Ο “γυναικάς” Ανδρέας Συγγρός που απεχθανόταν τον γάμο άλλαξε γνώμη όταν γνώρισε την Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου. Το τεράστιο φιλανθρωπικό της έργο και η φροντίδα της στα ορφανά

Είχε δημιουργήσει μία παρέα μαζί με τον Βασιλιά Γεώργιο Α και τον Νικόλαο Θων, στους οποίους εμπιστευόταν τα “αντρικά” μυστικά του. Όλοι τους θεωρούνταν υπερδραστήριοι σε σχέση με το γυναικείο φύλο ενώ ο Συγγρός για τις αταξίες του απευθυνόταν κυρίως στον βασιλιά Γεώργιο. Γι’ αυτό το λόγο εικάζεται ότι είχε φτιάξει και τη βίλα του στο Φάληρο, που σήμερα φιλοξενεί του Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ στο πολυτελές του σκάφος φιλοξενούσε κυρίες για να ψυχαγωγηθεί.

Όταν συνάντησε την Ιφιγένεια θαμπώθηκε από την ομορφιά της

Ο Συγγρός στα Απομνημονεύματά έγραφε ότι η απέχθειά του προς το γάμο ήταν αθεράπευτη και απέρριπτε  τα συνοικέσια που του κανόνιζαν φίλοι του. Λίγο πριν το 1875  συνάντησε στην Κωνσταντινούπολη την Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου, 33 χρονών τότε, την οποία περιέγραψε:

«Το θάμβος και η έκπληξη όλων για το  υπέροχο κάλλος αυτής δεν είχε όρια».

Οι δύο τους είχαν γνωριστεί σε μια  χοροεσπερίδα στην Κωνσταντινούπολη, όταν η Ιφιγένεια ήταν 16 χρονών. Η Ιφιγένεια στα 18 παντρεύτηκε τον Νικόλαο Αντωνιάδη και απέκτησαν έναν γιο. Ο Αντωνιάδης όμως πέθανε πολύ σύντομα και ο μικρός έμεινε με την μητέρα του.

Για τη συνάντηση τους , θαμπωμένος από την ομορφιά της είχε γράψει στα Απομνημονεύματα του ότι θέλησε να μάθει αν υπήρχε ενδιαφέρον από την πλευρά της Ιφιγένειας.

” Ερωτάτε την κυρία, με παίρνει; Με θέλει;”, είχε πει στην οικοδέσποινα της εκδήλωσης. Εκείνη όμως νόμιζε ότι ο Συγγρός έκανε πλάκα. Όταν τον είδε όμως να επιμένει, διαβίβασε την πρόταση στην Ιφιγένεια, η οποία μετά από λίγο καιρό έγινε η σύζυγος του.

Το φιλανθρωπικό έργο της Ιφιγένειας

Ο 45 χρονος Ανδρέας Συγγρός και η 33χρονη  Ιφιγένεια παντρεύτηκαν στη Μητρόπολη της Αθήνας το 1875.

Η Ιφιγένεια με το που έφτασε στην Αθήνα δραστηριοποιήθηκε και γρήγορα συνδέθηκε φιλικά με τη βασιλική οικογένεια, από την οποία δέχτηκε και τον τίτλο της “Κυρίας της Τιμής”.

Το Αμαλιείο Ορφανοτροφείο Αθηνών. Ιδρύθηκε στις 8 Ιουνίου 1855 ως Φιλανθρωπική Εταιρεία με την επωνυμία «Αμαλίειον Ορφανοτροφείον Κορασίων», με Βασιλικό Διάταγμα που υπέγραψε ο Όθων και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ως αρμόδιος Υπουργός των Εσωτερικών. Σήμερα λειτουργεί ως Οικοτροφείο – Φοιτητική και Σπουδαστική Εστία.

Η Ιφιγένεια ενδιαφέρθηκε κυρίως για τα παιδιά, την εκπαίδευση των γυναικών και την υγεία.

Σε αντίθεση με τον Συγγρό διέθεσε την περιουσία της στο κράτος χωρίς σκοπιμότητα. Αρχικά ασχολήθηκε με τον σύλλογο εκπαίδευσης γυναικών ενώ δραστηριοποιήθηκε και στον Ευαγγελισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει μία ολόκληρη πτέρυγα, που χρηματοδότησε ο Συγγρός. Η Ιφιγένεια όμως δεν αρκέστηκε στο να δωρίσουν μόνο το φιλανθρωπικό ίδρυμα στο κράτος. Βρισκόταν εκεί καθημερινά και φρόντιζε όχι μόνο τα θέματα της διοίκησης αλλά και τα θέματα των ασθενών.

Τα δώρα στα παιδιά του ορφανοτροφείου

Ένα ακόμη μεγάλο έργο της  ήταν το Αμαλίειο ορφανοτροφείο. Για την Ιφιγένεια Συγγρού αυτό το ίδρυμα ήταν ένα έργο ζωής. Διέθεσε μεγάλα ποσά ενώ είχε και τακτική επαφή με τα παιδιά που φιλοξενούσε και φρόντιζε συνεχώς να παίρνουν δώρα. Αισθανόταν τα παιδιά του Αμαλίειου ορφανοτροφείου σαν δικά της.

Η Ιφιγένεια Συγγρού έγινε πρόεδρος του Αμαλίειου ορφανοτροφείου με πρόταση της Βασίλισσας Όλγας. Ο ρόλος της ήταν ουσιαστικός για 31 χρόνια, μέχρι που πέθανε.

Στο Λεύκωμα για τα 100 χρόνια του Αμαλίειου, που εκδόθηκε το 1954, περιγραφόταν αναλυτικά η συμβολή της:

“Δεν παρέλειπε ημέρα που να μην το επισκεφθεί. Παρέμενε συνήθως σε αυτό από τις 10 το πρωί μέχρι τη 1 μ.μ. Πάντα δοκίμαζε το φαγητό για να δει αν είναι καλό και έκανε αυστηρές παρατηρήσεις στο προσωπικό του μαγειρείου, αν τύχαινε να μην της αρέσει”.

Ο Ανδρέας Συγγρός ενίσχυσε οικονομικά σε μεγάλο βαθμό το Αμαλίειο συνήθως μετά από τις οδηγίες και τις συμβουλές που έκανε η σύζυγος του. Εκείνος με προθυμία τις ακολουθούσε.

Στο Λεύκωμα καταγράφονται χαρακτηριστικά παραδείγματα των δωρεών:

“Ανδρέα τα παιδιά χρειάζονται παπούτσια”, έλεγε η Ιφιγένεια. Και ο Συγγρός υπέγραφε αμέσως την επιταγή της Εθνικής Τράπεζας. Μετά από λίγες ημέρες η Ιφιγένεια ζητούσε ξανά τη συμβολή του συζύγου της. “Ανδρέα τα παιδιά θέλουν ποδιές”. Και πάλι ο Συγγρός έβγαζε τις επιταγές του, τις οποίες υπέγραφε αμέσως μόλις η Ιφιγένεια του το ζητούσε.

Ο Συγγρός την εκτιμούσε και πάντα έλεγε τα καλύτερα για εκείνη.

“Η σύζυγός μου είναι κυρία ώριμος και πολύ κατάλληλη για την ηλικία και τας ιδέας μου και μόνο ως τοιάυτην την επέλεξα”.

Η Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου πέθανε το 1921. Ο θάνατος της έκανε φτωχότερη την κοινωνική μέριμνα στην Ελλάδα. Με τη διαθήκη της κληροδότησε στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών το Μέγαρο Συγγρού  και μεγάλα ποσά σε κοινωφελή ιδρύματα.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Το νοσοκομείο που έδωσε άσυλο στις νεαρές εταίρες! Υψηλοί τοίχοι, σιδερόφραχτα παράθυρα και κοινωνική προκατάληψη. Χτίστηκε με πεντελικό μάρμαρο δίπλα σε ρεματιά της Αθήνας