναγκάνο, στην Ιαπωνία.

Είχε αγωνιστεί με τέσσερα διαφορετικά σωματεία (ΠΑΟΚ, ΓΑΣ Κουφαλίων, Ηρακλής και Τρίτων Θεσσαλονίκης).

Την αγάπη της αυτή για τον αθλητισμό προσπαθούσε να τον περάσει και σε άλλους. Όπως δήλωσε στο thessnews.gr ο αντιδήμαρχος Νεολαίας της περιοχής, Ανέστης Ανεστίδης, «η Δήμητρα περνούσε πολλές ώρες στο χωριό. Έκανε τις προπονήσεις της, συμμετείχε σε αθλητικά δρώμενα του δήμου.

«Η Δήμητρα ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Είχε την ικανότητα να σε πείθει και σε «τραβούσε» προς τον αθλητισμό», συνέχισε και τόνισε την προσφορά της 42χρονης στην τοπική κοινωνία. «Βοηθούσε στην διοργάνωση εκδηλώσεων. Ήταν ένας άνθρωπος του αθλητισμού και του πολιτισμού, που λάτρευε το ποδήλατο».

Η μάχη με τη νευρική ανορεξία

Με θάρρος η Δήμητρα Ιορδανίδου είχε μιλήσει και για τη μάχη που είχε δώσει νεότερη με την ανορεξία, σε συνέντευξη στο wefit.gr:

Είσαι ένας άνθρωπος που κατάφερε να νικήσει την ανορεξία -μια ασθένεια που θεωρείται μάστιγα- μέσω του αθλητισμού. Θα μας διηγηθείς το πώς τα κατάφερες; Τι θέλεις να πεις στις αναγνώστριές μας για την εξιδανικευμένη γυναικεία εικόνα που προβάλλεται;

«Ανορεξία. Ναι. Μεγάλο κεφάλαιο. Ίσως το μεγαλύτερο της ζωής μου. Γιατί ήταν σε ηλικία 14 χρονών.΄ Ηταν δύσκολα χρόνια. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί με είχε πιάσει η αρρώστια. Ένιωθα αδικία. Γιατί σε μένα. Δεν είναι ότι ζήλευα τα μοντέλα και όλα αυτά που προβάλλονται. Είχε κολλήσει κάποια στιγμή το μυαλό μου σε νούμερα, θερμίδες, αριθμούς… Βασανιστήριο. Οι φίλες σου να βγαίνουν για πίτσα και συ να έχεις τύψεις για τα γραμμάρια. Ναι έχει πολλές τύψεις αυτή η αρρώστια. Είχα φτάσει τα 35 κιλά με ύψος 1.60 στα 15. Και φυσικά χωρίς περίοδο. Ήταν δύσκολα χρόνια. Πώς τα κατάφερα… (σ.σ. Γίνεται κατανοητό από τις παύσεις πως το αντικείμενο της κουβέντας μας βγάζει…«πολύ συναίσθημα». Προς τιμήν της όμως η Δήμητρα αναφέρεται στην ανορεξία χωρίς να διστάζει. Μεγάλη υπόθεση.)

«Δεν είναι κάτι που το ξεπερνάς σε μια μέρα. Το τέρας ήταν πάντα μέσα μου. Απλά με τα χρόνια έμαθα να το τιθασεύω και να του δίνω τις σωστές διαστάσεις. Είχα τους γονείς μου δίπλα μου. Αυτό ήταν το ένα. Αλλά κυρίως αυτό που με βοήθησε ήταν ο αθλητισμός. Η ισορροπία λεπτή γιατί από τη μία η οικογένειά μου φοβόταν και από την άλλη ήταν η διέξοδος για μένα για να ξεκλειδώσει το μυαλό μου. Γι’ αυτό και η πορεία μου στον αθλητισμό ήταν λίγο περίεργη. Πώς να μπω σε αγώνες όταν η οικογένειά μου φοβόταν μήπως το κάνω για τα κιλά? Δύσκολη διαχείριση. Ευτυχώς έχω έναν πατέρα που μου έδειξε εμπιστοσύνη και ήξερε ότι στο τέλος θα κάνω τη σωστή επιλογή. Δε σου κρύβω ότι τελικά γύρω στα 27 που άρχισα να μπαίνω σε αγώνες δρόμου πάλι άλλαξε όλη μου η προσέγγιση στο θέμα. Καταλάβαινα πλέον ότι για να μπορέσω να ανταποκριθώ στο άθλημα που είχα επιλέξει να κάνω αγωνιστικά, το τρέξιμο, έπρεπε να δίνω στο σώμα μου την σωστή τροφή για να μπορέσει να ανταποκριθεί. Ακούγεται αστείο αλλά αυτό όταν έχεις ανορεξία δεν το βλέπεις.

Είναι αρρώστια του μυαλού. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι να πεις σε μια κοπέλα που περνάει ανορεξία. Γιατί ότι και να της πεις δεν την «πείθεις». Τα πρότυπα είναι αυτά που αλλάζουν τον τρόπο σκέψης τους. Και για μένα το αθλητικό και υγιές πρότυπο είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει τις κοπέλες που περνάν κάτι αντίστοιχο. Όπως άλλαξε και εμένα. Το γυμνασμένο και υγιές σώμα. Με περίοδο και χωρίς προβλήματα. Έτσι το δούλεψα όλα αυτά τα χρόνια στο μυαλό μου και μετέτρεψα όλο αυτό το αρνητικό κομμάτι που πέρασα σε κάτι θετικό. Γιατί όταν νικήσεις μια τέτοια ασθένεια σε αυτή την τρυφερή ηλικία, αντιλαμβάνεσαι πόση δύναμη έχεις μέσα σου και ότι μετά μπορείς να κάνεις…τα πάντα! Αυτό με βοήθησε και στον αθλητισμό αργότερα. Τελικά αυτό που λέω είναι ότι ήμουν τυχερή που το πέρασα γιατί μου έδωσε δύναμη μετά. Αρκεί να κάνεις την αλλαγή στο μυαλό».