Ο Φίλιπ Νίτσκε είναι Αυστραλός ανθρωπιστής, συγγραφέας, πρώην γιατρός και ιδρυτής και διευθυντής της ομάδας υπέρ της ευθανασίας Exit International. Τα μέλη του αναζητούν την καλύτερη μέθοδο για έναν αξιοπρεπή θάνατο, την ώρα που θα τον έχουν επιλέξει οι ίδιοι.
Ο Νίτσκε αποκαλείται από τα μέσα ενημέρωσης ως Δόκτωρ Θάνατος (Dr Death) ή “ο Έλον Mασκ της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας”.
Είχε κάνει μια επιτυχημένη εκστρατεία για την ψήφιση ενός νόμου για την ευθανασία στη Βόρεια Επικράτεια της Αυστραλίας και βοήθησε τέσσερα άτομα να βάλουν τέλος στη ζωή τους, προτού ανατραπεί ο νόμος από την κυβέρνηση της Αυστραλίας.
Ο Φίλιπ Νίτσκε το 2016. Πηγή φωτογραφίας: Wikipedia
Ο Δόκτωρ Θάνατος
Ο Nίτσκε ήταν ο πρώτος γιατρός στον κόσμο που χορήγησε μια νόμιμη, εθελοντική, θανατηφόρα ένεση, μετά την οποία ο ασθενής ενεργοποίησε τη σύριγγα χρησιμοποιώντας έναν υπολογιστή.
Το 2017 σχεδίασε την κάψουλα Sarco, έναν θάλαμο υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, που κατασκευάστηκε στην Ολλανδία.
Η κάψουλα Sarco, ένας θάλαμο υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. Πηγή φωτογραφίας: Wikimediamtx Commons
Πρόκειται για μια τρισδιάστατη εκτυπωμένη κάψουλα αυτοκτονίας, αποτελείται από ένα αποσπώμενο φέρετρο τοποθετημένο σε μια βάση που περιέχει ένα δοχείο αζώτου. Σε ένα άρθρο τον Δεκέμβριο του 2017 για το Sarco, το Newsweek αναφέρθηκε στον Nίτσκε ως «ο Έλον Μασκ της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας».
Μια 64χρονη γυναίκα από την Αμερική, το 2024 ήταν το πρώτο άτομο που χρησιμοποίησε τον θάλαμο και άφησε την τελευταία της πνοή σε δάσος της Ελβετίας κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία.
Οι περιορισμοί του Ιατρικού Συμβουλίου
Τον Οκτώβριο του 2015 το Ιατρικό Συμβούλιο της Αυστραλίας συνέταξε μια λίστα με 25 προϋποθέσεις υπό τις οποίες ο Nίτσκε θα μπορούσε να συνεχίσει να ασκεί ιατρική. Αυτοί οι όροι περιελάμβαναν απαγορεύσεις παροχής συμβουλών ή πληροφοριών στο κοινό ή στους ασθενείς σχετικά με την ευθανασία ή την αυτοκτονία. Επίσης έπρεπε να ακυρώσει την υποστήριξή του και τη συμμετοχή στο εγχειρίδιο «Peaceful Pill».
Σε απάντηση, ο Νίτσκε, αποκάλεσε τις ενέργειες του Συμβουλίου “μια βαριά και αδέξια προσπάθεια περιορισμού της ελεύθερης ροής πληροφοριών σχετικά με την επιλογή στο τέλος της ζωής”. Ως συνέπεια των περιορισμών του Συμβουλίου, ο Nίτσκε έκαψε δημόσια το πιστοποιητικό ιατρικής του άσκησης και ανακοίνωσε το τέλος της ιατρικής του σταδιοδρομίας, υποσχόμενος να συνεχίσει να προωθεί την ευθανασία.
Ο Nίτσκε δήλωσε ότι θα παραμείνει γιατρός και θα χρησιμοποιεί νόμιμα τον τίτλο “γιατρός” (έχει διδακτορικό) και θα συνεχίσει να βλέπει ασθενείς και μέλη του Exit International σε κλινικές που διευθύνει στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες.
Ο Νίτσκε έχει δηλώσει ότι αυτός και η ομάδα του υπόκεινται τακτικά σε παρενοχλήσεις από τις αρχές, συμπεριλαμβανομένης της κράτησης και ανάκρισης σε διεθνή αεροδρόμια, καθώς και επιδρομών σε σπίτια και τις εγκαταστάσεις του Exit International.
Ο Nίτσκε και η σύντροφός του, αποφάσισαν το 2015 να εγκατασταθούν στο πιο φιλελεύθερο περιβάλλον της Ολλανδίας.
Τι υποστηρίζει
Ο Νίτσκε έχει πει υποστηρίζοντας τις απόψεις του: “Φαίνεται ότι απαιτούμε από τους ανθρώπους να ζουν με ταπεινότητα, πόνο και αγωνία, ενώ είμαστε πιο ευγενικοί με τα κατοικίδιά μας όταν τα βάσανά τους γίνονται υπερβολικά. Απλώς δεν είναι λογικό ή ώριμο. Το πρόβλημα είναι ότι είχαμε πολλούς αιώνες θρησκευτικής μπούρδας.”
Τον Ιούλιο του 2009 ο Νίτσκε έχει δηλώσει ότι πλέον η εθελοντική ευθανασία θα έπρεπε να είναι διαθέσιμη όχι μόνο στους ανίατους ασθενείς, αλλά και οι ηλικιωμένοι που φοβούνται να γεράσουν και να είναι ανήμποροι, θα πρέπει επίσης να έχουν μια επιλογή.
Ο Νίτσκε θεωρεί ότι ο αριθμός ανθρώπων που εισάγουν τα δικά τους φάρμακα ευθανασίας, θα είναι αυξανόμενος καθώς «πραγματικά δεν τους νοιάζει αν αλλάξει ο νόμος ή όχι».
Ανακουφιστική φροντίδα
Οι ειδικοί στην ανακουφιστική φροντίδα δηλώνουν ότι πολλά αιτήματα για ευθανασία προκύπτουν από φόβο σωματικής ή ψυχολογικής δυσφορίας τις τελευταίες ημέρες του ασθενούς. Θεωρούν ότι η ευρεία και δίκαιη διαθεσιμότητα εξειδικευμένων υπηρεσιών ανακουφιστικής φροντίδας θα μειώσει τα αιτήματα για ευθανασία.
Ο Nίτσκε απέρριψε αυτό το επιχείρημα: «Έχουμε πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν την καλύτερη ανακουφιστική φροντίδα στον κόσμο και εξακολουθούν να θέλουν να ξέρουν, ότι μπορούν να βάλουν ένα τέλος στα πράγματα.
Σε γενικές γραμμές, η παρηγορητική φροντίδα τα πήγε πολύ καλά στη διαμάχη για το ζήτημα της ευθανασίας, επειδή είναι αυτοί που υποστήριξαν ότι χρειάζονται απλώς καλύτερη χρηματοδότηση και τότε κανείς δεν θα θέλει ποτέ να πεθάνει κι αυτό είναι ψέμα” υποστηρίζει.
Ευθανασία
Ο όρος “ευθανασία”, προέρχεται από το αρχαίο ρήμα “ευθανατώ” και ερμηνεύεται ως “εύκολος, ήρεμος, ανώδυνος, ένδοξος θάνατος”. Ο ποιητής Ποσείδιππος είχε χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά τον όρο το 300 π.Χ., αναφέροντας πως “είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να σου προσφέρουν οι Θεοί“.
Στην Αρχαία Ελλάδα αποτελούσε συνέπεια του οίκτου προς βαριά ασθενείς και πάσχοντες. Οι Σπαρτιάτες ακολουθούσαν την ίδια τακτική, για τους ανίατους ασθενείς (Καιάδας και Ευρώτας).
Δεν είναι γνωστό τί μεσολάβησε, αλλά στον Όρκο του Ιπποκράτη προβλέπεται: “Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε”. Απαγορεύει δηλαδή στους γιατρούς τη χορήγηση οποιουδήποτε θανατηφόρου φαρμάκου σε ασθενή, έστω και έπειτα από παράκληση του.
Ένα χειρόγραφο του όρκου του Ιπποκράτη από τον 12ο αιώνα σε μορφή σταυρού. Πηγή φωτογραφίας: Wikipedia
Με τον όρο ευθανασία νοείται σήμερα, η θανάτωση ενός πάσχοντος ανθρώπου από κάποιο άλλο άτομο, για τον οποίο εξέλιπε κάθε ελπίδα θεραπείας και ο οποίος βρίσκεται σε αθεράπευτη και απελπιστική σωματική κατάσταση. Ο πάσχων άνθρωπος πρέπει να είναι πνευματικά διαυγής και η ευθανασία να τελεστεί ύστερα από δική του απαίτηση ή κατ’ απαίτηση των στενών συγγενών του σε περίπτωση, που ο ασθενής αδυνατεί για οποιονδήποτε λόγο να εκφράσει τη βούλησή του.
Η πρόθεση αυτού, που τελεί την ευθανασία, είναι ο οίκτος και η αγάπη, που νοιώθει για τον βαριά πάσχοντα άνθρωπο και τα κίνητρα είναι πάντα ανθρωπιστικά. Αν εμπλέκονται άλλα κίνητρα όπως οικονομικά ή ωφελιμιστικά, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ευθανασία.
Τι ισχύει στην Ελλάδα
Η νομοθεσία στη χώρα μας, απαγορεύει την ευθανασία, υπό οποιαδήποτε συνθήκη. Στην κατηγορία “Εγκλήματα κατά της ζωής”, στο άρθρο 300 προβλέπεται: “όποιος αποφάσισε και εκτέλεσε ανθρωποκτονία ύστερα από σπουδαία και επίμονη απαίτηση του θύματος και από οίκτο για αυτόν που έπασχε από ανίατη ασθένεια τιμωρείται με φυλάκιση”. Στη πράξη αναγνωρίζεται η ύπαρξη ελαφρυντικού και λαμβάνεται υπ’ όψιν στην επιμέτρηση της ποινής, αλλά παραμένει έγκλημα.
Στον υπόλοιπο κόσμο
Η ευθανασία είναι ποινικό αδίκημα στις περισσότερες χώρες μέλη της ΕΕ και επισύρει βαριές ποινές κάθειρξης. Το 2021, η Ισπανία έγινε μόλις η τέταρτη χώρα που την αποποινικοποίησε, μετά την Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.
Κάθε χώρα αντιμετωπίζει διαφορετικά το ζήτημα της ευθανασίας. Γενικά κατηγοριοποιείται με διαφορετικούς τρόπους:
- αυτήν που χαίρει της συγκατάθεσης του ασθενούς
- αυτή που δεν έχει συγκατάθεση
- εκείνη που δεν ρωτάς κανέναν, ή δεν συνάδει με την επιθυμία του ασθενούς.
Η πρώτη περίπτωση είναι νόμιμη σε χώρες όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο, ο Καναδάς και η Ελβετία. Η δεύτερη απαγορεύεται σε όλες τις χώρες και η τρίτη θεωρείται δολοφονία.
Στη Μεγάλη Βρετανία, η Επιτροπή της Βουλής των Λόρδων, που χειρίζεται θέματα ηθικής στην ιατρική, προσδιορίζει την ευθανασία ως “σκόπιμη παρέμβαση που έχει αποτελέσει πραγματικότητα, αφότου κάποιος έχει εκφράσει την πρόθεση να τερματίσει τη ζωή του, για να απαλλαγεί από ανυπόφορους πόνους”.
Στην Πολωνία και την Ιταλία είναι παράνομη, στην Νορβηγία δέχονται την “παθητική ευθανασία”, στη Σουηδία και τη Γαλλία “ανέχονται” την υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Στην Αμερική, κάθε πολιτεία έχει άλλη στάση αλλά σε ομοσπονδιακό επίπεδο, απαγορεύεται.
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr