Πίπη Φακιδομύτη, η παιδική σειρά των 80s που γεννήθηκε όταν αρρώστησε η κόρη της Άστριντ Λίντγκρεν. Η συγγραφέας έγινε αφορμή για να πέσει η κυβέρνηση μετά από 44 χρόνια σοσιαλδημοκρατίας

Αντισυμβατική, πολλές φορές αγενής, με υπερφυσική δύναμη, φακίδες στο πρόσωπο, κόκκινες κοτσίδες και αταίριαστες μακριές κάλτσες. Η Πίπη η Φακιδομύτη έγινε η αγαπημένη ηρωίδα των παιδιών που θαύμαζαν την καλοσύνη, το θάρρος, την ανεξαρτησία και την αυτοπεποίθησή της.

Η Πίπη υπερασπιζόταν τα αδύναμα παιδιά, μισούσε τον καθωσπρεπισμό, ειρωνευόταν τους αστυνομικούς, είχε απάντηση για όλες τις παρατηρήσεις των ενηλίκων, ήξερε πώς να φροντίζει τον εαυτό της και πώς να μετατρέπει κάθε βαρετή δουλειά σε παιχνίδι.

H μαμά της «την έβλεπε από τον ουρανό» ενώ ο πατέρας της, θαλασσοπόρος, χάθηκε στη θάλασσα αλλά δεν πνίγηκε. Η Πίπη πίστευε πως σώθηκε και βρισκόταν σε κάποιο νησί ως βασιλιάς των ιθαγενών.

Στην Ελλάδα η σειρά προβλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από την ΕΡΤ. Καθήλωσε τους πιτσιρικάδες στις τηλεοράσεις, για να παρακολουθήσουν τις περιπέτειές της και τις σκανταλιές που σκάρωνε με τους γείτονες και φίλους της Άνικα και Τόμι.

Το 9χρονο ατίθασο αγοροκόριτσο, που ζούσε μόνο του στη βίλα Βιλεκούλα με μια μαϊμού και ένα άλογο, εμπνεύστηκε η Σουηδέζα συγγραφέας Άστριντ Λίντγκρεν όταν η μικρή της κόρη αρρώστησε και της ζήτησε να αυτοσχεδιάσει μια παιδική ιστορία.

Η Λίντγκρεν εμπλούτισε τον χαρακτήρα και εξέδωσε σειρά βιβλίων η οποία αργότερα μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.

Ο πρωτότυπος τίτλος της σειράς ήταν η «Πίπη με τις μακριές κάλτσες», ωστόσο στην Ελλάδα έγινε γνωστή με τον τίτλο «Πίπη, η Φακιδομύτη».

Τα πρώτα τρία βιβλία κυκλοφόρησαν από το 1945 έως το 1948.

Τα επόμενα έξι κυκλοφόρησαν μεταξύ 1969 και 1975. Όλα έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 60 γλώσσες.

Η Λίντγκρεν έγραφε βασιζόμενη στις παιδικές της αναμνήσεις.

Η Πίπη δεν ήταν το μόνο παιδικό βιβλίο της. Σε όλα οι ήρωες – παιδιά απορρίπτουν την εξουσία των ενηλίκων.

Η Λίντγκρεν έγινε ιδιαίτερα αγαπητή στους αναγνώστες της χώρας της ενώ παγκοσμίως τα βιβλία της έχουν πουλήσει περισσότερα από 145 εκατομμύρια αντίτυπα.

Η συγγραφέας, γεννήθηκε το 1907 στη Σουηδία και πέθανε το 2002. Όταν τέλειωσε το σχολείο, εργάστηκε στην τοπική εφημερίδα της πόλης όπου μεγάλωσε.

Το 1926 έμεινε έγκυος από τον αρχισυντάκτη της αλλά όταν εκείνος της πρότεινε να τον παντρευτεί, η Λίντγκρεν αρνήθηκε.

Μετακόμισε στη Στοκχόλμη όπου παρακολούθησε μαθήματα δακτυλογράφησης και στενογραφίας. Γέννησε τον γιο της Λαρς στην  Κοπεγχάγη και τον έδωσε σε ανάδοχη οικογένεια.

Χρήματα δεν είχε αλλά μάζευε όσα μπορούσε για να ταξιδεύει όσο πιο συχνά γίνεται στην Κοπεγχάγη, ώστε να βρίσκεται με τον Λαρς. Τελικά, κατάφερε να τον πάρει στη Σουηδία, αφήνοντάς τον στους γονείς της μέχρι να αποκτήσει την οικονομική δυνατότητα να τον μεγαλώσει στη Στοκχόλμη.

Το 1931 παντρεύτηκε τον εργοδότη της, Στούρε Λίντγκρεν.

Τρία χρόνια αργότερα, το 1934, η Άστριντ γέννησε το δεύτερο παιδί της, την Κάριν, για χάρη της οποίας εμπνεύστηκε την Πίπη.

Η οικογένεια μετακόμισε το 1941 σε διαμέρισμα της Στοκχόλμης, όπου η Λίντγκρεν έζησε μέχρι τον θάνατό της.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και γραμματέας, πριν αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στη συγγραφή βιβλίων.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της ως συγγραφέας τιμήθηκε πολλές φορές, όπως με το διεθνές βραβείο παιδικής λογοτεχνίας “Χανς Κρίστιαν Αντερσεν” που της απονεμήθηκε το 1958.

Το 1976 ξέσπασε στη Σουηδία, οικονομικό σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια την Λίντγκρεν, που έφτασε μέχρι τη Βουλή. Αποκαλύφθηκε ότι ο οριακός φορολογικός συντελεστής της είχε φτάσει στο 102%, δηλαδή έπρεπε να πληρώνει φόρο μεγαλύτερο από το εισόδημά της.

Την ιστορία της περιέγραψε η ίδια στην εφημερίδα Expressen και αμέσως ξέσπασε αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σχετικά με το φορολογικό σύστημα.

Στις εκλογές εκείνης της χρονιάς οι Σοσιαλδημοκράτες εκδιώχθηκαν από την κυβέρνηση ύστερα από 44 χρόνια.

Η Λίντγκρεν πάντως παρέμεινε οπαδός του κόμματος για το υπόλοιπο της ζωής της.

Εκτός από το συγγραφικό της έργο η Άστριντ Λίντγκρεν έμεινε γνωστή και για την υποστήριξή της στα δικαιώματα των παιδιών και των ζώων, καθώς και για την αντίθεσή της σε κάθε μορφή σωματικής τιμωρίας.

Τα χειρόγραφά της βρίσκονται στη Βασιλική Βιβλιοθήκη της Στοκχόλμη. Το 2005 η συλλογή μπήκε στον κατάλογο της “Παγκόσμιας Κληρονομιάς” της Unesco.

Οι Σουηδοί την τίμησαν με μνημεία, αγάλματα, μουσείο και θεματικό πάρκο.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η σειρά κινουμένων σχεδίων με τον μικρό Νιλς βασίστηκε σε σχολικό βιβλίο Γεωγραφίας που έγραψε μια δασκάλα. Έγινε η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας και ο ήρωάς της έγινε χαρτονόμισμα και γραμματόσημο