Ποιος ήταν ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης. “Ο φτωχούλης του Θεού” που απαρνήθηκε την περιουσία του. Η σχέση με τον Καζαντζάκη

Ο Φραγκίσκος της Ασίζης, Άγιος της καθολικής εκκλησίας και ιδρυτής του Τάγματος των Φραγκισκανών, είναι η πιο διάσημη προσωπικότητα στη χριστιανική  αγιογραφία του Μεσαίωνα και όχι μόνο.

Κήρυξε την ισότητα, την ειρήνη, την περιφρόνηση του πλούτου και την υπεροχή της φτώχειας, την αγάπη προς όλα τα δημιουργήματα του Θεού, έμψυχα και άψυχα, τη στοργή στους λεπρούς.

Από τους πιο δημοφιλής αγίους, είναι γνωστός, τον θαυμάζουν και τον αγαπούν σ’  ολόκληρο τον κόσμο, ακόμη και σε περιοχές πολύ μακριά από την Καθολική Εκκλησία, όπως για παράδειγμα στην Άπω Ανατολή.

Γεννήθηκε στην Ασίζη το 1182 ως Τζοβάνι ντε Μπερναντόνε και ήταν γιος πλούσιου εμπόρου. Ο πατέρας του πρόσθεσε το όνομα Φραγκίσκος το οποίο υπερίσχυσε και επιθυμούσε να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση.

Ο νεαρός Φραγκίσκος έμαθε να μιλάει τα ιταλικά και τα γαλλικά από τους γονείς του και τα λατινικά από τον ιερέα της ενορίας. Δεν συνέχισε παραπάνω τις σπουδές του, καθώς ασχολήθηκε με τη δουλειά του πατέρα του.

Το 1202 πολέμησε με τον στρατό της Ασίζης εναντίον της Περούτζια, συνελήφθη και παρέμεινε αιχμάλωτος για ένα χρόνο. Το 1204 κατετάγη στον στρατό του Πάπα Ιννοκέντιου του Γ’ για να πολεμήσει τους άπιστους. Φτάνοντας  στη Δαλματία, αρρώστησε βαριά και έτσι εγκατέλειψε τον στρατό.

Κατά τη διάρκεια μιας αρρώστιας του είδε δύο όνειρα, που τον οδήγησαν στην απόφαση να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο έργο της φιλανθρωπίας. Όταν ξαναγύρισε στην πόλη του, εκδήλωσε μεγάλο θρησκευτικό ζήλο.

Προστάτης των φτωχών, των λεπρών και των ζώων

Το 1207, έδωσε στον ιερέα ενός παρεκκλησιού του Αγίου Δαμιανού όπου προσευχόταν, όλα τα χρήματα που είχε πάνω του. Ο νέος τρόπος ζωής του περιλάμβανε πολλές δωρεές στους φτωχούς, επισκέψεις στα άσυλα των λεπρών, προσευχές και νηστείες.

Η στάση του προκάλεσε την κοινή γνώμη της Ασίζης που στην αρχή τον θεώρησαν τρελό και τον θυμό του πατέρα του. Θορυβημένος από την “τρέλα” του γιου του, τον οδήγησε στο επισκοπικό δικαστήριο για να τον αναγκάσει να επιστρέψει τα χρήματα της πατρικής περιουσίας που είχε έτσι “άσκοπα” ξοδέψει.

Εκείνος απαρνήθηκε δημοσίως το οικογενειακό του όνομα και την περιουσία του

Έδωσε ότι είχε και δεν είχε, ακόμα και το ράσο του μένοντας εντελώς γυμνός μπροστά στο κοινό του δικαστηρίου, για να ξεπληρώσει αυτά που χρωστούσε στον πατέρα του και παραιτήθηκε ολοκληρωτικά από την υλική ζωή.

Αφιερώθηκε στους  φτωχούς και έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του. Διωγμένος και αποκληρωμένος από τον πατέρα του, κήρυξε την ισότητα, την ειρήνη, την περιφρόνηση του πλούτου και την υπεροχή της φτώχειας, την αγάπη προς όλα τα δημιουργήματα του Θεού, έμψυχα και άψυχα, τη στοργή στους λεπρούς, οι οποίοι κατά το Μεσαίωνα θεωρούνταν αμαρτωλοί και ανεπιθύμητοι.

Καλούσε τους ανθρώπους να πουλήσουν όλη την περιουσία τους και να τη μοιράσουν στους φτωχούς

Καταδίκαζε τους πλούσιους και τους μοναχούς που ζούσαν μέσα στη χλιδή, και καταράστηκε το χρήμα σαν την αιτία για όλες τις συμφορές.

Κυκλοφορούσε ντυμένος με έναν χιτώνα, δεμένο στη μέση με ένα σκοινί, είδος ενδυμασίας έχουν μέχρι και σήμερα οι μοναχοί του τάγματός του. Η αγάπη του επεκτεινόταν και προς τα ζώα και όλα τα πλάσματα της φύσης, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του που συγκινεί τον κόσμο μέχρι σήμερα.

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου, η ημέρα γιορτής του Φραγκίσκου της Ασίζης, που θεωρείται προστάτης άγιος τους.

Το Τάγμα των Φραγκισκανών

Παρόλο που ο περισσότερος κόσμος τον χλεύαζε, βρέθηκαν οι πρώτοι 12 που αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν. Εκείνος τους δέχτηκε και τους έδωσε σαν κανόνα, τα παρακάτω λόγια του Ευαγγελίου:

“…και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντες θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν λάβατε, δωρεάν δότε. Μην έχετε χρυσόν, μηδέ άργυρον, μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας σας. Μη σακκίον δια την οδόν, μηδέ δυο χιτώνας, μηδέ υποδήματα, μηδέ ράβδον….” (Ματθαίου Ι,7-9)

Το 1210 ο Φραγκίσκος μαζί με τους 12 μαθητές του πήγε στη Ρώμη για να ζητήσει την έγκριση του Πάπα για τη δημιουργία του Τάγματός του. Ο Ιννοκέντιος ο Γ’, διαβάζοντας τους αυστηρούς κανόνες αρχικά ήταν δίστασε, ωστόσο υποχώρησε τελικά μπροστά στην αποφασιστικότητα του Φραγκίσκου και αποδέχτηκε τον κανονισμό.

Τους παραχώρησαν το παρεκκλήσι της Παναγίας των Αγγέλων, ένα μικροσκοπικό εκκλησάκι όπου δίπλα του οι αδερφοί έχτισαν τις καλύβες τους και έτσι σχηματίστηκε το πρώτο μοναστήρι του Πρώτου Τάγματος των Φραγκισκανών.

Η απομόνωση, το όραμα και ο θάνατος

Το 1220 παραιτήθηκε από τη διεύθυνση του τάγματος ώστε να μπορέσει να αφιερωθεί απερίσπαστος στην πνευματική ζωή και το 1224 εγκατέλειψε την Ασίζη και μαζί με τρεις μαθητές έγινε ερημίτης, στο βουνό Βέρνα.

Στις 14 του Σεπτέμβρη του 1224, την ημέρα της γιορτής της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού είδε το περίφημο όραμά του και εμφάνισε τα στίγματα στο σώμα του

Είδε την εικόνα του σταυρωμένου Χριστού να κατεβαίνει από τον ουρανό και όταν το όραμα έσβησε είδε σαρκώματα στα χέρια, στα πόδια του, και στα πλευρά του, που έμοιαζαν με τις πληγές του Ιησού από τα καρφιά του σταυρού και το τρύπημα της λόγχης.

Ο Φραγκίσκος επέστρεψε στην Ασίζη, όταν άρχισε σιγά-σιγά να χάνει την όρασή του, αλλά συνέχισε να κηρύττει. Κουρασμένος από τις κακουχίες της ασκητικής ζωής του, την ελονοσία και την υδρωπικία που τον έπληξε, πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1226 σε ηλικία 45 χρονών.

Μετά από δυο χρόνια, το 1228 η Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο.

Η μέρα που γιορτάζεται η μνήμη του είναι η 4η Οκτωβρίου. Ως δεύτερη μέρα εορτής, ορίστηκε η 17η Σεπτέμβρη, η ημέρα όπου εμφανίστηκαν τα στίγματα και εισήλθε στο αγιολόγιο της Καθολικής Εκκλησίας το 1585.

“Ο φτωχούλης του Θεού”

O Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης και η ιστορία του ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες και δημιουργούς.

“Ο φτωχούλης του Θεού” του Νίκου Καζαντζάκη, είναι η μυθιστορηματική βιογραφία του Αγίου Φραγκίσκου, ο οποίος εγκαταλείπει την πλούσια ζωή του, συγκρούεται με τον πατέρα του και, ακολουθώντας τις θεϊκές επιταγές, βγαίνει στον κόσμο για να κηρύξει την αγάπη, το ιδανικό της πενίας και την απάρνηση των υλικών αγαθών.

Ο Καραβάτζιο και ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος απεικόνισαν με μοναδικό τρόπο τον άγιο και την έκστασή του.

Η ιστορία της ομιλίας του με τα σπουργίτια  αναφέρεται στο βιβλίο  «Μικρά Άνθη του Αγίου Φραγκίσκου», αποτελούν μία από τις πρώτες βιογραφίες του δημοφιλέστερου ίσως αγίου της χριστιανικής Δύσης, αν και οι ιστορικοί θεωρούν ότι αυτό το βιβλίο συμπλέκει αξεδιάλυτα τον μύθο και την πραγματικότητα.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: wikipedia