Παρελάσεις που έγιναν είδηση. Μαζορέτες, κόκκινες στολές και η ιστορία του Τσενάι

Ο πρώτος εορτασμός του αλβανικού έπους, πραγματοποιήθηκε στα χρόνια της Κατοχής, στις 28 Οκτωβρίου του 1941, στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθησε η επέτειος του 1942 που χτυπήθηκε από τους Ιταλούς καραμπινιέρους ενώ από το 1944 θεσμοθετήθηκε επισήμως η παρέλαση ως τελετή εορτασμού. Μερικές από αυτές σχολιάστηκαν ιδιαιτέρως από τον Τύπο της εποχής.

Τα κορίτσια με τα κόκκινα φούτερ στην παρέλαση του 1992

Οι μαθήτριες του 65ου Λυκείου Αθηνών αποφάσισαν να πρωτοτυπήσουν στην μαθητική παρέλαση του 1992, φορώντας κόκκινο πουλόβερ. Μαθητής του σχολείου εξήγησε:

“Θέλαμε να ξεφύγουμε από την μονοτονία των χρωμάτων που κυριαρχούν”

Άλλοι μαθητές εξήγησαν στους δημοσιογράφους της εποχής και τα οικονομικά κίνητρα της απόφασής τους, τονίζοντας ταυτόχρονα και την ανάγκη για ελευθερία έκφρασης ακόμα και την ημέρα της εθνικής επετείου.

Τα χρήματα που διέθεσαν τα παιδιά που δεν είχαν τον απαραίτητο ρουχισμό για την παρέλαση ξεκινούσαν από τις 10.000 και έφταναν τις 20.000 δραχμές.

“Είναι άσχημο να ξοδεύονται τόσα χρήματα για το ρουχισμό της παρέλασης. Άλλωστε δεν βρισκόμαστε σε πασαρέλα. Σημασία έχει να είσαι πατριώτης. Και μάλιστα όχι μόνο την ημέρα της επετείου, αφού κάτι τέτοιο είναι λίγο υποκριτικό”.

Οι μαζορέτες στην παρέλαση του 1986

Την 28η Οκτωβρίου του 1986 και παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Χρήστου Σαρτζετάκη, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης.

Παρά την κακοκαιρία, η “οργάνωση υπήρξε άριστη”. Μετά τα τεθωρακισμένα της 20ης Μεραρχίας, τα πεζοπόρα τμήματα όλων των όπλων και σωμάτων ασφαλείας, τους πυραύλους τύπου “Άρτεμις” και “Χόκινς” και αντιπροσωπευτικών τμημάτων της σπουδάζουσας νεολαίας και πολιτιστικών φορέων της πόλης, σειρά είχαν οι “Κερκυραίες με τα πομ πομ“.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της εποχής:

“Οι μαζορέτες της Κέρκυρας, παρέλασαν για πρώτη φορά σε στρατιωτική παρέλαση, κάτω από τους ήχους της φιλαρμονικής”

Γονείς αντέδρασαν κατά αλλοεθνών μαθητών

Μία δυσάρεστη αποχή από τις μαθητικές παρελάσεις αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν πολλά σχολεία της χώρας, καθώς γονείς εξέφρασαν την αντίθεσή τους στους “αλλοδαπούς σημαιοφόρους”.

Τον Οκτώβριο του 2000, η Ελλάδα παρακολουθούσε από τα τηλεοπτικά παράθυρα την περίπτωση του αριστούχου μαθητή από την Αλβανία, Οδυσσέα Τσενάι και την έντονη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας, να γίνει σημαιοφόρος. Το σχολείο του, στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, τέθηκε υπό κατάληψη με κεντρικό αίτημα να απομακρυνθεί “ο Αλβανός από τη σημαία”.

Επενέβη μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να κατευνάσει τις αντιδράσεις, αλλά η υπόθεση έκλεισε μόνο όταν ο Οδυσσέας Τσενάι παραιτήθηκε του δικαιώματός του να γίνει σημαιοφόρος.

Έναν χρόνο αργότερα, παρόμοια περιστατικά εκδηλώθηκαν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Στην Αγροσυκιά Πέλλας, ο 12χρονος Ιορδάνης Γκίκας, αλβανικής καταγωγής, ο οποίος είχε βαπτιστεί χριστιανός και εκτός από αριστούχος ήταν και ο μοναδικός μαθητής της ΣΤ’ τάξης του σχολείου του, προοριζόταν για σημαιοφόρος. Ωστόσο, για να του “επιτραπεί” αυτό, χρειάστηκε τη θετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της περιοχής, αφού οι κάτοικοι απειλούσαν με αποχή από τις εορταστικές εκδηλώσεις για την εθνική επέτειο.

Στις Κλωνιές Κορίνθου, όπου σημαιοφόρος ορίστηκε μια δωδεκάχρονη μαθήτρια αλβανικής καταγωγής, οι αντιδράσεις ήταν τόσο έντονες, ώστε οι γονείς των περισσότερων μαθητών δεν επέτρεψαν στα παιδιά τους να παρελάσουν.

Από τους 45 μαθητές του σχολείου παρέλασαν μόλις οι 14!

Τα ψηλά τακούνια και οι κοντές φούστες έγινα πολλές φορές θέμα και φωτορομάντζο, στα μέσα ενημέρωσης, χωρίς να επηρεάζουν ουσιαστικά τις μαθητικές παρελάσεις.