Η γυναίκα που έριχνε βέλη με το τόξο στα πόδια της. Την απαθανάτισε σε αρχαία πελίκη, Αθηναίος αγγειογράφος

του ιστορικού και συνεργάτη μας, Κωνσταντίνου Λαγού

Η πελίκη είναι τύπος αρχαίου ελληνικού αγγείου που κατασκευάστηκε για πρώτη φορά στα κεραμικά εργαστήρια της Αθήνας στα τέλη του 6^ου αιώνα π. Χ., όταν κυριαρχούσε ο ερυθρόμορφος ρυθμός.

Πρόκειται για παραλλαγή του αμφορέα αφού έχει και αυτή δύο λαβές. Όμως διαφέρει, στο ότι έχει πιο ανοικτό στόμιο και πλατύτερη βάση.

Αυτά τα χαρακτηριστικά είχαν ως αποτέλεσμα να μην είναι τόσο χρήσιμο ως μεταφορικό αγγείο, όπως ο αμφορέας, και έτσι χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως αγγείο για αποθήκευση λαδιού ή κρασιού στα σπίτια. Πολλά αγγεία που παρήχθησαν στην Αττική έφεραν πάνω τους ζωγραφικές παραστάσεις εμπνευσμένες κυρίως από τη μυθολογία, αλλά και σκηνές από την καθημερινή ζωή.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες απεικονίσεις υπάρχει σε πελίκη ενός τέτοιου εργαστηρίου που χρονολογείται τον 4ο αιώνα π.Χ. Δείχνει μία ακροβάτισσα που ρίχνει με τόξο βέλη χρησιμοποιώντας τα πόδια της.

Είναι βέβαιο ότι δεν έχουμε να κάνουμε Με κάποια μυθολογική παράσταση αφού δεν υπάρχει καταγραφή ρίψης βέλους με τον τρόπο αυτό σε καμία αρχαία  πηγή.

Πρόκειται λοιπόν κατά πάσα πιθανότητα για ένα πραγματικό πρόσωπο, μία καλλιτέχνιδα που έδινε δημόσια στην Αθήνα παραστάσεις όπου εκτελούσε τη συγκεκριμένη άσκηση. Θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα γνωστή και η παράστασή της εντυπωσιακή ώστε να εμπνεύσει ένα Αθηναίο αγγειογράφο να την απαθανατίσει σε μία πελίκη του που προοριζόταν για κάποιον πελάτη του.

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Ένας από τους μεγαλύτερους προϊστορικούς οικισμούς της Ευρώπης βρίσκεται στην Ελλάδα. Κατοικήθηκε επί πέντε χιλιετίες και κάλυπτε έκταση 100 στρεμμάτων