Τη σεζόν 2000-2001 στο ΝΒΑ, ο Πολ Πιρς ήταν ο μόνος παίκτης των Boston Celtics που ξεκίνησε ως βασικός και στα 82 παιχνίδια, με μέσο όρο 25 πόντους, 6,4 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 1,7 κλεψίματα ανά ματς.
Η επίδοσή του ήταν συγκλονιστική, για όσους γνώριζαν ότι 40 μέρες πριν ξεκινήσει η σεζόν, ο 23χρονος μπασκετμπολίστας είχε δεχθεί 11 μαχαιριές στο λαιμό, την πλάτη και το πρόσωπο.
“Γλίτωσα από θαύμα”
Ήταν 25 Σεπτεμβρίου του 2000. Ο Πολ Πιρς με τον συμπαίκτη του στους Σέλτικς, Τόνι Μπατί, είχαν βγει να διασκεδάσουν σε ένα νυχτερινό μαγαζί της Βοστώνης.
Οι πρώτες πρωινές ώρες βρήκαν το νεαρό αστέρα του ΝΒΑ να μιλάει με δύο κοπέλες στο μπαρ του μαγαζιού. Αν και οι αναμνήσεις του από τη νύχτα εκείνη είναι θολές, θυμάται έναν έγχρωμο άντρα να τον προσεγγίζει με επιθετικές διαθέσεις. Ο Πιρς κατάλαβε ότι ο άντρας ήταν συγγενής της κοπέλας στην οποία μιλούσε και φαινόταν ενοχλημένος.
Καθώς και οι δύο ήταν πιωμένοι, η παρεξήγηση δεν άργησε να γίνει. Σε κλάσματα δευτερολέπτων ο άγνωστος άντρας αιφνιδίασε τον μπασκετμπολίστα με ένα μαχαίρι και άρχισε να τον τραυματίζει με μανία. Ένας άλλος από την παρέα μπήκε επίσης στον καυγά, σπάζοντάς του ένα μπουκάλι στο κεφάλι. Μέχρι οι υπόλοιποι θαμώνες να καταφέρουν να τους χωρίσουν, ο Πολ Πιρς είχε δεχθεί 11 μαχαιριές στο λαιμό, το πρόσωπο και την πλάτη.
Ο συμπαίκτης του, Τόνι Μπατί, μαζί με τον αδερφό του, τον κουβάλησαν μέχρι το αυτοκίνητο και τον μετέφεραν στο κοντινότερο νοσοκομείο. Η άμεση αντίδρασή των φίλων του αποδείχθηκε σωτήρια, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το νοσοκομείο ήταν λίγα μέτρα πιο μακριά.
Με το ζόρι μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Θυμάμαι να μου λένε “Σε έχουν μαχαιρώσει, πρέπει να πας στο νοσοκομείο”.
Όλοι φοβήθηκαν ότι ο 23χρονος δεν θα τα κατάφερνε. Ακόμα κι όταν ώρες αργότερα, η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε και βρισκόταν πια εκτός κινδύνου, οι παράγοντες των Σέλτικς, ήταν πεπεισμένοι ότι αυτός ο τραυματισμός θα αποτελούσε την ταφόπλακα της καριέρας του. Ο Πιρς τους διέψευσε.
Όπως αποκαλύφθηκε τις επόμενες ημέρες, αν το μαχαίρι είχε εισχωρήσει 1 με 2 εκατοστά πιο βαθιά, θα ήταν νεκρός. Οι γιατροί είχαν μείνει έκπληκτοι με το πόσο τυχερός είχε σταθεί.
Εν τω μεταξύ, η αστυνομία δεν δυσκολεύτηκε να φτάσει στα ίχνη των δραστών. Ένας άντρας, ο Γουίλιαμ Ράγκλαντ, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης για το μαχαίρωμα, ενώ ένας ακόμα, ο Τρέβορ Γουάτσον, καταδικάστηκε σε 1 χρόνο φυλάκισης, καθώς ήταν εκείνος που χτύπησε τον μπασκετμπολίστα με το γυάλινο μπουκάλι. Μάλιστα, εις βάρος του Ράγκλαντ εκκρεμούσε η έκτιση μίας ποινής 21 χρόνων, καθώς σε ηλικία 14 ετών είχε σκοτώσει έναν άντρα.
Το τραύμα του Πιρς
Ο Πολ Πιρς ήταν από τους κορυφαίους παίκτες του ΝΒΑ τη χρονιά που δέχθηκε 11 μαχαιριές. Πηγή: Wikimediamtx Commons
Η ανάρρωση του Πιρς μετά την επίθεση ήταν εντυπωσιακή. Μέχρι τις 31 Οκτωβρίου που ξεκινούσε η σεζόν του ΝΒΑ, ο 23χρονος ήταν έτοιμος να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Θα τα κατάφερνε να ξεπεράσει το σοκ; Μόλις σαράντα μέρες μετά τη μάχη για τη ζωή του θα μπορούσε να συγκεντρωθεί στο μπάσκετ; Αυτονόητα ερωτήματα από τον προπονητή του, τους παράγοντες και τους φιλάθλους.
Η απάντηση ήρθε από το πρώτο παιχνίδι, καθώς ήταν το λιγότερο εντυπωσιακός και απόλυτα ουσιαστικός, στην οργάνωση της ομάδας και στον εκτελεστικό ρόλο του. Από την απόδοσή του, πολλοί υπέθεσαν, ότι η δολοφονική επίθεση, του έδωσε ώθηση και κίνητρο να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Εκτίμησε καλύτερα αυτά που έχει. Τη ζωή και το μπάσκετ. Υποθέσεις…
Η απόδοσή του
Εκείνη τη χρονιά, ήταν ο μόνος παίκτης των Σέλτικς που ξεκίνησε ως βασικός σε όλα τα ματς. Τερμάτισε τη σεζόν 2000-2001 ως ο όγδοος παίκτης με τους περισσότερους πόντους ανά παιχνίδι και τέταρτος σε συνολικούς πόντους. Το Μάρτιο του 2001 ανακηρύχθηκε “παίκτης του μήνα στο NBA” με μέσο όρο 30,3 πόντους, 7,2 ριμπάουντ, 3,4 ασίστ και 1,6 κλεψίματα ανά αγώνα.
Παρόλα αυτά, απέφευγε να μιλάει για τη δολοφονική απόπειρα. Τόσο μπροστά στις κάμερες, όσο και με τους συμπαίκτες του. Του πήρε πάνω από 18 χρόνια για να αλλάξει στάση.
Μπορεί η επίθεση να μην σημάδεψε την καριέρα του στο μπάσκετ και οι ουλές στο σώμα του μετά βίας να είναι διακριτές, όμως το ψυχολογικό τραύμα ήταν και παραμένει ανεξίτηλο.
Σε συνέντευξή του το 2018 ο Πολ Πιρς παραδέχθηκε ότι για πολλά χρόνια μετά το συμβάν πάλευε με την κατάθλιψη και τον φόβο. «Κουβαλούσα παντού μαζί μου όπλο, ακόμα και στο γήπεδο. Ήμουν εντελώς παρανοϊκός.»
Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι η απόδοσή του εκείνη τη χρονιά ήταν τόσο καλή οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην επιβαρυμένη ψυχική του υγεία. Το γυμναστήριο και η προπόνηση, τον βοηθούσαν να ξεχνιέται. Έτσι, όσες ώρες δεν βρισκόταν στο γήπεδο, τις περνούσε στο γυμναστήριο. Ο ίδιος επέμενε να παίξει σε όλους τους αγώνες. Είχε την ανάγκη να επικεντρώσει όλη του την ενέργεια στο μπάσκετ. Το σώμα του, χρειάστηκε μερικές εβδομάδες για να ξεπεράσει τα τραύματα. Η ψυχή του ήθελε χρόνια.
Δεν ήθελα να πάω σπίτι μου, γιατί εκεί επέστρεφαν όλες οι σκέψεις που με βασάνιζαν.
αρχική εικόνα: YouTube
Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Γαμ##μένε π##στη». Η ύβρις του σταρ του ΝΒΑ, Ρόντο που ανάγκασε ένα διαιτητή, να του απαντήσει: «Είμαι περήφανος που είμαι γκέι άνδρας»
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr