Περιμένοντας τους Guns n’ Roses στο Ολυμπιακό Στάδιο, το 1993. Γιατί εμφανίσθηκαν με τεράστια καθυστέρηση

του Γιώργου Κασαμπαλάκου

Ήταν φθινόπωρο του 1992. Δεκαπεντάχρονος μαθητής της Β’ Λυκείου, άκουσα στο ραδιόφωνο πως τον ερχόμενο Μάϊο θα έρχονταν για συναυλία στην Ελλάδα οι Guns n’ Roses! Δεν θα έχανα με τίποτα το τεράστιο συγκρότημα από την Καλιφόρνια, που στις αρχές της δεκαετίας του 90 μεσουρανούσε και συγκαταλεγόταν στα κορυφαία γκρουπ της χαρντ ροκ και του λεγόμενου glam metal.

η πορεία προς την κορυφή

Οι Guns είχαν κυκλοφορήσει το ‘Appetite for Destruction’ το 1987, κάνοντας τεράστια επιτυχία. Τα τραγούδια από το δίσκο ‘Paradise city’ και ‘Sweet child of mine’, παίζονταν ασταμάτητα στα ροκ μπαρ και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Το 1988 έβγαλαν το ‘G n R Lies’, που δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις πωλήσεις του πρώτου τους άλμπουμ, όμως το 1991 ήρθαν ταυτόχρονα τα ‘Use your illusions 1 και 2’ που πιστοποίησαν τη μουσική εξέλιξη του γκρουπ.

Τρομερές συνθέσεις και επιτυχίες, όπως τα ‘November rain’, ‘You could be mine’ (soundtrack στην ταινία Terminator 2 με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ), ‘Don’t cry’, ‘Estranged’, οι διασκευές ‘Live and let die’ και ‘Knocking on Heaven’s door’ ως φόρος τιμής σε Paul Mc Cartney και Bob Dylan αντίστοιχα, τοποθέτησαν τους Guns στο Έβερεστ της μουσικής βιομηχανίας.

Τα ‘Use your illusions’ πούλησαν πάνω από 30 εκατομμύρια δίσκους Ο frontman Axl Rose, συντηρούσε τα φώτα της δημοσιότητας με τις προκλητικές, πολλές φορές και αλαζονικές δηλώσεις του.

Η δεκαετία του 90, τουλάχιστον στις αρχές, είχε κρατήσει κάτι σημαντικό από τη δεκαετία του 80: Οι οπαδοί των συγκροτημάτων είχαν σχέση λατρείας μαζί τους. Μάλιστα συμπεριφέρονταν κάπως σαν τους οπαδούς των ομάδων, υποστήριζαν με φανατισμό το δικό τους αγαπημένο ως το καλύτερο.

Αν ήσουν οπαδός των Metallica, Slayer, Motorhead, Accept ή Guns n’ Roses, φορούσες την αντίστοιχη μπλούζα, ζωγράφιζες το λογότυπο του γκρουπ στη σχολική σου τσάντα, έδινες το όνομα του αγαπημένου σου τραγουδιού στο τετράδιο ή στο βιβλίο της Φυσικής.

7.000 δρχ – 20 ευρώ (!) το εισιτήριο για τον Παράδεισο

Το εισιτήριο ήταν αρκετά τσουχτερό, κόστιζε 7000 δρχ. Οι οπαδοί των Guns κάναμε αιματηρή οικονομία για μήνες, ώστε να μαζέψουμε τα λεφτά.

Η συναυλία θα γινόταν στις 24 Μάη του 93 και support θα έπαιζε ο Brian May, ο θρυλικός κιθαρίστας των Queen (είχαν διαλυθεί ουσιαστικά μετά το θάνατο του Freddie Mercury το 1991). Σε μουσική εκπομπή της εποχής, είχε ειπωθεί πως κανονικά θα έπρεπε οι Guns n’ Roses να ανοίξουν τη συναυλία του Brian May, άργησα κάποια χρόνια να καταλάβω αυτό το σχόλιο…

Αφού προμηθευτήκαμε το μαγικό χαρτί που μας εξασφάλιζε την είσοδο στον παράδεισο, το οποίο φυσικά επιδεικνύαμε όλο καμάρι στους φίλους μας, έφτασε η Μέρα! Ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος ως τη στάση ‘Ειρήνη’ ήταν ασφυκτικά γεμάτος, όμως το στάδιο δεν είχε γεμίσει όπως θα περίμενα.

Ναι μεν στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ δεν έπεφτε καρφίτσα, όμως οι κερκίδες δεν ήταν ούτε κατά το ήμισυ γεμάτες, ίσως και λόγω του ακριβού εισιτηρίου. Η τεράστια σκηνή ύψους 30 μέτρων προκαλούσε το δέος, όπως επίσης και το πλήθος των ανθρώπων security. Στο Ολυμπιακό Στάδιο είχαν έρθει οπαδοί του γκρουπ και από γειτονικές χώρες, ακόμα κι από τις ΗΠΑ!

Ο εκπληκτικός Brian May και η δίωρη καθυστέρηση

Ο διάσημος κιθαρίστας των Queen βγήκε στις 19.00 μμ και έπαιξε καταπληκτικά. Στα ντραμς τον συνόδευε ο τρομερός Cosy Powell, με δεκαετίες ένσημα σε Jeff Beck Group, Black Sabbath, Rainbow και Whitesnake.

Κατά τις 20.00 μμ, με σπάνια σεμνότητα ο May μας χαιρέτησε και μας ευχήθηκε να περάσουμε καλά στο υπόλοιπο της συναυλίας, απολογούμενος που δεν είχαν έρθει ως Queen δέκα χρόνια πριν στην χώρα μας για συναυλία. Φανταστήκαμε πως οι Guns n’ Roses δεν θα αργούσαν. Η ζέστη αφόρητη, το κλίμα εκρηκτικό και όσο περνούσε η ώρα, γινόταν εκρηκτικότερο.

Περιμένοντας, συνειδητοποιήσαμε πως η ώρα έφτασε 21.00 μμ αλλά κανένα σημάδι του Axl και της παρέας του δε φαινόταν ακόμα στη σκηνή. Ο εκνευρισμός του κόσμου έκδηλος, μπουκάλια μπύρας και νερού πέταγαν πάνω από τα κεφάλια μας και οι οπαδοί εκτονώνονταν φραστικά στους σεκιουριτάδες του συγκροτήματος, που βρίσκονταν περιμετρικά της σκηνής.

Όταν η ώρα έφτασε 21.30, συνειδητοποιήσαμε πως πιθανότατα θα χάναμε το τελευταίο δρομολόγιο του ηλεκτρικού που ήταν στις 23.45. Αυτό σήμαινε πως τα συνολικά έξοδα θα αυξάνονταν πολύ λόγω μεταμεσονύχτιου ταξί, που στην Αθήνα του 1993 δεν μπορούσες να μαντέψεις τι θα κόστιζε…

Η καθυστέρηση άγγιζε τις δύο ώρες, κανείς πλέον δεν ήταν σίγουρος αν θα γινόταν καν η συναυλία, αφού άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες πως πρόκειται να αναβληθεί. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά, οι Guns είχαν ακυρώσει την τελευταία στιγμή αρκετές συναυλίες τους. Η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο έκρυθμη.

ένα υπέροχο live

Στις 22.10 έσβησαν επιτέλους οι προβολείς και ακούστηκαν οι νότες του Nightrain. O Axl Rose φορώντας την κλασική μπλούζα του με τον Χριστό εμφανίστηκε στη σκηνή.

Ο αγωνιστικός χώρος του Ολυμπιακού Σταδίου μετατράπηκε σε αρένα, ο κόσμος έκανε headbanging ασταμάτητα. O Axl έγραφε χιλιόμετρα στη σκηνή, με τον Slash άξιο συμπαραστάτη του, πάντα με ένα τσιγάρο στο στόμα. Ακόμα κι όταν έπαιξαν την μπαλάντα τους Patience, όλοι εκστατικοί τραγουδούσαμε με το γκρουπ.

Τότε δεν υπήρχαν κινητά, απαγορεύονταν οι φωτογραφικές μηχανές στις συναυλίες, οπότε συμμετείχαμε με την ψυχή μας. Έπαιξαν συνολικά 17 τραγούδια, κορυφώνοντας την αδρεναλίνη μας με τα ‘You could be mine’, ‘Sweet child o’ mine’ και ολοκλήρωσαν τη συναυλία με το ‘Paradise City’.

Η ώρα ήταν περίπου 23.45, ακριβώς η κατάλληλη για να χάσουμε το τελευταίο τρένο. Ως αποτέλεσμα, τα πλήθη μεταφέρθηκαν στο ρεύμα καθόδου επί της Λεωφόρου Κηφισίας, για να βρούμε ταξί. Όμως ήταν αδύνατο να εξυπηρετηθούμε όλοι, παρότι φορτώνονταν 5 και 6 άτομα σε κάθε αυτοκίνητο.

Έτσι, για τουλάχιστον δύο ώρες ακόμα, η Κηφισίας μετατράπηκε σε ένα τεράστιο πάρτι, με τις κριτικές και τα σχόλια από τη συναυλία να δίνουν και να παίρνουν. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα, όλοι ήμασταν εκνευρισμένοι από το δίωρο στήσιμο, αλλά εκστασιασμένοι που είδαμε από κοντά τα είδωλά μας. Τις επόμενες μέρες, μάθαμε για ποιο λόγο άργησαν τόσο πολύ να εμφανιστούν οι Guns n Roses: Έπαιζαν γκολφ!