Όταν η πρώτη φοιτήτρια εισήχθη στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ο πρύτανης διαμαρτυρήθηκε στο υπουργείο «δια την ανάμειξιν των φύλων». “Στην κουζίνα, στην κουζίνα” φώναζαν οι φοιτητές στην πρώτη ελληνίδα καθηγήτρια της Ιατρικής

Πηγή: 24 γράμματα

Η εκπαίδευση των κοριτσιών στη χώρα μας είναι, ίσως, η μεγαλύτερη προσφορά του 20^ου αιώνα στην ιστορία του ελληνικού πνεύματος. Στα τέλη του 1800 τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα για την εκπαίδευση των νεανίδων που ζούσαν στην Αθήνα, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα το σκοτάδι ήταν βαθύ.

Το 1884 η Σεβαστή Καλλισπέρη υπέβαλε αίτηση για να δώσει εξετάσεις στη Φιλοσοφική Σχολή. Οι καθηγητές της αναστατώθηκαν γιατί ήταν η πρώτη που το ζήτησε και τελικά, της το επέτρεψαν. Η Σεβαστή πέτυχε στις εξετάσεις, αλλά το υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε, λόγω του φύλου της, να επικυρώσει τις υπογραφές των καθηγητών που την εξέτασαν. Τελικά η Σεβαστή ξεκίνησε  σπουδές της στη Σορβόνη και το 1895 έγινε η πρώτη γυναίκα που διορίστηκε επιθεωρήτρια σχολείων θηλέων.

Το 1890 το ελληνικό έθνος απέκτησε την πρώτη φοιτήτρια. Πρόκειται για την Ιωάννα Στεφανοπούλου (ή Στεαφανόπολι), αν και ο πρύτανης διαμαρτυρήθηκε στο υπουργείο «δια την ανάμειξιν των φύλων». Το 1895 η χρονιά ήταν καλή για τις φοιτήτριες: γράφτηκαν κοπέλες στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, ανάμεσα τους και οι αδελφές Παναγιωτάτου. Οι συμφοιτητές τους διαμαρτυρήθηκαν «δια την εισβολή του ποδόγυρου εις τον περίγυρο του Ιπποκράτους».

Το 1908 η Αγγελική Παναγιωτάτου έχει τελειώσει με άριστα το πτυχίο της στην Αθήνα και έχει, ήδη, μετεκπαιδευθεί στην Γερμανία. Οι καθηγητές της αποδεικνύονται πιο φιλελεύθεροι από τους φοιτητές και της εμπιστεύονται τη θέση της υφηγήτριας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Οι μουστακαλήδες φοιτητές όμως, ωρύονταν από τα θρανία και φώναζαν προς την καθηγήτρια τους: «στην κουζίνα! Στην κουζίνα!». Τελικά, η Παναγιωτάτου επαύθη, οι μουστακαλήδες έστριβαν με ικανοποίηση το τσιγκελωτό μουστάκι τους, αλλά, μάλλον, θα χλόμιασαν, όταν έμαθαν ότι η Παναγιωτάτου διορίστηκε καθηγήτρια στο πανεπιστήμιου του Καΐρου.

Πάντως, ακόμα και στις γυναίκες έλειπε, δικαιολογημένα, το πάθος για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Διαβάζουμε την απογοήτευση μίας αρθρογράφου στην «εφημερίδα των Κυρίων», όταν έμαθε ότι μια φοιτήτρια έλαβε μέρος σε μια κινητοποίηση των φοιτητών.

Τρέμει στη σκέψη, η αρθρογράφος για το τι θα γινόταν αν τους κατέβρεχε η αστυνομία και η φοιτήτρια έτρεχε στους δρόμους βρεγμένη με λυτά τα μαλλιά ή το χειρότερο, αν άκουγε ύβρεις από τα στόματα των ανδρών τα οποία δεν έπρεπε επ΄ ουδενί λόγω να ακούσει. Και καταλήγει η αρθρογράφος: «θα συνιστούσαμε εις την στασιάζουσαν φοιτήτρια να αποθέση εις τους συναδέλφους της τα φοιτητικά συμφέροντα… και οι φοιτητές να γίνονται διερμηνείς των ιδεών της..»

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο Μεταξάς διέταξε να κατασχεθούν όλα τα πολυτελή αυτοκίνητα το 1937, επειδή δεν πλήρωναν φόρο πολυτελείας. Σταματούσαν τους οδηγούς και τους έπαιρναν τα αμάξια στη μέση του δρόμου