Ποιος ήταν ο “δικαστής του Χίτλερ”. Φρόντιζε για τον εξευτελισμό των αντιναζί, την καταδίκη και την εκτέλεσή τους

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Ένας από τους διαβόητους συνεργάτες του Χίτλερ ήταν ο Ρολάντ Φρέισλερ (Roland Freisler) ο οποίος ήταν Πρόεδρος του Λαϊκού Δικαστηρίου από το 1942 έως το 1945.

Ήταν ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του ναζισμού στο νομικό σύστημα της Γερμανίας. Ως Πρόεδρος του Λαϊκού Δικαστηρίου διηύθυνε τις μεγάλες δίκες Γερμανών αντικαθεστωτικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ 1942 και 1945 καταδίκασε σε θάνατο 5000 Γερμανούς. Ανάμεσά τους ήταν η Σόφι Σολ και τα άλλα μέλη του “Λευκού Ρόδου”, καθώς και τους συμμετέχοντες στην απόπειρα εναντίον του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου 1944.

Όλοι τους εκτελέστηκαν. Ας σημειωθεί ότι μεταξύ 1934 και 1945, τα δικαστήρια της Γερμανίας όλα μαζί καταδίκασαν σε θάνατο περίπου 2000 άτομα, δηλαδή τους μισούς απ’ ότι ο Φρέισλερ! Πάντως, στην περίπτωση του “δικαστή του Χίτλερ”, στο τέλος αποδόθηκε δικαιοσύνη αφού έλαβε την τιμωρία που του άρμοζε.

Ο «Δικαστής του Χίτλερ»

Ο Ρόλαντ Φρέισλερ άρχισε να γίνεται γνωστός σε όλη τη Γερμανία όταν τον Αύγουστο του 1944 ξεκίνησαν οι δίκες των πρώτων κατηγορουμένων για συμμετοχή στη συνομωσία για τη δολοφονία του Χίτλερ και την ανατροπή του ναζιστικού καθεστώτος στις 20 Ιουλίου 1944 (Επιχείρηση «Βαλκυρία»).

Κάποιοι από τους επικεφαλής της, όπως ο συνταγματάρχης φον Στάουφενμπεργκ είχαν εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες ή είχαν αυτοκτονήσει, όπως ο στρατηγός Τρέσκοου. Όμως, οι υπόλοιποι συνελήφθησαν από τα SS και τη Γκεστάπο. Μετά από φριχτά βασανιστήρια, οι περισσότεροι ομολόγησαν και παραπέμφθηκαν σε δίκες όπου προήδρευε ο Φρέισλερ.

Εκεί η καταδίκη τους σε θάνατο ήταν βεβαία. Όμως ο δικαστής δεν αρκούνταν μόνο στο να καταδικάζει τους κατηγορουμένους σε θάνατο. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας τους επιτίθονταν φραστικά και τους εξευτέλιζε. Είχε κανονίσει να φορούν παντελόνια μεγάλου μεγέθους και να μην έχουν ζώνες. Έτσι αυτοί αναγκάζονταν μέσα στο δικαστήριο να κρατούν με τα χέρια τους τα παντελόνια για να μην πέσουν. Ο Φρέισλερ τους κορόιδευε ακόμη και γι’ αυτό!

Αργός και ντροπιαστικός θάνατος

Μετά την καταδίκη σε θάνατο των Γερμανών αντιστασιακών, εκτελούνταν με το πιο φριχτό τρόπο. Κρέμονταν με σύρμα πιάνου από τσιγκέλια κρεάτων και έτσι στραγγαλίζονταν σιγά σιγά. Την ίδια στιγμή, τους έπεφταν τα παντελόνια με αποτέλεσμα ο θάνατός τους εκτός από οδυνηρός να είναι και ντροπιαστικός.

Ο Χίτλερ είχε διατάξει να κινηματογραφηθούν οι εκτελέσεις ώστε με τους συνεργάτες του να τις παρακολουθήσουν στο πλαίσιο της βραδινής “ψυχαγωγίας τους”. Για να μπορούν να απολαύσουν καλύτερα το θέαμα, ο Γκαίμπελς είχε διατάξει κάθε εκτέλεση να κινηματογραφείται από τρεις κάμερες ώστε να υπάρχουν πλάνα από διαφορετικές γωνίες.

Οι ναζί αρχηγοί έβρισκαν διασκεδαστικά τα πλάνα αυτά. Μάλιστα, όταν έπεφτε το παντελόνι κάποιου που εκτελούνταν, ξεσπούσαν σε γέλια και χειροκροτήματα.

Αντίθετα, οι κάμεραμεν που τραβούσαν τα πλάνα είχαν σοκαριστεί σε τέτοιο σημείο που κάποιοι λιποθυμούσαν και έπρεπε να τους συνεφέρουν προκειμένου να συνεχίσουν την κινηματογράφηση.

Η κινηματογράφηση των δικών

Εκτός από τις εκτελέσεις, κινηματογραφήθηκαν και οι δίκες των συνωμοτών της 20^ης Ιουλίου 1944. Τα πλάνα αυτά έπαιξαν σε όλους τους γερμανικούς κινηματογράφους και προβλήθηκαν σε όλες τις μονάδες του γερμανικού στρατού.

Στόχος ήταν να γίνει γνωστό τι πάθαιναν όσοι τολμούσαν να αντισταθούν. Το μήνυμα έπρεπε να πάει ειδικά στους άνδρες των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων αφού ανάμεσα στους συλληφθέντες υπήρχαν πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, ακόμη και στρατάρχες.

Ο Φρέισλερ γνωρίζοντας ότι όλη η Γερμανία θα παρακολουθούσε τα πλάνα από τις δίκες που προήδρευε ήταν ακόμη πιο εριστικός και αυθάδης με τους κατηγορούμενους. Κάποια στιγμή άρχισε να τσιρίζει σε σημείο που δεν ακουγόταν καθαρά η φωνή του.

Ο ηχολήπτης τον παρακάλεσε να κατεβάσει λίγο τα «ντεσιμπέλ» του προκειμένου να καταγράφεται η φωνή του στην ταινία!

Τα βασανιστήρια

Στις λήψεις αυτές ο Φρέισλερ είναι γεμάτος ενέργεια να κατακεραυνώνει τους κατηγορούμενος που εμφανίζονται σαν κακομοίρηδες και αργόστροφοι. Αυτό ακριβώς επιζητούσαν οι ναζί και ο Φρέισλερ. Το είχαν καταφέρει με βασανιστήρια και πολυήμερη στέρηση ύπνου.

Έτσι, οι κατηγορούμενοι δεν ήταν σε θέση να αναφέρουν στη δίκη τους για τους λόγους που αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Χίτλερ και να ανατρέψουν το καθεστώς τους.

Η γκεμπελική προπαγάνδα ήθελε να παρουσιάσει στους Γερμανούς τους αντιστασιακούς συμπατριώτες τους ως  μία ομάδα ηλίθιων προδοτών που δεν μπορούσαν να αρθρώσουν λέξη για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάποιοι απ’ αυτούς ήταν ανώτατοι αξιωματικοί που είχαν διακριθεί στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχαν ηγηθεί του γερμανικού στρατού τα πρώτα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μόνο ο στρατηγός Έρβιν φον Βίτζλεμπεν, όταν καταδικάστηκε σε θάνατο στις 8 Αυγούστου 1944, βρήκε τη δύναμη να φωνάξει στον Φρέισλερ ότι σε τρεις μήνες οι αηδιασμένοι Γερμανοί θα τον έσερναν ζωντανό μέσα στις ακαθαρσίες των δρόμων. Φυσικά αυτό παραλήφθηκε από την κινηματογραφική λήψη της δίκης του.

Ο ένας που γλύτωσε…

Έξι μήνες μετά την καταδίκη και εκτέλεση του φον Βίτζλεμπεν, στις 3 Φεβρουαρίου 1945, το Βερολίνο δέχτηκε σφοδρό αεροπορικό βομβαρδισμό από την Αμερικανική Αεροπορία. Εκείνη τη στιγμή, ο Φρέισλερ δίκαζε ένα από τους τελευταίους αντιστασιακούς της Επιχείρησης “Βαλκυρία”. Η συμμετοχή του στην απόπειρα κατά του Χίτλερ ήταν ξεκάθαρη.

Έτσι ήταν σίγουρη η καταδίκη του σε θάνατο και η εκτέλεσή του μερικές ώρες αργότερα. Επρόκειτο για τον Φάμπιαν φον Σλάβρεντορφ (Fabian von Schlabredorff), υπασπιστή του στρατηγού Τρέσκοου ο οποίος ήταν ο στρατιωτικός επικεφαλής της συνομωσίας της 20ης Ιουλίου 1944.

Όταν τα αμερικανικά βομβαρδιστικά έφθαναν κοντά στο Βερολίνο χτύπησε συναγερμός σε ολόκληρη την πόλη. Ο Φρέισλερ με τους υπόλοιπους στη δίκη του Σλάβρεντορφ έτρεξε στο καταφύγιο του Λαϊκού Δικαστηρίου.

Όμως, συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει πάνω στο έδρανό του το φάκελο με τα έγγραφα με την υπόθεση του Σλάβρεντορφ. Έτρεξε πίσω στην αίθουσα του δικαστηρίου για να το φέρει στο καταφύγιο. Τη στιγμή που πήρε το φάκελο και κατευθυνόταν προς το καταφύγιο, μία αμερικανική βόμβα χτύπησε το κτίριο του Λαϊκού Δικαστηρίου.

Εξερράγη πάνω σε μία δοκό που καταπλάκωσε τον Φρέισλερ, ο οποίος πέθανε ακαριαία. Όταν μετά από λίγο βρήκαν το πτώμα του, κρατούσε ακόμη στα χέρια του τον φάκελο του Φάμπιαν φον Σλάβρεντορφ.

Εξαιτίας του θανάτου του Φρέισλερ, ο Σλάβρεντορφ θεωρήθηκε ότι δεν είχε περάσει από δίκη. Αυτό γλύτωσε τη ζωή του αφού κατέληξε σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέσα στο χάος των τελευταίων εβδομάδων του Γ΄ Ράιχ, με τους Συμμάχους να καταλαμβάνουν μεγάλα τμήματα της Γερμανίας, και το ναζιστικό καθεστώς να καταρρέει, οι ναζί δεν ασχολήθηκαν μαζί του. Έτσι επιβίωσε μετά το τέλος του πολέμου.

Η εκδίκηση του αντισυνταγματάρχη Ρόζενθαλ

Ο επικεφαλής του βομβαρδισμού του Βερολίνου στις 3 Φεβρουαρίου 1945, που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο του Φρέισλερ, ήταν ο αντισυνταγματάρχης της Αμερικανικής Αεροπορίας, Ρόμπερτ Ρόζενθαλ. Στη διάρκεια αυτής της αποστολής, το αεροπλάνο του Ρόζενθελ, που ήταν το πρώτο στο σχηματισμό, χτυπήθηκε από αντιαεροπορικά πυρά και έπιασε φωτιά.

Όμως, αυτός συνέχισε την αποστολή μέχρι το κέντρο του Βερολίνου και τα σημαντικά δημόσια κτήρια που υπήρχαν εκεί. Μόνο όταν έριξε όλες οι βόμβες διέταξε τα μέλη του πληρώματος του βομβαρδιστικού να πέσουν με αλεξίπτωτα. Ο ίδιος έπεσε τελευταίος από το αεροπλάνο και ύψος μόλις 300 μέτρα από το έδαφος. Τον βρήκαν οι Σοβιετικοί και τον γύρισαν στη μονάδα του.

Συνέχισε να βομβαρδίζει τη ναζιστική Γερμανία μέχρι που παραδόθηκε. Όταν χρόνια αργότερα, ο εβραϊκής καταγωγής Ρόζενθαλ έμαθε ότι στη διάρκεια αποστολής του είχε σκοτωθεί ο διαβόητος δικαστής Φρέισλερ, πήρε μια προσωπική ικανοποίηση για τον θάνατό του.

Ο Φρέισλερ είχε συμμετάσχει στη Διάσκεψη του Βάνζεε τον Ιανουάριο του 1942, όπου αποφασίστηκε η εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης με το Σχέδιο της “Τελικής Λύσης”. Ο Φρέισλερ είχε παράσχει νομικές συμβουλές στους ναζί για το πως να «νομιμοποιήσουν» τη γενοκτονία των Εβραίων.

Δείτε εδώ αποσπάσματα από λήψεις από τις δίκες των αντιστασιακών της απόπειρας της 20ης Ιουλίου 1944, όπου ο Φρέισλερ εκτός εαυτού φωνάζει εναντίον τους: