Πυθαγόρας. Ο στιχουργός του “υπάρχω”, πολέμησε στο αντάρτικο κατά των Γερμανών και καθιέρωσε τον χρυσό δίσκο στην Ελλάδα με τη “Μικρά Ασία”

Ο στιχουργός Πυθαγόρας Παπασταματίου, γεννήθηκε το 1930 στο Αγρίνιο. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Σάμο, αλλά γνωρίστηκαν στη Σμύρνη, όπου βρέθηκαν για επαγγελματικούς λόγους. Η μητέρα του ήταν δασκάλα και ο πατέρας του έφεδρος αξιωματικός.

Η καταστροφή της Σμύρνης ανάγκασε την οικογένεια να ζήσει την προσφυγιά και να βρεθεί στο Αγρίνιο.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο μεγάλος αδελφός του βγήκε στο βουνό και έγινε αντάρτης.

Ο Πυθαγόρας είχε μόλις γραφτεί στο γυμνάσιο, αλλά δεν το τελείωσε αμέσως, καθώς ακολούθησε τα χνάρια του αδελφού του.

Εντάχθηκε στον κύκλο του ΕΛΑΣ και αγωνίστηκε στο βουνό μέχρι που οι Γερμανοί έφυγαν από την Ελλάδα.

Όταν επέστρεψε στο Αγρίνιο ολοκλήρωσε το σχολείο, πράγμα σπάνιο για τα δεδομένα της εποχής.

Τότε άρχισε για πρώτη φορά να υπογράφει μόνο με το μικρό του όνομα και όταν οι αυστηροί καθηγητές του έκαναν παρατήρηση, εκείνος απαντούσε: «Ένας είναι ο Πυθαγόρας, όλοι με ξέρουν, δε χρειάζεται το επώνυμο».

Αυτό το απέδειξε και αργότερα με την επιτυχημένη του πορεία στο χώρο του τραγουδιού, καθώς όπως έχουν αναφέρει άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του, «ο Πυθαγόρας ήταν όντως ένας».

Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο έφυγε για την Αθήνα όπου σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.

Παρόλο που ο χώρος του θεάματος τον γοήτευε, δεν ακολούθησε τελικά την καριέρα του ηθοποιού.

Σύντομα ανακάλυψε την κλίση του στη συγγραφή στίχων, που τον κέρδισε για όλη του τη ζωή.

Ο πρόσφυγας που έκανε την “Μικρά Ασία” τη μεγαλύτερη δισκογραφική επιτυχία της εποχής του

Η περιπέτεια της Μικρασιατικής καταστροφής, επηρέασε πολύ τον στιχουργό. Το 1972 ενώ είχε ήδη στο ενεργητικό του πολλές επιτυχίες, συνεργάστηκε με τον Απόστολο Καλδάρα και έγραψε τραγούδια για τη Μικρά Ασία, που κυκλοφόρησαν σε ομώνυμο δίσκο.

Η Ελλάδα βρισκόταν τότε υπό το καθεστώς των συνταγματαρχών και τα τραγούδια για τους πρόσφυγες και τη Σμύρνη έμοιαζαν ανεπίκαιρα.

Οι στίχοι αναφέρονταν στο Αϊβαλί, τη Σμύρνη, το καμένο Κορδελιό και στον μύθο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά.

Η δισκογραφική εταιρία Μίνος στην οποία ανήκε τότε ο στιχουργός αναγνώρισε την αξία των τραγουδιών που ερμήνευσαν η Χάρις Αλεξίου και ο Γιώργος Νταλάρας και οδήγησε τον Πυθαγόρα και τον Καλδάρα στο στούντιο.

Τα δισκοπωλεία τον περιφρόνησαν, αλλά οι πωλήσεις έφεραν τον θεσμό του χρυσού δίσκου

Όταν η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε, οι πωλητές της εταιρίας πήγαν στα δισκοπωλεία να δειγματίσουν τον δίσκο.

Η άποψη των δισκοπωλών ήταν απογοητευτική. Όλοι πίστευαν πως ο κόσμος διψούσε για πολιτικά τραγούδια και πως ο δίσκος με θέμα τη Μικρά Ασία δε θα έκανε πωλήσεις.

Μέσα σε λίγες ημέρες διαψεύστηκαν.

Ο δίσκος όχι μόνο έκανε ρεκόρ πωλήσεων, αλλά στάθηκε η αφορμή για να καθιερωθεί ο θεσμός του Χρυσού Δίσκου στην Ελλάδα.

Ο διευθυντής της δισκογραφικής εταιρίας, θέλοντας να αποζημιώσει τους συνεργάτες του για την εμπορική επιτυχία θέσπισε την απονομή βραβείου. Για τις 50.000 πωλήσεις θα απονέμονταν ο Χρυσός Δίσκος και για τις 100.000, ο Πλατινένιος.

Ο ξαφνικός θάνατος του στιχουργού

Ο Πυθαγόρας, αν και έφυγε από τη ζωή σε μικρή ηλικία, άφησε πίσω του εκατοντάδες τραγούδια, ενώ συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού.

Διάσημοι συνθέτες και τραγουδιστές συνέπραξαν μαζί του και έφτιαξαν τραγούδια που ακούγονται μέχρι σήμερα.

Μάνος Λοίζος, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Στέλιος Καζαντζίδης, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Κατσαρός, Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης Πάριος ήταν μόνο μερικοί από τους συνεργάτες του.

“Υπάρχω“. Από τον ομώνυμο δίσκο (1975). Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος. Ερμηνεία: Στέλιος Καζαντζίδης

Ο Πυθαγόρας έφυγε από τη ζωή ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς τον Νοέμβριο του 1979. Ήταν μόλις 49 ετών.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης ανέφερε: «Ο άνθρωπος Πυθαγόρας θα μείνει πάντα στη μνήμη μου, στη θύμηση, στην καρδιά μου. Συναισθηματικός, ανιδιοτελής, καθαρός, φίλος. Μεγάλο το μέγεθος του καλλιτέχνη και του ανθρώπου, όπως μεγάλο και το κενό που άφησε ο χαμός του».

Οι επιτυχίες του είναι αμέτρητες: Όταν πίνει μια γυναίκα, Κάθε λιμάνι και καημός, Υπάρχω, Κυρά-Γιώργαινα, Νύχτα στάσου, Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων.

“Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω“. Από τον δίσκο “Μικρά Ασία” (1972). Μουσική: Απόστολος Καλδάρας. Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας. Εδώ να σημειώσουμε ότι υπάρχει μια διχογνωμία σχετικά με το ποιος απαγγέλλει, ο Γιάννης Φέρτης ή ο Νίκος Κούρκουλος.

“Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά“. Μουσική: Κώστας Καπνίσης. Ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος. Το τραγούδι ακούγεται στην ταινία “Ο μικρός δραπέτης” του Σταύρου Τσιώλη (1969), προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και κυκλοφόρησε το 1979 στον ομώνυμο δίσκο.

 “Θα με θυμηθείς“. Μουσική: Γιάννης Σπανός, ερμηνεία: Γιάννης Πάριος. Δίσκος: “Θα με θυμηθείς” (1979).

Με πληροφορίες από retromaniax

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: «Έχω σιχαθεί το τραγούδι. Με έχουν κάνει να ζητάω τη μοναξιά στα πέλαγα και στα χωράφια». Γιατί ο Καζαντζίδης αυτοεξορίστηκε και έγινε ψαράς…