Το κοριτσάκι που μετέφερε μηνύματα της αντίστασης στα παπούτσια της. Έγινε διάσημη ηθοποιός αλλά δεν ξέχασε την σκληρή γερμανική κατοχή

Γεννήθηκε στις 4 Μαΐου 1929. Η μητέρα της, η Ολλανδή βαρώνη Έλα βαν Χέμστρα, είχε ήδη ένα διαζύγιο και δύο γιους, όταν γνώρισε τον Άγγλο τραπεζίτη που έγινε ο δεύτερος σύζυγός της.

Σε ηλικία πέντε χρόνων, η μητέρα της την έστειλε σε ένα μακρινό, αλλά πολύ “μοδάτο” οικοτροφείο. Εκεί η ντροπαλή κόρη θα συναναστρεφόταν με γόνους ευγενών από όλη την Ευρώπη. Το 1938 οι γονείς της πήραν διαζύγιο και η μητέρα της εγκαταστάθηκε στο Άρνεμ της Ολλανδίας.

Ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η κόρη επέστρεψε από το οικοτροφείο. Τα χρόνια του πολέμου ήταν δύσκολα για όλους.

Η περιοχή πέρασε σε γερμανική κατοχή, τα αδέλφια της αναγκάστηκαν να στρατευθούν και τα οικονομικά της οικογένειας πήγαιναν απ’ το κακό στο χειρότερο. Η μητέρα της έκανε ό,τι μπορούσε για να εξασφαλίσει μία αίσθηση ηρεμίας στην καθημερινότητά τους. Επέμενε να στέλνει την κόρη της σε μαθήματα μπαλέτου, γιατί ήξερε ότι η μικρή αγαπούσε τον χορό.

Η νεαρή συμμετείχε στις λεγόμενες “παραστάσεις μπλακ-άουτ”. Οργανώνονταν παραστάσεις σε μικρά υπόγεια, χωρίς πολύ φως και ελάχιστη μουσική.

Ό,τι έσοδα συγκεντρώνονταν, χρησιμοποιούνταν για να καλύψουν τα έξοδα της εθνικής αντίστασης. Στο τέλος απαγορευόταν το χειροκρότημα, γιατί η φασαρία θα ειδοποιούσε τον κατακτητή. Αργότερα, παραδέχτηκε ότι βοήθησε την αντίσταση μεταφέροντας κρυφά μηνύματα στα παπούτσια της, μιας και οι Γερμανοί δεν υποπτεύονταν τα παιδιά τόσο, όσο τους ενήλικους.

Τον Σεπτέμβριο του ’44, οι σύμμαχοι προσπάθησαν να απελευθερώσουν την Ολλανδία. Η μικρή πόλη του Άρνεμ βρέθηκε στο κέντρο του πολέμου και η μάχη κατέληξε στην πιο αιματηρή ήττα των συμμάχων. Το σπίτι της βαρώνης βομβαρδίστηκε και διακόπηκε κάθε ανεφοδιασμός της περιοχής. Ο χειμώνας του ’44 έχει μείνει γνωστός ως “ο χειμώνας της πείνας” στην Ολλανδία.

Επιβίωσαν όμως και μετά το τέλος του πολέμου μετακόμισαν στο Λονδίνο. Εκεί η νεαρή αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπαλέτο, αλλά την απέρριψαν επειδή έκριναν ότι ήταν πολύ ψηλή και μεγάλη σε ηλικία. Απογοητευμένη, έπιασε δουλειά ως χορεύτρια σε θέατρο. Ο μισθός ήταν πολύ καλός και είχε μεγάλη ανάγκη τα χρήματα. Όπως ήταν αναμενόμενο, στο θέατρο δεν πέρασε απαρατήρητη.

Της έδωσαν διάφορους μικρούς ρόλους και μέσα σε λίγους μήνες, η άπειρη ηθοποιός πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μεγάλη παραγωγή του Μπρόντγουεϊ.

Οι παραστάσεις τελείωσαν το 1953 και σχεδόν αμέσως ξεκίνησε γυρίσματα στη Ρώμη για μια ταινία που την έκανε διάσημη.

Η Όντρεϊ Χέπμπορν κέρδισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία “Διακοπές στη Ρώμη”.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Όντρεϋ Χέπμπορν, η οσκαρική ηθοποιός ήταν κόρη ενός τραπεζίτη και μιας βαρώνης, αλλά στον πόλεμο ζύγιζε 40 κιλά από την πείνα. Χόρευε για να μαζέψει λεφτά για την αντίσταση