Οι ζάμπλουτοι Ινδιάνοι που δολοφονήθηκαν μαζικά από λευκούς για να τους πάρουν την περιουσία

Οι Ινδιάνοι της φυλής Όσατζ στα τέλη του 19ου αιώνα, βρήκαν πετρέλαιο στα εδάφη τους. Κανονικά έπρεπε να μακαρίζουν την καλή τους τύχη. Όμως αυτή ήταν η καταδίκη τους. 

Τη δεκαετία του 1890, το έθνος Όσατζ απέκτησε τεράστιο πλούτο λόγω του πετρελαίου.  Έως τη δεκαετία του 1920, με σημερινά δεδομένα, η αξία του ήταν 400 εκ. δολάρια ετησίως. Ο «μαύρος χρυσός» τους έκανε το πλουσιότερο έθνος στον κόσμο, αναλογικά με την έκταση και τον πληθυσμό του.

Οι νόμοι για «προστασία» των Ινδιάνων

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ανέκαθεν θεωρούσε ότι οι ινδιάνικες φυλές αποτελούσαν εξαρτημένα έθνη, που τους ήταν απαραίτητη η ομοσπονδιακή προστασία. Ωστόσο οι νομοθεσίες δεν προστάτευαν τα συμφέροντα των Ινδιάνων, αλλά των λευκών. Ήταν ένα μέσο για τους αποίκους να ελέγξουν τους ιθαγενείς και τα πατρογονικά τους εδάφη.

Ο νόμος για την κατανομή γης και η περίπτωση των Όσατζ

Το 1887, θεσπίστηκε ο νόμος «Dawes», ο οποίος στόχευε στην αφομοίωση των φυλών με την κυρίαρχη κοινωνία των ΗΠΑ. Με βάση αυτόν, τα εδάφη που κατείχαν οι ιθαγενείς θα χωρίζονταν και θα μοιράζονταν εκ νέου σε μικρότερα αγροτεμάχια, σε οικογένειες Ινδιάνων, που ήταν πρόθυμοι να υποστούν πολιτιστική και κοινωνική αφομοίωση.

Με αυτόν τον τρόπο, πωλήθηκαν υπερβολικές εκτάσεις γης σε λευκούς αποίκους, ενώ οι εκτάσεις που κατείχαν οι ιθαγενείς μειώθηκαν δραματικά.

Όμως, ο νόμος δεν αφορούσε τους Όσατζ. Γλίτωσαν από το σύστημα κατανομής εδαφών, γιατί είχαν αγοράσει περίπου 6 εκ. στρέμματα γης της Οκλαχόμα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, όταν η φυλή εκδιώχθηκε από την πατρίδα της στο Κάνσας, το 1872.

Το έθνος Όσατζ παραχώρησε όλη τη γη στα μέλη του, με το καθένα να αποκτά περίπου 2.600 στρέμματα. Η φυλή κράτησε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης ορυκτών του εδάφους, παραχωρώντας σε κάθε Όσατζ ένα «κληρονομικό» δικαίωμα. Δηλαδή τους έδωσε μερίδιο από τον ορυκτό πλούτο του έθνους.

Ο αυξανόμενος πλούτος των Όσατζ, οι αντιδράσεις και η εκμετάλλευση

Το πετρέλαιο, που ανακάλυψαν οι Ινδιάνοι Όσατζ, στη νέα τους πατρίδα, τους έκανε πλούσιους.

Οι εφημερίδες, προέβαλαν συνεχώς τον πλούτο των Όσατζ. Δημοσιεύματα για αυτοκίνητα με σοφέρ, επαύλεις και φανταχτερά ρούχα προκαλούσαν την οργή των λευκών, που είχαν συνηθίσει να καταπατούν τη γη των ινδιάνων για τον πλούτο της.

Τα άρθρα τους επέκριναν για τον τρόπο που σπαταλούσαν τα χρήματά τους και τους κατηγορούσαν για έλλειψη σωφροσύνης!

Το 1908, οι έντονες αντιδράσεις, για την υποτιθέμενη αδυναμία των Όσατζ να διαχειριστούν τον πλούτο τους, έφεραν ως αποτέλεσμα την παρέμβαση του Κογκρέσου. Παραχώρησε το δικαίωμα στα δικαστήρια της κομητείας της Οκλαχόμα, να ορίσουν ένα λευκό κηδεμόνα για να επιβλέπει τα οικονομικά των ιθαγενών, αν θεωρούσαν κάποιον Όσατζ ανίκανο να διαχειριστεί τα χρήματά του. Αυτό σημαίνει ότι ο κηδεμόνας είχε το δικαίωμα να μισθώσει ή να πουλήσει τη γη τους.

Το 1921, το Κογκρέσο αποφάσισε ότι οι Όσατζ, είτε από τον ένα γονέα είτε και από τους δύο, έπρεπε να αποδείξουν ότι είναι ικανοί να διαχειριστούν τον πλούτο τους. Αλλιώς θα τους επέβαλλαν κηδεμόνα, διορισμένο από το κράτος, για να αναλάβει τα οικονομικά τους. Ακόμη και η υποψία ανευθυνότητας ήταν αρκετή για να διορίσει το δικαστήριο κηδεμόνα.

Η απόφαση αυτή έδωσε το δικαίωμα στους λευκούς να καταχραστούν τις περιουσίες των Ινδιάνων. Πολλοί λευκοί έπαιρναν αμοιβές  ξεπερνώντας το όριο των 1.000 δολαρίων ανά τρίμηνο. Ο ιστορικός Ντένις ΜακΆουλιφ είχε αναφέρει ότι 600 κηδεμόνες είχαν λάβει 8 εκ. δολάρια σε πλεονάζοντα κεφάλαια μέσα σε 3 χρόνια, διότι δεν υπήρχε κανένας έλεγχος και καμία επίβλεψη.

Οι «μυστηριώδεις» δολοφονίες και το ξεκλήρισμα της οικογένειας Κάιλ

Το 1921, άρχισε να γίνεται γνωστή μια σειρά από μυστηριώδεις δολοφονίες ινδιάνων.

Τον Μάιο, ανακαλύφθηκαν την ίδια μέρα τα πτώματα των ξαδερφιών, Άννας Μπράουν και Τσάρλς Γουάιτχορν, σε διαφορετικά μέρη της κομητείας Όσατζ. Τον Ιούλιο, η μητέρα της Μπράουν, Λίζι Κάιλ, η οποία κληρονόμησε τα δικαιώματα του κεφαλαίου, πέθανε από δηλητηρίαση.

Τον Φεβρουάριο του 1923, σκοτώθηκε ο ανιψιός της Κάιλ. Ένα μήνα αργότερα, η κόρη της Κάιλ, ο γαμπρός της και η οικιακή βοηθός από έκρηξη σε σπίτι.

Οι αλλεπάλληλοι θάνατοι προκάλεσαν πανικό στην κομητεία Όσατζ, παίρνοντας το παρατσούκλι «βασιλεία του τρόμου». Εντωμεταξύ, ο τεράστιος πλούτος της οικογένειας Κάιλ κληρονομήθηκε στην κόρη τους την Μόλι Κάιλ,  και στον λευκό σύζυγό της Έρνεστ Μπούρκχαρντ.

Σε όλο αυτό το διάστημα, οι Κάιλς δεν ήταν οι μόνοι Όσατζ που σκοτώνονταν κάτω από περίεργες συνθήκαν. Καταγράφηκαν και άλλοι θάνατοι από δηλητηριάσεις, αυτοκτονίες ακόμα και περιπτώσεις που πέταγαν ανθρώπους από τα τρένα.

Από το 1921 έως το 1925, τουλάχιστον 60 άνθρωποι δολοφονήθηκαν ή εξαφανίστηκαν. Όλοι τους είχαν ένα κοινό: διέθεταν πλούτο από τα δικαιώματά τους.

Το Συμβούλιο των Όσατζ εξέφρασε την υποψία του ότι υπεύθυνος ήταν ο Γουίλιαμ Χέιλ. Ένα καταξιωμένο στέλεχος της λευκής κοινωνίας, που ήταν γνωστό ότι εκμεταλλευόταν οικονομικά τους Όσατζ.

Ανιψιός του Χέιλ ήταν ο Μπούρκχαρντ, ο οποίος είχε παντρευτεί την Μόνι Κάιλ, η περιουσία της οποίας ήταν εκατομμύρια δολάρια.

Οι θάνατοι συνεχίστηκαν. Τελικά οι αρχές κατέληξαν ότι ο Χέιλ, ήταν ηθικός αυτουργός για τις δολοφονίες των ινδιάνων.

Το σχέδιό του ήταν το εξής. Πίεσε τον ανιψιό του να παντρευτεί την Κάιλ, με απώτερο σκοπό να δολοφονήσει την οικογένειά της. Στον Χέιλ και στους  συνεργούς του, επιβλήθηκε ισόβια κάθειρξη.

Αρχική εικόνα: Πολιτική γελοιογραφία που απεικονίζει τη Mόλι Κέιλ (Μπούρκχαρντ) και τον Γουίλιαμ Χέιλ. Πηγή: Wikipedia