Ποιο είναι το τρυφερό φάντασμα πίσω από το παιδάκι που ποζάρει στο φακό; Κι όμως, βρισκόταν εκεί για να μη φοβάται ο μικρός!

Στα τέλη του 19^ου αιώνα, όταν η φωτογραφία έκανε τα πρώτα της βήματα, υπήρξαν πολλές οικογένειες που θέλησαν να φωτογραφίσουν τα παιδιά τους.

Όμως η διαδικασία της φωτογράφισης δεν ήταν τόσο απλή όσο σήμερα.

Οι πλάκες της φωτογραφικής μηχανής έπρεπε να εκτεθούν στο φως για αρκετή ώρα, μέχρι και 20 λεπτά, για να σχηματιστεί η εικόνα και τα μοντέλα των φωτογραφιών έπρεπε να μένουν τελείως ακίνητα.

Αν το μοντέλο ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, η ακινησία δεν αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα.

Αλλά όταν το μοντέλο ήταν ένα νεογέννητο μωρό ή ένα παιδί πολύ μικρής ηλικίας, τα πράγματα δυσκόλευαν.

Γι’ αυτό οι φωτογράφοι συνήθιζαν να περιλαμβάνουν και τη μητέρα των παιδιών, προκειμένου να τα καθησυχάζει.

Η μητέρα όμως, για να θεωρείται «αόρατη» στη φωτογραφία, ήταν καλυμμένη με κάποιο σεντόνι, κουρτίνα ή ακόμα και χαλί.

Τα αποτελέσματα ήταν μάλλον αστεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ήταν ακόμα και τρομαχτικά.

Χέρια και πόδια ξεπρόβαλαν κάτω από σκεπάσματα ή πίσω από καρέκλες, να κρατάνε ή να χαϊδεύουν τους ανήσυχους μπόμπιρες.

Ίσως τα παιδιά να έβαλαν τα κλάματα, όταν είδαν τις φωτογραφίες…

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Τα ανήσυχα φαντάσματα των προέδρων στον Λευκό Οίκο, οι ομιλούσες σκιές στα σοκάκια του Εδιμβούργου και τα πνεύματα του κάστρου της Νορβηγίας που κινούνται ανάποδα. Θρύλοι για στοιχειωμένα κτίρια που έγιναν διάσημα αξιοθέατα…