Πολ Μπράϊτνερ, ο γερμανός μπαλαδόρος που λάτρευε τον Μάο και τον Τσε Γκεβάρα. Απεχθανόταν τον καπιταλισμό, αλλά φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ και ξυρίστηκε για 150 χιλ μάρκα

Αντισυμβατικός, αθυρόστομος, προκλητικός. Ο “Άρφο” του ποδοσφαίρου σόκαρε τη συντηρητική Δυτική Γερμανία του ΄70 με τις ριζοσπαστικές του ιδέες και μπήκε στο “μάτι” της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Με τα “Πάντσερ” και την Μπάγερν Μονάχου σάρωσε τους τίτλους. Μετακόμισε στη Μαδρίτη, έπαιξε για τη Ρεάλ, λοξοδρόμησε και “πούλησε” τον ίδιο του τον εαυτό.

“Οι διαμαρτυρίες του ’68” και ο καταζητούμενος Μράιτνερ

Ο Πολ Μπράϊτνερ γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1951 στο Κόλμπεμουρ της Βαυαρίας. Ήδη από τα έξι του έπαιζε  ποδόσφαιρο στην ομώνυμη ομάδα της πόλης.

Έμεινε εκεί έως το 1961 και έπειτα προστέθηκε στον σύλλογο της Φραϊλάσινγκ, όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 1970.

Στα 19 του είχε αναπτύξει μια αντιδραστική συμπεριφορά με σκληρές αριστερές απόψεις και αντισυμβατικό χαρακτήρα.

Εκείνη την περίοδο πραγματοποιήθηκε μια σειρά φοιτητικών διαμαρτυριών ενάντια στον αυταρχισμό της κυβέρνησης της Δυτικής Γερμανίας, που έμειναν γνωστές ως «68er Bewegungm».

Οι απαιτήσεις των φοιτητών για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης παράλληλα με τη σταδιακή γιγάντωση του δεξιού Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος, συχνά κατέληγαν σε αιματηρές συμπλοκές με την αστυνομία.

Ως αποτέλεσμα, αναδύθηκε μια γενιά σπουδαστών με αριστερή ιδεολογία και ριζοσπαστικές διαθέσεις.

Μέχρι το 1970, η στροφή προς την αριστερά είχε περάσει και κατά ένα μεγάλος μέρος και στον αθλητισμό.

Με φουντωτά μακριά μαλλιά και μούσια, ο Μπράϊτνερ έγινε εκπρόσωπος των “68άρηδων” στο ποδόσφαιρο.

Στα 18 του ήρθε το χαρτί για να παρουσιαστεί φαντάρος. Η στρατονομία τον έψαχνε κι εκείνος κρυβόταν στο υπόγειο του σπιτιού του.

Παρουσιάστηκε λίγο πριν τυπωθούν αφίσες με το όνομά του ως καταζητούμενου στη Γερμανία.

Στον στρατό, ο Πάουλ έμεινε δώδεκα μήνες, όπου συνήθως καθάριζε τις τουαλέτες.

Ο “Άφρο” της Μπάγερν Μονάχου και το πρώτο σκάνδαλο

Όσο αγωνιζόταν στη Φραϊλάσινγκ, έπαιξε και στην Εθνική Νέων της Γερμανίας. Οι επιδόσεις του ήταν πάρα πολύ καλές γεγονός που κίνησε το ενδιαφέρον της Μπάγερν Μονάχου.

Λίγο πριν από τα 20, έκανε το ντεμπούτο του στους Βαυαρούς.

Έμεινε στην ομάδα μέχρι το 1983, με ένα διάλειμμα 4 χρόνων.

Μέσα σε δεκατρία χρόνια, δημιούργησε έναν ποδοσφαιρικό θρύλο γύρω από το όνομά του.

Αν και ξεκίνησε ως αριστερός μπακ, μετακινήθηκε σταδιακά στο κέντρο.

Παίχτης με πρωτοβουλίες, άπιαστα σουτ, “χειρουργικά” τάκλιν, ψύχραιμες εκτελέσεις φάουλ και παθιασμένες επιθέσεις. Τα στοιχεία αυτά τον έκαναν ένα από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Μπάγερν.

Τα πυκνά σγουρά μαλλιά και τα αξύριστα γένια του τού χάρισαν το παρατσούκλι “Άφρο”, αλλά τον έβαλαν και στη λίστα με τους πιο άσχημους παίχτες του γερμανικού πρωταθλήματος.

Σε αυτό προστέθηκε και η συνήθεια του Μπράϊτνερ να φορά χαλαρές κάλτσες που έπεφταν στους αστραγάλους του.

Ο Πολ δεν σόκαρε μόνο με το παρουσιαστικό του, αλλά και με τις ακραίες αριστερές ιδέες που πολύ συχνά διαλαλούσε.

Υπέρμαχος των φτωχών και των κατατρεγμένων, σκανδάλισε με την επιλογή του να φωτογραφηθεί στο δημοφιλές γερμανικό περιοδικό “Pop” της εποχής.

Ο Πολ ήταν καθιστός σε μια κουνιστή πολυθρόνα με άκρως επιθετικό βλέμμα και με φόντο τις αφίσες του Τσε Γκεβάρα και του Μάο Τσε Τουνγκ.

Ο “αναρχικός” της Εθνικής Γερμανίας που έγραψε το όνομά του δίπλα στον Πελέ

Η πρώτη του εμφάνιση του Πολ με τα χρώματα της Δυτικής Γερμανίας έγινε το 1971.

Με τα Πάντσερ έπαιξε 48 φορές και κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Το 1972 κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και δύο χρόνια αργότερα κατέκτησε και το Μουντιάλ.

Στον τελικά εναντίον της Εθνικής Ολλανδίας, ο Μπράϊτνερ, μόλις στα 23 του σκόραρε το καθοριστικό πέναλτι που έφερε τον αγώνα στα ίσια.

Παρά το γεγονός ότι έπαιζε άμυνα στο Μουντιάλ του 1974, ο “Άφρο” πέτυχε τρία γκολ.

Ο αντιδραστικός του χαρακτήρας όμως ήταν η αιτία να έρθει σε ρήξη με τον προπονητή της Εθνικής και ο Μπράϊτνερ αποχώρησε από την ομάδα.

Σύμφωνα με πολλούς συμπαίχτες του, η απόφαση αυτή ήταν λανθασμένη γιατί η ομάδα θα έχανε τη δυναμική της.

Όπως και έγινε.

Μετά την αποτυχημένη εμφάνιση της Δ. Γερμανίας στο Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978, κάλεσαν εκ νέου τον Πολ.

Στο Μουντιάλ του 1982, ο Μπράιντερ έφτασε την ομάδα του μέχρι τον τελικό και σκόραρε το γκολ της τιμής απέναντι στην Ιταλία, η οποία μέχρι το 83ο λεπτό προηγούνταν 3-0.

Με το συγκεκριμένο γκολ σημείωσε ένα σπουδαίο ρεκόρ. Έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που κατάφερε να σκοράρει σε δύο διαφορετικούς τελικούς Μουντιάλ.

Το κατόρθωμα αυτό το είχαν ήδη σημειώσει οι “Βαβά” και Πελέ, ενώ αργότερα το πέτυχε και ο Ζινεντίν Ζιντάν.

Ο άνθρωπος που πούλησε τον ίδιο του τον εαυτό

Ο Μπράϊτνερ, όπου κι αν βρισκόταν, δήλωνε θαυμαστής του Μάο και πόσο πολύ μισούσε το καπιταλιστικό σύστημα.

Το 1974, όμως, πήρε μια απόφαση η οποία για πολλούς αμαύρωσε την εικόνα που είχε δημιουργήσει έως τότε. Υπέγραψε τριετές συμβάλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο “Κόκκινος Πολ”, όπως τον αποκαλούσαν τα γερμανικά μέσα, θα έπαιζε στην ομάδα του Φράνκο, την ίδια στιγμή που Κρόιφ επέλεγε την Μπαρτσελόνα και δήλωνε ότι δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τον ισπανό δικτάτορα.

Για 150 χιλιάδες μάρκα ξύρισε το μουστάκι του και πρωταγωνίστησε σε διαφημιστικό σποτ μεγάλης εταιρείας καλλυντικών.

Έπαιξε και στον κινηματογράφο, όπου συμμετείχε σε τρεις γερμανικές παραγωγές, με πιο γνωστή το γουέστερν “Potato Fritz”.

Το 1977 επέστρεψε στη Γερμανία κι την Μπραουνσβάικ, προτού ολοκληρώσει την καριέρα του 1983 στην Μπάγερν Μονάχου.

Σήμερα, ο κορυφαίος γερμανός παίχτης επέστρεψε στις ιδέες του σοσιαλισμού και εμφανίζεται σε αρκετές αθλητικές εκπομπές της χώρας του, ενώ παίρνει μέρος και σε αγώνες φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο σοκαριστικός τραυματισμός του ‘Εβαλντ Λίνεν. Αμυντικός του έσκισε το πόδι και χρειάστηκαν 23 ράμματα. Το πολιτικοποιημένο «γουρούνι» της Δ. Γερμανίας και η κόντρα του με τον Όττο Ρεχάγκελ (Προσοχή! Σκληρές Εικόνες)…