“Δεν ξέρει να ζωγραφίζει”. Η γνώμη του Ελ Γκρέκο για τον Μιχαήλ Άγγελο, που έγινε αιτία να φύγει ο Κρητικός από τη Ρώμη

Μια αρνητική κριτική για το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου «εξοστράκισε» τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο από τη Ρώμη. Αναγκάστηκε να φύγει για την Ισπανία, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του και έχτισε τη λαμπρή καριέρα που τον έκανε πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο.

Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, γνωστός και ως Ελ Γκρέκο, έφτασε στη Ρώμη το 1570, αφού έζησε τρία χρόνια στη Βενετία. Είχε λαμπρά σχέδια για την παραμονή του εκεί, καθώς σκόπευε να εγκατασταθεί μόνιμα και να ξετυλίξει όλο το καλλιτεχνικό του ταλέντο. Έμεινε έξι χρόνια στη Ρώμη, αλλά χωρίς καμία επιτυχία.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι η δημοτικότητά του παρέμεινε σε πολύ χαμηλά επίπεδα για ένα λόγο.

Ο ανταγωνισμός του Θεοτοκόπουλου με το «αγαπημένο παιδί» της ρωμαϊκής καλλιτεχνικής σκηνής, τον Μιχαήλ Άγγελο.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Δομήνικος Θεοτοκόπουλος. Γιατί έγινε καθολικός και προκάλεσε τον Μιχαήλ Άγγελο, εξαγριώνοντας τη Ρώμη. Αρνήθηκε να πληρώνει φόρους και δεν προσυμφωνούσε την αξία των έργων του 

Ο Μιχαήλ Άγγελος είχε πεθάνει το 1564, αλλά η υστεροφημία του κρατούσε ακόμα. Το πρόσωπό του απαιτούσε τεράστιο σεβασμό, αλλά ο Κρητικός ζωγράφος δεν δίστασε να εκφράσει την πραγματική του άποψη.

«Κάλος άνθρωπος ο Μιχαήλ Άγγελος, αλλά δεν ξέρει να ζωγραφίζει», είχε πει στην ομήγυρη.

Φήμες μάλιστα έλεγαν ότι είχε εκφράσει υπόνοιες στον Πάπα πως ήθελε να ζωγραφίσει ο ίδιος πάνω απ’ το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου, στην Καπέλα Σιξτίνα.

Έφυγε από τη Ρώμη το 1576 και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Μαδρίτη. Αργότερα πήγε στο Τολέδο. Aναγνωρίστηκε κυρίως από τη φιλοσοφική κοινότητα και λιγότερο από τους καλλιτέχνες. Έζησε στο Τολέδο με τη σύντροφό του, Χερόνιμα ντε λα Κουέβας, την οποία δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά συμπεριέλαβε στη διαθήκη του και φυσικά αναγνώρισε τον γιο τους, Μανουέλε. Εκεί αναπαύθηκε το 1614.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πώς ο Μιχαήλ Άγγελος ζωγράφισε 300 μορφές στην εντυπωσιακή οροφή της Καπέλα Σιξτίνα. Δεν ζωγράφιζε ξαπλωμένος, αλλά όρθιος με τα χέρια ψηλά και δεν σταμάτησε να γκρινιάζει ότι σπαταλούσε τον χρόνο του για το τίποτα