Οι πελάτες της Τρούμπας και τα μυστικά του κονσομασιόν. Τα “κορόιδα” στο πρώτο τραπέζι και οι “αριστοκράτες” στα τελευταία…(βίντεο)

Το πρόγραμμα φυσικά προσαρμοζόταν στις γιορτές.

Κάποιοι από αυτούς τους καλλιτέχνες άξιζαν πραγματικά και είτε Έλληνες είτε ξένοι σχημάτιζαν μια ξεχωριστή κοινωνία με συμπάθειες, αντιπάθειες, τον φόβο της απέλασης, ή της αποκάλυψης του ποινικού μητρώου.

Η περίπτωση του καμπαρέ “Ιντερνάσιοναλ”

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 ένα από τα πιο γνωστά Καμπαρέ της Τρούμπας ήταν και το“Διεθνές“. Γνωστό για τις δωδεκάδες κοριτσιών από την Ουγγαρία που πληρώνονταν για να χορεύουν στην πίστα με τους πελάτες, σύμφωνα με ότι ίσχυε τις δεκαετίες του ’20 και του ’30. Έγινε τόσο γνωστό και απέκτησε μεγάλη φήμη ώστε να υπάρχουν διαφημίσεις του στον ημερήσιο τύπο!

Οι σαμπάνιες εντός του καταστήματος άνοιγαν με τέτοιον ρυθμό που η εκπωμάτωση των φιαλών, ακούγεται έξω στον δρόμο σαν πυροβολισμός άγριας συμπλοκής. Εκεί παρουσιάζεται το βουλγαρικό μπαλέτο “Ρεβύ ντε Φλερ” που αποτελείται από οκτώ κορίτσια και έχει ως Κομπέρ κάποιον Μίλκοβ. Ο Κομπέρ στα μεσοδιαστήματα των παρουσιάσεων, αστειεύεται με το πρώτο κορίτσι του μπαλέτου την Βιολέτ, με τόσο τολμηρό τρόπο, που οι σαμπάνιες ανοίγουν με ρυθμό πολυβόλου.

Γνωστές αρτίστες με βαρύ όνομα ήταν οι αδελφές Μπενάκη, η Φιφή και η Λόλα, ενώ η αλλοδαπή Ιλόβα γίνεται ανάρπαστη από τους ανατολίτικους αισθησιακούς της χορούς.

Το “Ιντερνάσιοναλ” απασχόλησε το 1929 την πειραϊκή κοινωνία με την γνωστή υπόθεση της Ραμόνας.

Διαβάστε εδώ αναλυτικά της υπόθεση της Ραμόνας από τη Μηχανή του Χρόνου.

Φυσικά τα μαγαζιά από την προπολεμική εποχή μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’60, άλλαζαν διαρκώς σε αριθμούς, σε ονόματα και σε διευθύνσεις. Προπολεμικά, τα ονόματα που επικρατούσαν συνήθως αναφέρονταν στη Νότια Αμερική, οι γυναίκες της οποίας πάντα γοήτευαν τους Έλληνες και κυρίως τους Ναυτικούς που είχαν ταξιδέψει εκεί.

Επίσης, προσέφεραν χορό σε πίστα και γυναίκες για να χορέψεις.

Μεταπολεμικά ο χορός με προπληρωμένες γυναίκες σταμάτησε και επικράτησε η κονσομασιόν. Τη δεκαετία του ’60 υπήρχαν καταχωρημένα στα αρχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πειραιώς 16 Καμπαρέ με πρώτα ονόματα να φιγουράρουν στη λίστα τα Καμπαρέ “Μπλακ Κατ”, “Κιτκατ”, “Τόνις Μπαρ”, “Τζων Μπουλ”, “Καλιφόρνια”, “Αρτζεντίνα”, “Μαϊάμι”, “Μπραζίλ” κ.ο.κ.

Ειδικά μεταπολεμικώς τα περισσότερα Καμπαρέ έφερναν ονόματα αμερικάνικα, καθώς η πελατεία τους προερχόταν συνήθως από τον 6ο Αμερικανικό στόλο της Μεσογείου. Στους δύο στενούς δρόμους της Τρούμπας, τη Φίλωνος και τη Νοταρά που διασταυρώνονταν με τρεις κάθετους την Φιλελλήνων, τη Σκουζέ και τη Δευτέρας Μεραρχίας, εκτός των 16 Καμπαρέ, την ίδια δεκαετία, υπήρχαν και 57 “σπίτια” επίσημα δηλωμένα που απασχολούσαν 340 γυναίκες δηλωμένες και περίπου 40 ανεπίσημα με 200 περίπου γυναίκες “αδέσποτες” που προσέφεραν αγοραίο έρωτα.

Τρεις κινηματογράφοι αναλόγου περιεχομένου, “Φως”, “Ολυμπίκ” και ο “Ηλύσια”, λειτουργούσαν από τις δέκα το πρωί έως τα μεσάνυχτα.